Στις 19 Δεκεμβρίου 1997 ο «Τιτανικός» του Τζέιμς Κάμερον έκανε πρεμιέρα στις ΗΠΑ και ξεκίνησε μια πορεία που, σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά, μοιάζει ακόμα αδύνατο να επαναληφθεί. Όχι μόνο γιατί «έκοψε» εισιτήρια με το τσουβάλι, αλλά γιατί κατάφερε το αδιανόητο. Να κάνει ένα ρομάντζο τριών ωρών και κάτι, παγκόσμιο
Ο «Τιτανικός» άνοιξε στις ΗΠΑ με $8.658.814 την πρώτη μέρα (Παρασκευή 19/12/1997) και έφτασε $28.638.131 στο πρώτο τριήμερο (19–21/12).
Επειδή συχνά το ερώτημα είναι «πόσα εισιτήρια έκοψε;», μια ρεαλιστική εκτίμηση (με βάση τη μέση τιμή εισιτηρίου στις ΗΠΑ το 1997, $4,59) δίνει περίπου:
- ~1,89 εκατ. εισιτήρια την πρώτη μέρα
- ~6,24 εκατ. εισιτήρια στο πρώτο τριήμερο
Και το πραγματικά εξωπραγματικό; Δεν ήταν «ταινία ανοίγματος». Ήταν «ταινία αντοχής». Κράτησε την κορυφή του αμερικανικού box office για 15 συνεχόμενα Σαββατοκύριακα, ρεκόρ που σήμερα μοιάζει από άλλη εποχή.
Μέχρι σήμερα η παραγωγή vs εισπράξεις είναι μιά ωμή αριθμητική του μύθου. Budget παραγωγής: $200.000.000 και σύνολο εισπράξεων (παγκοσμίως, all releases): $2.264.812.968
Με απλά λόγια, το παγκόσμιο box office είναι πάνω από 11 φορές το δηλωμένο budget, χωρίς αυτό να σημαίνει αυτομάτως «κέρδη» (μετράνε marketing, ποσοστά αιθουσών, διανομές κ.λπ.), αλλά δείχνει το μέγεθος του φαινομένου.
Σε επίπεδο «εισιτηρίων», υπάρχει εκτίμηση για ~389,8 εκατ. tickets παγκοσμίως, με τη σημείωση ότι τέτοιες λίστες βασίζονται σε διαθέσιμα δεδομένα ανά αγορά και δεν είναι πάντα πλήρεις.
View this post on InstagramAdvertisement
Ο σκηνοθέτης, το καστ και ο «Έλληνας στην ιστορία»
Ο «Τιτανικός» είναι γραμμένος και σκηνοθετημένος από τον Τζέιμς Κάμερον. Πρωταγωνιστούν οι Λεονάρντο ΝτιΚάπριο (Τζακ) και Κέιτ Γουίνσλετ (Ρόουζ), με ένα δυνατό ensemble (Κάθι Μπέιτς, Μπιλ Πάξτον κ.ά.). Και ναι ο Μπίλι Ζέιν, ο εμβληματικός «Καl» (ο μισητός-λατρεμένος μνηστήρας), που έχει ελληνική καταγωγή.
Για τους δύο πρωταγωνιστές, η ταινία λειτούργησε σαν… επιτάχυνση σωματιδίων: Ο ΝτιΚάπριο απογειώθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο, ενώ η Γουίνσλετ «κλείδωσε» το προφίλ της ως μεγάλης δραματικής πρωταγωνίστριας (και όχι απλώς next big thing).
«Γυρίσματα σε παγωμένο νερό»: το παρασκήνιο που πόνεσε
Αν ο «Τιτανικός» δείχνει σαν να γυρίστηκε πάνω σε πραγματικό πλοίο, δεν είναι τυχαίο. Mεγάλο κομμάτι των γυρισμάτων έγινε σε τεράστιες δεξαμενές και ρέπλικες (με βάση το Baja Studios στο Μεξικό), ενώ χρησιμοποιήθηκαν και πλάνα από το πραγματικό ναυάγιο. Μόνο που αυτό το «ρεαλιστικό» είχε τίμημα: μαρτυρίες/αφιερώματα για την παραγωγή μιλούν για πολύωρα γυρίσματα σε κρύο νερό και περιστατικά υποθερμίας στο συνεργείο.
Και σαν να μην έφταναν τα τεχνικά, υπάρχει και ένα από τα πιο σουρεαλιστικά επεισόδια της κινηματογραφικής ιστορίας. Η υπόθεση με το clam chowder που φέρεται να είχε «πειραχτεί» με PCP και έστειλε κόσμο για ιατρική βοήθεια.
Το τραγούδι που έγινε συνώνυμο της εποχής
Το «My Heart Will Go On» δεν ήταν απλώς theme: έγινε πολιτιστικό αποτύπωμα. Κέρδισε Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού, Χρυσή Σφαίρα, και σάρωσε στα Grammy (μεταξύ άλλων Record & Song of the Year).
Το τραγούδι κυκλοφόρησε πριν βγει στις αίθουσες η ταινία. Ήταν τότε που έκανα την πρωινή ραδιοφωνική εκπομπή μου στον ΑΝΤ1 «Πρωινή γραμμή». Με παίρνει ένα βραδύ τηλέφωνο ο Ηλίας Τάτσης. που είχε την επιμέλεια για τα ξένα τραγούδια και μου λέει ότι έχουμε αποκλειστικότητα. Μας την έδωσε ο Δημήτρης Γερμενίτης της Sony music. Να παίξουμε πρώτοι ένα τραγούδι με την Σελίν Ντιόν που θα γίνει παγκόσμια επιτυχία. Από την επερχόμενη ταινία «Τιτανικός» Όπως και έγινε. Και μάλιστα θυμάμαι ότι εκείνο το πρωινό που μεταδώσαμε το «My heart will go on» μου τηλεφώνησε μετά την εκπομπή η Μαρίκα Μητσοτάκη. Και μου ζήτησε να της το γράψω σε μια κασέτα και να της το στείλω. Απλά το αναφέρω σαν μια ιστορία…
Βραβεία: το βράδυ που η λέξη «σάρωσε» δεν έφτανε
Στα Όσκαρ (70ή τελετή), ο «Τιτανικός» έγραψε ιστορία: 14 υποψηφιότητες και 11 αγαλματίδια, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ νικών που κρατούσε το «Ben-Hur» (και αργότερα ισοφάρισε και το «Return of the King»).
Γιατί ο «Τιτανικός» θα ήταν (σχεδόν) αδύνατο να ξαναγίνει σήμερα
Αν ο «Τιτανικός» γυριζόταν το 2025, δεν είναι ότι δεν θα έβρισκε κοινό. Είναι ότι δύσκολα θα του επέτρεπαν οι συνθήκες της βιομηχανίας να γίνει το ίδιο πράγμα. Ένα τεράστιο ρίσκο, μια ταινία-μαραθώνιος και, κυρίως, ένα φαινόμενο με διάρκεια μηνών.
Το μοντέλο «χτίζω αργά» δεν είναι πια ο κανόνας.Ο «Τιτανικός» δεν άνοιξε ως ταινία-έκρηξη. Αντίθετα, πήρε φωτιά από στόμα σε στόμα και έμεινε στο Νο1 του box office για 15 συνεχόμενα Σαββατοκύριακα. Σήμερα, τα περισσότερα στούντιο απαιτούν τεράστιο άνοιγμα στο πρώτο ΣΚ: αν δεν «γράψει» αμέσως, κόβεται στις αίθουσες πιο γρήγορα.
Και το παράδοξο; Ακριβώς επειδή ήταν προϊόν μιας άλλης εποχής, ο «Τιτανικός» επιβιώνει ως μύθος. Δεν ήταν απλώς μια ταινία που «έβγαλε λεφτά». Ήταν ένα σπάνιο μείγμα τεχνικού ρίσκου, καθαρού μελοδράματος, μουσικής-καρφί στο μυαλό και μιας κινηματογραφικής αγοράς που άφηνε το κοινό να χτίσει φαινόμενα με τον χρόνο. Αυτό, σήμερα, είναι το πιο δύσκολο να ξανασυμβεί.
