Αν υπάρχει ένας νικητής ή έστω μια εθνοτική δύναμη που σταδιακά αναδεικνύεται ως πόλος επιρροής και εξουσίας στην περιοχή της Συρίας, δεν είναι καμία από τις σημαντικότερες δυνάμεις που εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στην εμφύλια διαμάχη στην Συρία ή στον αγώνα ενάντια στο «Ισλαμικό Κράτος», όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία ή Τουρκία, αλλά οι Κούρδοι της Συρίας.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, πληθαίνουν τα δημοσιεύματα στον ξένο Τύπο για την παροχή στρατιωτικής βοήθειας προς τους Κούρδους από τις δύο μεγαλύτερες υπερδυνάμεις, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ρωσία. Και ενώ η παροχή και η συμπαράσταση των Ρώσων στους Κούρδους έχει ιστορική συνέχεια και πρόσημο, η εισδοχή των Αμερικανών σε αυτό το γεωπολιτικό παιχνίδι αποτελεί τη σημαντικότερη και ίσως και πιο ενδιαφέρουσα αλλαγή των τελευταίων εβδομάδων.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η αντίδραση της Τουρκίας που βλέπει το σημαντικότερο γεωπολιτικό της αποκούμπι, τις ΗΠΑ, να μεταβάλλουν την στάση τους απέναντι στους Κούρδους και να βοηθούν στην αναβάθμισή τους στην περιοχή, για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες. Αντίδραση που μέχρι σήμερα δεν έχει σχηματοποιηθεί σε κάτι συγκεκριμένο.
Αναλυτές διεθνών σχέσεων της δεξαμενής σκέψης Stratfor θεωρούν ότι η Τουρκική πολιτική ηγεσία, επαφίεται στην υπόγεια δυναμική και φθορά που δημιουργεί η διχόνοια και ο ανταγωνισμός που υπάρχει ανάμεσα στις διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις που εκπροσωπούν τους Κούρδους στην περιοχή.
Πάλι όμως η Τουρκία και συγκεκριμένα ο πρόεδρος της Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται ότι λαμβάνουν μέρος σε ένα στοίχημα που ίσως η ίδια η πραγματικότητα τους αναγκάσει να το χάσουν, αφού η ολοένα και αυξανόμενη σημαντικότητα των Κούρδων για την καταπολέμηση του «Ισλαμικού Κράτους» στην Συρία ίσως λειτουργήσει ως ενοποιητική δύναμη για τους Κούρδους της περιοχής και παραμερίσουν τις έριδες που τους κατατρώγουν, μπροστά στην πιθανότητα της δημιουργίας μιας κοινότητας που ίσως αποκτήσει στοιχεία κρατικής δομής.
Όπως και να έχει ο χαμένος αυτή τη στιγμή ακούει στο όνομα «Τουρκία».