Όταν οι γιοι της Γουίτνι Νέλσον Αμπουζέιντ, 13 και 15 ετών, πηγαίνουν με ταποδήλατά τους στο ρέμα της γειτονιάς για ψάρεμα ή για να παίξουν μπάσκετ με φίλους, εκείνη θέλει να απολαμβάνουν την ελευθερία τους. Παράλληλα, θέλει να ξέρει πού βρίσκονται.
Επειδή κανένας τους δεν έχει κινητό τηλέφωνο, τοποθετεί Air Tags σε βάσεις στα ποδήλατά τους, ώστε να μπορεί να τους εντοπίσει αν χρειαστεί.«Έτσι τους προσφέρω την παιδική ανεμελιά της δεκαετίας του ’90, χωρίς να είναι προσκολλημένα σε οθόνες, ενώ ταυτόχρονα έχω την σιγουριά ότι τα παιδιά μου είναι καλά», μας λέει η Αμπουζέιντ, που ζει στο Φερ Όουκς Ραντς του Τέξας.
Η Αμπουζέιντ χρησιμοποιεί AirTags και με τους δύο μικρότερους γιους της. Ο 9χρονος έχει ένα στην τσάντα του, ενώ για τον 11χρονο αγόρασε πρόσφατα παπούτσια Skechers με κρυφή θήκη για συσκευή εντοπισμού. «Ανακουφίζομαι όταν ξέρω ότι μπορώ να τους παρακολουθήσω στον δρόμο όταν πηγαίνουν από τη στάση του λεωφορείου μέχρι το σπίτι», εξηγεί.
Η ίδια ανήκει στην κατηγορία των γονιών που παλεύουν ανάμεσα σε δύο ανάγκες: Να δίνουν περισσότερη ελευθερία στα παιδιά τους, αλλά και να διατηρούν έναν έλεγχο. Για πολλούς γονείς που τα παιδιά τους δεν έχουν ακόμα κινητά τηλέφωνα (και τις δυνατότητες εντοπισμού που αυτά προσφέρουν), οι συσκευές εντοπισμού με Bluetooth όπως τα AirTags της Apple είναι ένα χρήσιμο εργαλείο.
Η Κάρι Λάρσον, από το Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας λέει: «Όταν ο γιος μου άρχισε να πηγαίνει μόνος του στο σχολείο στην Τετάρτη Δημοτικού, είδα ότι ήταν αρκετά συνηθισμένο να βάζουμε ένα AirTag στην τσάντα του. Στην Πέμπτη και Εκτη τάξη τα περισσότερα παιδιά αρχίζουν να αποκτούν κινητά ή έξυπνα ρολόγια, και τότε τα AirTags σταματούν. Αλλά σε αυτήν τη φάση που ξεκινάει να χτίζεται η εμπιστοσύνη τα AirTags ήταν ένας πολύ καλός τρόπος για να κάνουμε ένα μικρό βήμα προς την ανεξαρτησία».
Οι περιορισμοί των AirTags
Παρόλα αυτά, τα AirTags δεν είναι ένα τέλειο εργαλείο παρακολούθησης. Στέλνουν ασφαλή σήματα Bluetooth που εντοπίζονται από κοντινές συσκευές στο δίκτυο εύρεσης της Apple. Οι συσκευές αυτές μεταφέρουν την τοποθεσία στον λογαριασμό μας. Αν όμως δεν υπάρχουν iPhones κοντά, δύσκολα ενημερωνόμαστε. Επίσης, η τοποθεσία δεν ανανεώνεται σε πραγματικό χρόνο.
Όπως μας εξηγεί μία μητέρα:
«Προσπάθησα από περιέργεια να εντοπίσω τον γιο μου όσο ήταν μέσα στο σχολικό λεωφορείο. Η τοποθεσία εμφανίστηκε όταν έφτασε στο σχολείο και μετά ξανά όταν γύρισε στο σπίτι, αλλά ποτέ κατά τη διάρκεια της διαδρομής».
Υπάρχουν και άλλες συσκευές εντοπισμού που λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο. Για παράδειγμα, τα Tile Trackers της Life360 είναι μια δημοφιλής εναλλακτική.
Επιπλέον η λειτουργία της Apple για αποφυγή της παρακολούθησης έχει δημιουργήσει σύγχυση. Η Τόρι Ντέιβις, που ζει στο Πόρτλαντ του Όρεγκον και χρησιμοποιεί περιστασιακά AirTags για τον 8χρονο γιο της, μας εξηγεί: «Αυτή η λειτουργία αποδείχτηκε προβληματική τις ημέρες που ο γιος μου ήταν με τον πατέρα του, το τηλέφωνο του οποίου δεν ήταν συνδεδεμένο με το AirTag. Όταν τον έπαιρνε από το σχολείο, το AirTag άρχιζε να χτυπά και το τηλέφωνο του πρώην συζύγου μου έπαιρνε ειδοποίηση ότι κάποιος τον παρακολουθεί».
Δάσκαλοι έχουν μοιραστεί αντίστοιχες εμπειρίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, λέγοντας πως σε εκδρομές λάμβαναν τις ίδιες ειδοποιήσεις, χωρίς να ξέρουν ότι στην πραγματικότητα τους ακολουθούσε μια ομάδα παιδιών με AirTags.
Χρήση στα μικρότερα παιδιά
Οι γονείς χρησιμοποιούν AirTags και για μικρότερα παιδιά. Η Γιουν Κουίν, μητέρα στη Νέα Υόρκη, μας λέει: «Έραψα ένα AirTag στο λούτρινο ζωάκι της τρίχρονης κόρης μου που παίρνει μαζί της στον παιδικό σταθμό. Δεν το έκανα τόσο για την ασφάλειά της, αλλά κυρίως γιατί με βοηθά να ξέρω ότι γύρισε στο σπίτι, ειδικά όταν δεν είμαι εγώ εκείνη που την παραλαμβάνει».
Μια άλλη μητέρα αναφέρει ότι κρατά ένα AirTag στην τσάντα με τις πάνες της 18μηνης κόρης της, ώστε να βλέπει πού βρίσκεται όταν βγαίνει με τη νταντά.
Κάποιοι γονείς επιλέγουν τα AirTags μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως σε σχολικές εκδρομές, επισκέψεις σε πολυσύχναστα ενυδρεία ή λούνα παρκ, ή σε ταξίδια με αεροπλάνο. Σε τέτοιες περιπτώσεις τα παιδιά συχνά φορούν βραχιόλια ειδικά σχεδιασμένα για AirTags.
Η Apple, βέβαια, τονίζει συνεχώς ότι τα AirTags έχουν σχεδιαστεί για να παρακολουθούν αντικείμενα, όχι ανθρώπους. Παρόλα αυτά, οι εταιρείες δείχνουν πρόθυμες να καλύψουν τις ανάγκες μας. Τον Ιούλιο, η Skechers λάνσαρε τη σειρά Where’s My Skechers, από την οποία αγόρασε παπούτσια η Αμπουζέιντ, τα οποία βέβαια έχουν αποσπάσει ανάμεικτες κριτικές. Υπάρχουν επίσης θήκες-μπρελόκ, θήκες-κολιέ, ειδικά πατάκια για παπούτσια και διακοσμητικά κλιπς για AirTags.
Ακόμα και όταν τα παιδιά έχουν κινητό, κάποιοι γονείς προτιμούν να «διπλοασφαλίζονται» με ένα AirTag. Στην Ουάσιγκτον, η Λίζα ΜακΚάρτι μπορεί να εντοπίζει τη 14χρονη κόρη της μέσω του έξυπνου ρολογιού της. Όμως, στο σχολείο η έφηβη πρέπει να απενεργοποιεί το ρολόι — μια περίπτωση που το AirTag στην τσάντα της αποδεικνύεται χρήσιμο.
Στο Τέξας, όπου ένας νέος νόμος απαγορεύει στους μαθητές να χρησιμοποιούν κινητά κατά τη διάρκεια της σχολικής ημέρας, τουλάχιστον ένα σχολείο πρότεινε στους γονείς τα AirTags ως επιλογή ώστε να μην ανησυχούν για το πού βρίσκονται τα παιδιά τους.
Η εύρεση της σωστής ισορροπίας
Το αν πρέπει — ή αν χρειάζεται καθόλου — να παρακολουθούμε τα παιδιά μας είναι ένα ζήτημα που προκαλεί έντονες συζητήσεις.
Η ψυχολόγος Λίζα Νταμούρ μας λέει: «Έχω πλήρη επίγνωση του πόσο ανήσυχοι είναι οι γονείς για την ασφάλεια των παιδιών τους, και φαίνεται ότι όσο περνά ο καιρός αυτό γίνεται ακόμα πιο έντονο. Είναι δύσκολο να ξέρουμε πόσο δικαιολογημένοι είναι αυτοί οι φόβοι. Ακόμα κι αν η πιθανότητα να χαθεί ένα παιδί είναι ελάχιστη, το γεγονός ότι υπάρχει αυτή η πιθανότητα είναι τρομακτικό. Και το κατανοώ απόλυτα».
Η Νταμούρ αναγνωρίζει την αξία των συσκευών εντοπισμού, ειδικά όταν δίνουν στα παιδιά περισσότερη ελευθερία ή κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη — όπως όταν ξέρουμε ότι το παιδί έφτασε σε έναν προορισμό από όπου πρέπει να το παραλάβουμε. Παρ’ όλα αυτά, μας προειδοποιεί να αποφεύγουμε την παρακολούθηση «χωρίς λόγο» και μας ενθαρρύνει να είμαστε ανοιχτοί και ειλικρινείς με τα παιδιά: «Αν πρόκειται να το κάνετε, το παιδί πρέπει να το ξέρει».
Σε ποια ηλικία του παιδιού μας πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά αν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα Air Tags
Ο ψυχολόγος Κεν Γουίλγκους μας λέει ότι όταν τα παιδιά φτάνουν στην ηλικία των 13 ετών οι γονείς πρέπει να «σκεφτούμε πολύ σοβαρά» πριν χρησιμοποιήσουμε AirTags ή άλλη εφαρμογή/συσκευή παρακολούθησης. Αυτό γιατί μπορεί να δώσουμε άθελά μας το μήνυμα στους εφήβους ότι δεν είναι ικανοί από μόνοι τους, εμποδίζοντας έτσι την φυσιολογική τους πορεία προς την ενηλικίωση.
«Πρέπει πραγματικά να σκεφτούμε: ποια είναι η αξία της παρακολούθησης σε σχέση με τη ζημιά που μπορεί να κάνει ψυχολογικά, στέλνοντας συνεχώς το μήνυμα ότι δεν είσαι ικανός, ότι ακόμα χρειάζεσαι εμένα ως γονιό να φροντίζω τις ανάγκες σου», μας εξηγεί.
Σε συνεντεύξεις στο Yahoo, πολλοί γονείς χρησιμοποίησαν τη φράση «ηρεμία του νου» για να περιγράψουν τα οφέλη του να βάζουν ένα AirTag στο δοχείο φαγητού ή στο βραχιολάκι του παιδιού. Οι περισσότεροι αναγνώρισαν ανοιχτά και τις αρνητικές πλευρές: Καθυστερημένες ενημερώσεις τοποθεσίας, μικροσκοπικές συσκευές που χάνονται εύκολα. Ωστόσο, για τους γονείς που νιώθουν συχνά υπερφορτωμένοι, κάθε διαβεβαίωση ότι τα παιδιά τους είναι καλά αξίζει.
Όπως μας λέει η Αμπουζέιντ: «Δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα τέλειο σχέδιο. Αλλά η καρδιά μου σαν μητέρα νιώθει ότι είναι ένας καλός συμβιβασμός».
ΠΗΓΗ: yahoo.com
