Ένα χαμένο διήγημα ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ου αιώνα δημοσιεύεται για πρώτη φορά στο περιοδικό «Strand», υποδηλώνοντας ότι ο Ρέιμοντ Τσάντλερ πιθανώς αμφισβητούσε τις συγγραφικές του ικανότητες.
Το διήγημα «Nightmare» αποτελεί μια συναρπαστική σύντομη ιστορία η οποία απεικονίζει τον ίδιο τον συγγραφέα, δημιουργό του θρυλικού ιδιωτικού ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου, να βρίσκεται με την «λάθος πλευρά του νόμου», εν αναμονή της εκτέλεσης του καθώς κατηγορούνταν για φόνο.
Ο αξεπέραστος «βασιλιάς του noir»
Γεννημένος στο Σικάγο τον Ιούλιο του 1888, ο Τσάντλερ, έμεινε γνωστός στην παγκόσμια λογοτεχνία ως ο «βασιλιάς του noir», αφήνοντας πίσω του μία σπουδαία παρακαταθήκη με κλασικά έργα, όπως τα «The Big Sleep», «Farewell, My Lovely», «The Lady in the Lake» και «The Long Goodbye», πολλά από τα οποία μεταφέρθηκαν και στη μεγάλη οθόνη.
Σπουδαίοι ηθοποιοί του Χόλιγουντ, όπως οι Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ («The Big Sleep», 1946), Ντικ Πάουελ («Murder, My Sweet», 1942) και Ρόμπερτ Μόντγκομερι («The Lady in the Lake», 1947), ενσάρκωσαν τον μυθικό ήρωα του Τσάντλερ, ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου, παρουσιάζοντας κάθε φορά, και μία διαφορετική προσέγγιση του θρυλικού χαρακτήρα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Τσάντλερ ξεκίνησε την συγγραφική του καριέρα στην ηλικία των 51 ετών και μέσα σε εννέα χρόνια είχε ολοκληρώσει επτά βιβλία. Πέθανε το 1959, στα 70 του χρόνια, χωρίς να προλάβει να ολοκληρώσει το όγδοο έργο του. Πολλά από τα βιβλία του κυκλοφορούν και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Άγρα.
Ένα μικρό διήγημα ρίχνει φως στην ζωή ενός μεγάλου συγγραφέα
Ο διευθυντής σύνταξης του περιοδικού, Andrew Gulli, έχει ανακαλύψει και κατά το παρελθόν χαμένα, άγνωστα ή σπάνια έργα διακεκριμένων συγγραφέων, όπως των Γκράχαμ Γκριν και Τρούμαν Καπότε.
Ο Gulli περιέγραψε την ιστορία ως ένα «ταξίδι μέσα στον κόσμο των ονείρων», το οποίο ανακάλυψε ανάμεσα σε έγγραφα της γραμματέως και συντρόφου του Τσάντλερ στα τελευταία χρόνια της ζωής του, Jean Vounder-Davis. Μια συλλογή από προσωπικά της αντικείμενα, περιλαμβανομένης της γραφομηχανής του Τσάντλερ, ποιημάτων και ιδιωτικών επιστολών του, πωλήθηκε σε δημοπρασία στη Νέα Υόρκη τον Δεκέμβριο.
Η προσωπική ιστορία περιλαμβάνει επίσης τη σύζυγο του Τσάντλερ, Cissy, η οποία, σύμφωνα με τον Gulli, είχε πει ότι θεωρούσε το Nightmare «πολύ αστείο». Κάτι τέτοιο υποδηλώνει ότι η ιστορία γράφτηκε πριν από τον θάνατό της τον Δεκέμβριο του 1954, «αν και ο ακριβής χρονολογικός προσδιορισμός είναι δύσκολος», όπως σημείωσε.
Σημαντικότερο, σύμφωνα με τον Gulli, είναι ότι «το περιεχόμενο του διηγήματος πιθανότατα δεν προοριζόταν για δημοσίευση». Λαμβάνοντας υπόψη μία διαφορετική προσέγγιση, υποδηλώνει ότι ο Τσάντλερ μπορεί να μην ήταν τόσο σίγουρος για τις ικανότητές του στη συγγραφή και την αυτοπροβολή όσο ήθελε να δείχνει.
«Η πιο αποκαλυπτική φράση στο ”Nightmare” είναι το σχόλιο του Τσάντλερ: ‘‘Θα μου θυμίζει τις μέρες που επέστρεφαν πίσω τα χειρόγραφά μου”», δήλωσε ο βιογράφος του Τσάντλερ, Τομ Γουίλιαμς.
Ο Τσάντλερ αγαπούσε να κάνει τη ζωή του να φαίνεται επική. Το 1933 είπε στον φίλο του, William Lever, ότι «Πούλησα το πρώτο διήγημα που έστειλα». Επρόκειτο για το «Blackmailers Don’t Shoot», το οποίο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Black Mask τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς.
Ωστόσο, το «Nightmare» αμφισβητεί όλα τα παραπάνω, καθώς θέτει την πολύ απλή ερώτηση: Έστειλε ο Τσάντλερ άλλα διηγήματα στο «Black Mask» πριν από το «Blackmailers Don’t Shoot» τα οποία απορρίφθηκαν; Ή αναφερόταν στις πρώτες λογοτεχνικές του φιλοδοξίες στο Λονδίνο, ή ακόμη στα χρόνια μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν εργαζόταν στη βιομηχανία πετρελαίου;
Ο Γουίλιαμς θεωρεί «εντελώς πιθανό» ότι ο Τσάντλερ, ο οποίος έζησε στο Λονδίνο μεταξύ 1900 και 1912 και έγινε Βρετανός υπήκοος πριν επιστρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες, δυσκολευόταν να πουλήσει τα γραπτά του πριν στραφεί στη συγγραφή αστυνομικών μυθιστορημάτων στις αρχές της δεκαετίας του 1930, μετά την απώλεια της δουλειάς του στον πετρελαϊκό κλάδο.
«Όποιο κι αν ήταν το ακριβές πλαίσιο, το ”Nightmare” υποδηλώνει μια διαφορετική και λιγότερο επιτυχημένη λογοτεχνική πορεία. Παρά τις προσπάθειες να εμφανιστεί ως αυτοδημιούργητος, ο ίδιος του ο εαυτός, παρέμενε το μεγαλύτερο μυστικό του», πρόσθεσε.
Ο φόβος της απόρριψης από τους εκδότες κι ένας περισσότερο «προσωπικός» Τσάντλερ
Η Σάρα Τροτ, συγγραφέας της βιογραφίας του, «War Noir», σημειώνει ότι η ανακάλυψη της ιστορίας, μαζί με άλλα πιστοποιημένα έγγραφα στη συλλογή Vounder-Davis, συμπεριλαμβανομένων ερωτικών επιστολών προς την Cissy, αποκάλυψε μια «απίστευτα συναισθηματική» πλευρά του Τσάντλερ.
«Η δημοσίευση οποιουδήποτε νέου έργου του Τσάντλερ τον καθιστά έναν ακόμα πιο πολυδιάστατο συγγραφέα. Όσο περισσότερο ανακαλύπτουμε, τόσο πιο πολύπλοκος γίνεται», δήλωσε. «Είτε πρόκειται για τα αστυνομικά μυθιστορήματα, τα διηγήματα ή την ποίησή του, ο Τσάντλερ ήταν αναμφισβήτητα ένας συγγραφέας ο οποίος ενδιαφερόταν για τον άνθρωπο, και πολλά από τα διηγήματα που αποκαλύφθηκαν τα τελευταία χρόνια, δείχνουν πόσο πολύ επεδίωκε να κατανοήσει τις ανθρώπινες αδυναμίες, τις εμπειρίες και τα συναισθήματα», προσθέτει.
«Το ”Nightmare” έχει ενδιαφέρον διότι μοιάζει με έναν εφιάλτη. Ένας άνδρας κατηγορείται για ένα φρικτό έγκλημα το οποίο δεν θυμάται να έχει διαπράξει. Η τελευταία πρόταση σε παρένθεση δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται απλώς για μια καταγραφή ενός τρομερού ονείρου, ενός κυριολεκτικού εφιάλτη». επεσήμανε η Τροτ.
Ωστόσο, η αναφορά στην Cissy, σύζυγο του Τσάντλερ για 37 χρόνια, υποδηλώνει ότι αυτός ο «εφιάλτης» είχε μια ακόμα πιο προσωπική διάσατση για τον συγγραφέα: τον φόβο της απόρριψης από τους εκδότες. «Διακρίνουμε τον πραγματικό Τσάντλερ, καθώς είναι περισσότερο προσωπικό και οικείο από τα μυθιστορήματα με τον Μάρλοου», σημειώνει η συγγραφέας.
Με πληροφορίες από The Guardian
