Η επιτυχία
Ο Θόδωρος Ρουσόπουλος, πρώην υπουργός και Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, εξελέγη πρόεδρος του Κοινοβουλίου του Συμβουλίου της Ευρώπης. Πρόεδρος δηλαδή, σε ένα σώμα 612 βουλευτών από 46 κοινοβούλια. Στη γλώσσα των αριθμών αποτελεί αναμφίβολα μία προσωπική επιτυχία.
Είναι η πρώτη φορά, που ένας Έλληνας πολιτικός θα εκλεγεί στην μεγαλύτερη θέση που έχει ποτέ καταλάβει πολιτικός από την Ελλάδα σε ένα διεθνή οργανισμό, επισημαίνουν συνεργάτες του. Και είναι ακριβές, με μοναδικά συγκρίσιμα παραδείγματα τις περιπτώσεις Ελλήνων ευρωβουλευτών που έφτασαν μέχρι μία από τις θέσεις των αντιπροέδρων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Στο πρόσφατο παρελθόν, είχε εκλεγεί πρόεδρος της Επιτροπής Μετανάστευσης και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο οποίο ανήκει και η Νέα Δημοκρατία.
Κατάφερε να του προτείνουν την θέση οι πολιτικοί του αντίπαλοι και να τον στηρίξουν όλα τα πολιτικά κόμματα: Οι Σοσιαλιστές που είναι το πρώτο κόμμα στο Συμβούλιο της Ευρώπης, Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, οι Συντηρητικοί, οι Ελεύθεροι Δημοκράτες και οι Αριστεροί. Αυτή η «όσμωση» μεταξύ διαφορετικών πολιτικών παρατάξεων αποδεικνύει ότι η κοινοβουλευτική συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης δεν λειτουργεί με σκληρές διαχωριστικές γραμμές. Επειδή ακριβώς δεν διαθέτει εκτελεστικές εξουσίες ή νομοθετικό-παρεμβατικό ρόλο, όπως η Ευρωβουλή, εδώ η συνεννόηση είναι ευκολότερη και οι προσπάθειες για επίτευξη συναινέσεων ισχυρότερες.
Ο ρόλος
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ρόλος που αναλαμβάνει ο Θόδωρος Ρουσόπουλος είναι «διακοσμητικός». Δεν υπάρχουν τέτοιοι ρόλοι σε επίπεδο πολιτικών - και μάλιστα κοινοβουλευτικών - οργάνων στην Ευρώπη.
Στην πραγματικότητα, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας το Συμβούλιο της Ευρώπης σαν ένα μεγάλο «λόμπι βουλευτών». Όχι τυχαίων βουλευτών από τις 46 χώρες της ηπείρου που συμμετέχουν. Γιατί οι βουλευτές που συναντώνται εκεί, έχουν αντίστοιχα διεκδικήσει τον συγκεκριμένο ρόλο στα εθνικά κοινοβούλια. Ενδεικτικά, από την Ελλάδα για παράδειγμα, μετέχουν στο Συμβούλιο δύο πρώην πρωθυπουργοί, ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιώργος Παπανδρέου, πρώην υπουργοί όπως η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, η Λιάνα Κανέλλη από το ΚΚΕ και άλλοι. Συνολικά 11 Έλληνες βουλευτές.
Το ίδιο το Συμβούλιο της Ευρώπης αυτοαποκαλείται «Θεματοφύλακας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του Δικαίου». Η επίσημη ατζέντα του καλύπτει την προστασία κάθε είδους δικαιώματος των Ευρωπαίων πολιτών: ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερία έκφρασης, ελευθερία του Τύπου, ισότητα και βία κατά των γυναικών, δικαιώματα των μεταναστών, ρατσισμός και σωματεμπορία, αντισημιτισμός, δικαίωματα των παιδιών και - άκρως επίκαιρο στην Ελλάδα - δικαιώματα των ομόφυλων και ΛΟΑΤΚΙ ατόμων.
Επιπλέν, το Κοινοβούλιο εκλέγει τους δικαστές του δικαστηρίου του Στρασβούργου, που είναι το δικαστήριο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Επίσης οργανώνει ομάδες βουλευτών παρατηρητών σε εκλογές που γίνονται στις χώρες μέλη, ομάδες βουλευτών που καταγράφουν παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλπ.
Η αξία για την Ελλάδα
Η Ελλάδα - το γνωρίζουμε και το αντιλαμβανόμαστε στο βαθμό που είμαστε νηφάλιοι παρατηρητές - δεν είναι ούτε η καλύτερη, ούτε η χειρότερη χώρα σε επίπεδο ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ευρώπη.
Η αλλαγή που επιχειρεί τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη σε σχέση με τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών είναι μία ακόμα απόδειξη.
Η χώρα μας δέχεται, δίκαια ή άδικα, σκληρή κριτική κατά καιρούς για την διαχείριση προσφύγων και μεταναστών και για παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους.
Οι γυναικοκτονίες θέτουν ένα ευρύτερο ζήτημα για προβληματισμό και η θέση της γυναίκας στην αγορά εργασίας αποτελεί υπαρκτό πρόβλημα.
Γίνεται μερικές φορές ντόρος για την ελευθερία του Τύπου, έστω και με δόσεις υπερβολής.
Για να μην ξεχνιόμαστε: κάποτε η Τουρκία και κάποτε Βαλκάνιοι γείτονές μας (βλέπε Αλβανία κυρίως και παλαιότερα η σημερινή Βόρεια Μακεδονία) αξιοποιούσαν υπαρκτές ή ανύπαρκτες μειονότητες για να κατηγορήσουν την Ελλάδα.
Για όλους αυτούς τους λόγους (και άλλους που δεν είναι της ώρας) η Ελλάδα έχει ανάγκη και έχει λόγο να επιδιώκει την βελτίωση της εικόνας της σε διεθνές - ευρωπαϊκό επίπεδο σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο Θόδωρος Ρουσόπουλος αναλαμβάνει μια θέση ευθύνης. Τον ψήφισαν και οι Έλληνες βουλευτές από όλα τα κόμματα και σίγουρα έχει μπροστά του πολύ ενδιαφέροντα δρόμο. Ερχεται από μακριά. Δημοσιογράφος με οξύ πολιτικό αισθητήριο, πολιτικός που έπεσε στα βαθιά από νωρίς και κατάφερε να επιστρέψει από τα δύσκολα. Ο ίδιος γνωρίζει ότι δεν κάνουν οι ρόλοι τους ανθρώπους, αλλά οι άνθρωποι τους ρόλους. Αυτή είναι και η προσωπική του πρόκληση.