Συνεχίζεται η πολιτική κρίση στη Γαλλία, με τον πρωθυπουργό Σεμπαστιέν Λεκορνί να παραιτείται τη Δευτέρα λίγες ώρες μετά τον διορισμό του νέου υπουργικού συμβουλίου.
Ακολουθούν τα σημεία- «κλειδιά» ως προς το τι μπορεί να συμβεί και πώς έφτασε εκεί η χώρα.
Οι επιλογές του Μακρόν: Νέος πρωθυπουργός, εκλογές ή παραίτηση
Αφού αποδέχτηκε την παραίτηση Λεκορνί, ο Γάλλος πρόεδρος Εμαουέλ Μακρόν είναι αντιμέτωπος με τρεις δυσάρεστες επιλογές.
Πρώτον, θα μπορούσε να επιλέξει έναν νέο πρωθυπουργό. Φαίνεται μάλλον απίθανο να βάλει κάποιον από το δικό του «στρατόπεδο» και ο ίδιος δεν εμφανίζεται πρόθυμος να διαλέξει κάποιον από την αριστερά, καθώς οι αριστεροί επιδιώκουν αλλαγές στο δύσκολο εγχείρημα της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος. Ακόμη, κάποιος από την αριστερά θα ενοχλούσε τους δεξιούς, που θέλουν έμφαση στον νόμο και την τάξη, τη μετανάστευση και τη λιτότητα.
Ο Μακρόν θα μπορούσε να διαλύσει το κοινοβούλιο και να ζητήσει νέες βουλευτικές εκλογές, μια κίνηση που έχει πει ότι δεν θα επιθυμούσε, και που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια κυβέρνηση του εθνικιστικού RN (Rassemblement National- Εθνική Συσπείρωση) αν κέρδιζε την πλειοψηφία.
Η τελική του επιλογή- μία την οποία έχει απορρίψει επανειλημμένα- θα ήταν να παραιτηθεί. Είναι άγνωστο ποιος θα κέρδιζε σε προεδρικές εκλογές, ωστόσο δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το RN έχει αρκετές πιθανότητες να επικρατήσει.
2022: Η χρονιά που ο Μακρόν έχασε τον έλεγχο του κοινοβουλίου
Η πολιτική κατάσταση στη Γαλλία είναι εύθραυστη από το 2022, που ο Μακρόν έχασε την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Τα προβλήματά του επιδεινώθηκαν όταν κάλεσε απρόσμενα πρόωρες βουλευτικές εκλογές πέρυσι, με αποτέλεσμα ένα κοινοβούλιο χωρισμένο στα τρία: Στην κεντροδεξιά συμμαχία του, στην αριστερά και στο RN.
H πίεση από τον προϋπολογισμό βαθαίνει την κρίση
Υπό κανονικές συνθήκες η κυβέρνηση μειοψηφίας του Μακρόν μάλλον θα τα έβγαζε πέρα, ωστόσο υπάρχουν δύο παράγοντες που δυσκολεύουν τα πράγματα.
Ο πρώτος είναι η κρίση με τον γαλλικό προϋπολογισμό, με τη χώρα να δέχεται αυξανόμενη πίεση για να βάλει τις δημόσιες δαπάνες της σε τάξη. Η Γαλλία έχει το μεγαλύτερο έλλειμμα της Ευρωζώνης και ο Μακρόν έχει αναθέσει σε μια σειρά πρωθυπουργών να περάσουν πιο «λιτούς» προϋπολογισμούς.
Ο Μισέλ Μπαρνιέ ήταν ο πρώτος που το προσπάθησε, μα ανετράπη στο κοινοβούλιο τον Δεκέμβριο μετά τις περικοπές που είχε προτείνει στον προϋπολογισμό του 2025. Ο διάδοχός του, Φρανσουά Μπαϊρού, κατάφερε να περάσει τον προϋπολογισμό του 2025, μα έπεσε τον προηγούμενο μήνα λόγω των προτάσεών του για τον προϋπολογισμό του 2026.
Ο Λεκορνί, ο οποίος έχει την εμπιστοσύνη του Μακρόν, διορίστηκε μετά τον Μπαϊρού, μα άντεξε λιγότερο από μήνα, καθώς πολιτικοί αντίπαλοι απέρριψαν κατηγορηματικά τις επιλογές του για το υπουργικό συμβούλιο.
Η διαδοχή στην προεδρία
Ο άλλος παράγοντας- «κλειδί» που συμβάλλει στην πολιτική αστάθεια στη Γαλλία είναι η «κούρσα» για τη διαδοχή του Μακρόν. Ο Γάλλος πρόεδρος δεν μπορεί να είναι υποψήφιος ξανά το 2027 και όλα τα κόμματα προσπαθούν να οριοθετήσουν τις ιδεολογικές τους «επικράτειες» εν όψει των εκλογών. Αυτό καθιστά δύσκολο έως αδύνατο την επίτευξη συναίνεσης στο κοινοβούλιο, με τους πρωθυπουργούς του Μακρόν να μένουν εκτεθειμένοι απέναντι σε βουλευτές που δεν εμφανίζουν καμία προθυμία συμβιβασμού. Ως εκ τούτου, ο Μακρόν έχει αλλάξει πέντε πρωθυπουργούς από το 2022.
Με πληροφορίες από Reuters
