Από τα μεγάφωνα της πόλης οι προσευχές των ιμάμηδων συναντιούνται σχεδόν συγχρονισμένα, ξυπνούν την πόλη με την ανατολή του ηλίου. Η ζέστη του Απριλίου λούζει το δωμάτιο, μια γλυκιά ευωδία καφέ κάρδαμο έρχεται από το καφέ του ξενοδοχείου, μπαίνει από τις χαραμάδες, τρυπώνει στις μύτες μας και μας παρασύρει στη μαγεία του ταξιδιού.
Το Ομάν βρίσκεται στη Μέση Ανατολή, στα σύνορα με την Σαουδική Αραβία, την Υεμένη και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Είναι ακόμα ένας αυθεντικός, όχι τόσο τουριστικός προορισμός. Μακριά από τη Δύση, με το άρωμα της Ανατολής και την αύρα του κόλπου του Ομάν, που φέρνει το σούρουπο ένα αεράκι να δροσίζει από την καυτή καλοκαιρινή μέρα.
Μουσκάτ, η πρωτεύουσα
Το Μουσκάτ είναι ένα σύνολο από μικρά χωριουδάκια που είναι περιτριγυρισμένα από βουνά και μια παραθαλάσσια πόλη, με χαμηλά αραβικά κτίρια, λευκά, καθαρά που αντανακλούν μια μαγική ατμόσφαιρα γεμάτη χρώματα και αρώματα. Με τον ενθουσιασμό της πρώτης μέρας του ταξιδιού, δεν χάνουμε χρόνο και οδηγούμαστε στο τοπικό παζάρι, το λεγόμενο σουκ, εκεί που οι έμποροι εκθέτουν την πραμάτεια τους. Λιβάνια, ρούχα, μπαχαρικά, αρώματα, χυμούς, καφέδες, τσάι, μαντήλες, φαγητά. Μια αγορά σκεπασμένη με τσίγκους και μικρά στενά δρομάκια δεξιά και αριστερά καλά καμωμένα για να προστατεύουν από τις ζεστές καλοκαιρινές μέρες.
Τα πρωινά τα σουκ είναι σχεδόν άδεια, θαρρείς οι ντόπιοι ξεκινούν την ημέρα τους το απόγευμα, σαν πέσει η ζέστη. Τότε ανάβουν τα φώτα, τα σουκ γεμίζουν από φωνές και ζωή, κόσμο που περιφέρεται στις αγορές, στην παραλία. Λογής παρέες απολαμβάνουν το δροσερό αεράκι της θάλασσας, χαζεύουν, μιλούν, γελούν, τρώνε παγωτό. Μια δροσιστική λεμονάδα με μέντα που θα μας συνοδεύει σε όλο το ταξίδι και ένα δείπνο με τοπικό φαγητό στο εστιατόριο Bait al Luban φτάνει την πρώτη μέρα στο τέλος της.
Κατά τη διαμονή μας στο Μουσκάτ επισκεφτήκαμε:
Το τζαμί του Sultan Qaboos, ένα υπέροχο τζαμί από εντυπωσιακή πέτρα. Πέντε τεράστιοι μιναρέδες τοποθετημένοι γύρω από το τζαμί, ο μεγαλύτερος φτάνει τα 90 μέτρα. Οι γυναίκες αναγκαστικά πρέπει να φορέσουν μακριά ρούχα και μαντήλα για να επισκεφτούν το τζαμί, τα οποία μπορεί κανείς να νοικιάσει στα μαγαζάκια στο προαύλιο χώρο του.
Το κάστρο του Al Mirani, φτιαγμένο σε λόφο από τους Πορτογάλους τον 16ο αιώνα. Κοιτάει τον κόλπο του Ομάν και στο παρελθόν χρησίμευε για την περιφρούρηση της πόλης.
Την παραλία της Al Qurum, περίπου είκοσι λεπτά με το αυτοκίνητο από το Μουτράχ. Θα την αποκαλούσα Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής, μια τεράστια ακτή με άμμο, φοίνικες, καφέ και πολυτελή ξενοδοχεία. Οι ντόπιοι κολυμπούν στα ζεστά νερά, ενώ οι γυναίκες με τα χιτζάμπ παρά την αφόρητη ζέστη, στήνουν καρεκλάκια στην άμμο και απολαμβάνουν με το δικό τους τρόπο την αύρα του κόλπου.
Αξίζει κανείς να περπατήσει την παραλιακή οδό της Mutrah, μια διαδρομή περίπου επτά χιλιομέτρων δίπλα στη θάλασσα, γεμάτη από καφέ, εστιατόρια, αγορές.
Η θέα του λιμανιού, οι σχηματισμοί των βράχων από τα βουνά Hajar, το κάστρο και ένα τεράστιο μαρμάρινο θυμιατό στην κορφή των βράχων, μας παρασύρει για ακόμα μια φορά στην μαγεία της ανατολής.
Πολλές στάσεις για παγωμένο χυμό καρύδας μέχρι που φτάνουμε σούρουπο σχεδόν στο εντυπωσιακό παλάτι του Σουλτάνου, ένα παλάτι με ισλαμική αρχιτεκτονική περιτριγυρισμένο από πράσινους κήπους γεμάτους κόσμο να κάθεται στρωματσάδα στα γρασίδια.
Οι ντόπιοι αλλά και οι τουρίστες τρελαίνονται για φωτογραφίες. Μπροστά στο παλάτι, πάνω στα γρασίδια, πίσω από τις τριανταφυλλιές, μπροστά από τις τριανταφυλλιές. Φωτογραφίζονται. Σαν να μην υπάρχει αύριο!
Στο Wadi Shab, μια στάση στη μαγεία της φύσης!
Wadi σημαίνει κοιλάδα, μια κοιλάδα που την διαπερνά ένα στενό φαράγγι. Περιμετρικά παράξενοι σχηματισμοί βουνών, συνθέτουν μια σχεδόν απόκοσμη εικόνα. Το νερό που κατεβαίνει από τα βουνά σχηματίσει καταρράκτες και πισίνες με διάφανα νερά. Βαρκούλες σε παίρνουν από την ακτή, διασχίζουν μια μικρή λίμνη και σε αποβιβάζουν στις αρχές του wadi. Μέχρι ένα σημείο η διαδρομή περνά μέσα από ψηλά δέντρα, μπανανιές, κήπους. Το νερό σε μερικά σημεία φτάνει ως το γόνατο. Μετά το τοπίο αλλάζει, αγριεύει. Δεν έχει πια σκιά, και ξεκινάνε τα πετρώματα.
Οι τολμηροί ορειβατούν. Μέχρι ένα σημείο το νερό φτάνει μέχρι το γόνατο, αργότερα πρέπει να βουτήξεις σχεδόν ολόκληρος για να φτάσεις στην εντυπωσιακή πισίνα. Δεν φτάσαμε ως το τέλος λόγω της λάσπης που είχαν κατεβάσει οι πρόσφατες βροχοπτώσεις, όπως και να ’χει όμως η εμπειρία ήταν μοναδική.
Επόμενος προορισμός, Ras al-Jinz Turtle Reserve
Το ξενοδοχείο αυτό είναι φτιαγμένο λίγα μέτρα από την παραλία είναι και ο μοναδικός τρόπος να επισκεφτείς τις θαλάσσιες χελώνες που εναποθέτουν τα αυγά τους καθώς και τα νεογέννητα χελωνάκια που με το πρώτο φως της μέρας σπάνε τα κελύφη τους και παίρνουν πια το δρόμο προς το σπίτι τους, τη θάλασσα. Σαν τουρίστας δεν μπορείς να επισκεφτείς τις χελώνες χωρίς ξεναγό. Το πρώτο τουρ γίνεται μόλις βραδιάσει όπου με την καθοδήγηση έμπειρων οδηγών, μέσα στην απόλυτη ησυχία και κάτω από το φως των αστεριών πήγαμε στο σημείο που γεννούν τα αυγά τους. Είδαμε τις τεράστιες χελώνες, που είχαν σκάψει έναν μεγάλο λάκκο μέσα στην άμμο και εκεί εναπόθεσαν εκατοντάδες αυγά. Λέγεται πως οι χελώνες βρίσκουν το σημείο όπου γεννήθηκαν και οι ίδιες και διαλέγουν την ίδια παραλία για να γεννήσουν και τα δικά τους αυγά. Μετά την εξοντωτική διαδρομή τους στην αναπαραγωγή, τις βλέπουμε να οδηγούνται πάλι μέσα στη θάλασσα και να εξαφανίζονται. Η φύση μας επιφύλασσε όμως και ακόμα ένα μεγαλειώδες θέαμα. Κάτι μαγικό λαμπύριζε στο νερό και στην αμμουδιά σε όλη το μήκος της παραλίας. Σαν να πασπαλίσανε την άμμο και τα κύματα με ασημόσκονη. Ηταν το φυτοπλαγκτόν γνωστό και ως βιοφωτισμός (bioluminescence). Μια θάλασσα με αστέρια μπροστά στα μάτια μας!
Νωρίς το πρωί, πριν ξημερώσει ακόμα, κατεβαίνουμε στην παραλία για την ανεύρεση μικρών νεογέννητων χελωνών που με το που σκάσουν από το αυγό τους τρέχουν στη θάλασσα. Λίγα από αυτά τελικά θα επιβιώσουν, καθώς σε αυτή τη διαδρομή έχουν να αντιμετωπίσουν τα καβούρια και τα πουλιά που περιμένουν εναγωνίως αυτό το θεσπέσιο μεζέ.
Wahiba Sands
Δεν ήταν η πρώτη επίσκεψη σε έρημο που έχω κάνει, είναι όμως πάντα μια ιδιαίτερη και πολύ μοναδική εμπειρία. Φτάσαμε απογευματάκι με το τζιπ 4x4 που είχαμε νοικιάσει για το ταξίδι. Στην έρημο ο ταξιδιώτης μπορεί να μείνει απο πολύ βασικά καταλείμματα μέχρι και σε πολυτελέστατα. Εμείς επιλέξαμε κάτι ενδιάμεσο. Μερικές σκηνές στο βάθος της ερημού, με τουαλέτα και βασικές ανέσεις. Στο κέντρο των σκηνών ένας μεγάλος σκεπαστός χώρος με άνετες μαξιλάρες αντι για καναπέδες και μικρά τραπεζάκια που μπορεί να απολαύσει κανείς το πρωινό και το βραδινό. Το κατάλυμα το τρέχουν υπάλληλοι απο το Μπαγκλαντές που είναι εκεί για τη σεζόν και πάνε πίσω στη χώρα τους τους καλοκαιρινούς μήνες που τα καταλύματα είναι κλειστά λόγω της αφόρητης ζέστης. Να σημειώσω εδώ ότι οι καλύτεροι μήνες για να επιστεφτεί κανείς το Ομάν είναι από Οκτώβρη μέχρι και τέλη Μάρτη μιας και οι θερμοκρασίες μετέπειτα σκαρφαλώνουν επικίνδυνα.
Στην έρημο οδηγήσαμε με το τζιπ στους αμμόλοφους το ηλιοβασίλεμα, χαζέψαμε τις καμήλες που αγναντεύαν τα υπέροχα χρώματα της δύσης και τέλος απολαύσαμε ένα φανταστικό δείπνο κάτω από τα αστέρια. Το πιο εντυπωσιακό όμως ήταν η ανατολή του ηλίου. Παρά το πολύ πρωινό ξύπνημα και την ανάβαση στους αμμόλοφους με τα πόδια, το σκηνικό μας αποζημιώνει. Ο ήλιος ανατέλλει πίσω απο τους αμμόλοφους, ο ορίζοντας χρυσαφίζει, η άμμος ζεσταίνει, οι σκιές μαλακώνουν. Η μαγεία της φύσης σε όλο το μεγαλείο της.
H Nizwa
Η ιστορική πόλη της Νίζουα (Nizwa) απέχει από το Μουσκάτ περίπου μιάμιση ώρα και αξίζει οπωσδήποτε μια επίσκεψη. Δεν ονομάζεται τυχαία το «μαργαριτάρι του Ισλάμ» μιας και είναι από τις πιο παλιές, όμορφες και γραφικές πόλεις του Ομάν, περιστοιχισμένη από βουνά και ατελείωτες εκτάσεις από φυτείες φοινίκων, μια από τις πιο ζωντανές και πολύχρωμες αγορές και ένα γιγάντιο και πολύ καλά διατηρημένο κάστρο.
Το κάστρο της και μνημείο της Unesco, ενθύμιο της στρατηγικής σημασίας της πόλης κατά τους αιώνες, το αφήσαμε για το απόγευμα όπου τα χρώματα της δύσης ντύνουν με πορτοκαλί αποχρώσεις τα τείχη και τους μιναρέδες του κάστρου.
Την υπόλοιπη μέρα μπλεκόμαστε με τους ντόπιους και τους λιγοστούς τουρίστες στις αγορές της πόλης, σε ένα λαβύρινθο από σοκάκια με χρώματα, αρώματα, πληθώρα από κρέατα, λαχανικά, χρυσά και ασημένια κοσμήματα, πήλινα, χάλκινα δοχεία καφέ, δερμάτινα, μπαχαρικά και φυσικά μια σειρά από χουρμάδες, το προϊόν που παράγουν κατά κόρον στο Ομάν και το φυλάνε σαν πολύτιμο θησαυρό. Χουρμάδες μικρούς, μεγάλους, με κάρδαμο, με σουσάμι και άλλες ποικιλίες που δεν θα αφήσουν ασυγκίνητο και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο. Χανόμαστε στα σοκάκια της ως το σούρουπο, μέχρι οι τελευταίες προσευχές του Ιμάμη να μας βάλουν για ύπνο για να μας ξυπνήσουν πάλι χαράματα για να απολαύσουμε την τελευταία μέρα του ταξιδιού.
Στη χώρα με τις μεγαλύτερες παραγωγές χουρμάδων και λιβανιού ανά τον κόσμο, εκείνο που δεν περιμένει κανείς να βρει είναι καλλιέργειες ρόδων. Ενα κρύος καφές με σιρόπι από ντόπιο ροδόνερο θα φυλακίσει τις γεύσεις της Ανατολής και του Ομάν σε μια γουλιά. Το μόνο σίγουρο είναι πως το Ομάν αξίζει μια ή και παραπάνω επισκέψεις!
