Εβρισκόμενοι στα μέσα της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, ο παγκόσμιος ανταγωνισμός για την ανακατανομή ισχύος και η προσπάθεια αύξησης του εκτοπίσματος ορισμένων κρατών συνεχώς και εντείνεται. Επιπρόσθετα, οι εξαγγελίες του -νέου- αμερικανού Προέδρου σχετικά με την πολιτική που θέλει να εφαρμόσει στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, εγείρουν έντονες ανησυχίες δεδομένου των γενικότερων ανατροπών που προκλήθηκαν από τον πόλεμο της Γάζας και των ήδη εύθραυστων περιφερειακών ισορροπιών (Λίβανος, Συρία) σ’ ολόκληρη την περιοχή.

Για την Αίγυπτο, η οποία τα τελευταία χρόνια βιώνει μια ταραχώδη περίοδο τόσο στο εσωτερικό της με τα διογκωμένα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα όσο και περιφερειακά με τις νέες γεωπολιτικές εξελίξεις, οι ανησυχίες της κυβέρνησης επικεντρώνονται άμεσα στην επόμενη μέρα σχετικά με το Παλαιστινιακό Ζήτημα. Η ανακοίνωση του Ντόναλτ Τραμπ τον περασμένο Φεβρουάριο, για την πρόθεσή του να ανοικοδομήσει τη «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής» στη Λωρίδα της Γάζας με άμεσο εκτοπισμό των Παλαιστινίων με προορισμό την Αίγυπτο και την Ιορδανία, δημιούργησε ένα ντόμινο εξελίξεων και συνεχιζόμενων διπλωματικών επαφών. Οι ισραηλινές πολεμικές επιχειρήσεις πλησίον των συνόρων με το Κάιρο καθώς και οι επακόλουθες επιθέσεις των Χούθι στην Ερυθρά θάλασσα, έχουν δημιουργήσει έναν αυξημένο κίνδυνο ασφάλειας για την χώρα, τόσο εδαφικό όσο και οικονομικό.

Η συνεχόμενη πίεση που δέχεται η Αίγυπτος για την αποδοχή και εγκατάσταση χιλιάδων Παλαιστίνιων προσφύγων, δημιουργεί αρκετά και πολυεπίπεδα προβλήματα για τρεις σημαντικούς λόγους:

Πρώτον, διότι το παράδειγμα των εκτοπισμένων Παλαιστινίων στην Ιορδανία, κατέδειξε ότι η οποιαδήποτε προσωρινή μετατόπιση, εύκολα μπορεί να γίνει μόνιμη με ότι αυτό συνεπάγεται.

Δεύτερον, η εισροή προσφύγων στα εδάφη του Σινά μπορεί να δημιουργήσει μια νέα αντίσταση από καλυμμένα μέλη της Χαμάς, οδηγώντας ουσιαστικά σε μια ευθεία αντιπαράθεση μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου, τα οποία συμβιώνουν ειρηνικά ήδη από το 1979 και τις συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ.

Τρίτον, η κοινή γνώμη της Αιγύπτου, η οποία  δείχνει μια ισχυρή υποστήριξη για τους Παλαιστίνιους, ελλοχεύοντας άμεσα τον κίνδυνο η υποβόσκουσα οργή (κυρίως για τον τρόπο ζωής και την καθημερινότητα τους) να δημιουργήσει συνθήκες σύγκρουσης με τους κυβερνώντες.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν, ότι η Αίγυπτος όσο περνάει ο καιρός θα βρίσκεται όλο και περισσότερο αντιμέτωπη με αυτές τις λεπτές περιφερειακές ισορροπίες και ενώ η πίεση θα αυξάνεται αργά και σταθερά.

Τα μηνύματα από το Ισραήλ και οι στόχοι που έθεσε ο Αμερικανός Πρόεδρος, οδήγησαν την κυβέρνηση του Προέδρου Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι να ενεργοποιήσει όλες τις διπλωματικές της κινήσεις. Στις αρχές Μαρτίου συγκλήθηκε ύστερα από πρόταση της Αιγύπτου, έκτακτη σύνοδος κορυφής των μελών του Αραβικού Συνδέσμου, με σκοπό να καταλήξουν σε μια ενωμένη αραβική απάντηση με στόχο μια εναλλακτική λύση για τη Λωρίδα της Γάζας που να σέβεται τα δικαιώματα των Παλαιστινίων. Οι Άραβες ηγέτες κατέληξαν κι ενέκριναν ένα σχέδιο για την ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης Γάζας, συνολικού κόστους 53 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο εκπονήθηκε από την Αίγυπτο και υποστηρίχθηκε από τη Γαλλία, τη Βρετανία, τη Γερμανία και την Ιταλία, ενώ αρνητικά απάντηση το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Το σχέδιο περιλαμβάνει ένα πενταετές πλάνο ανέγερσης της περιοχής, σχεδιασμένο σε τρεις φάσεις με έμφαση στη σταθεροποίηση, την ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη της Λωρίδας, με τους Παλαιστίνιους κατοίκους να παραμένουν στην πατρίδα τους και τη Χαμάς να απενεργοποιείται.

Στο ίδιο μήκος κύματος, κυμάνθηκε και η τριμερής σύνοδος κορυφής των ηγετών της Αιγύπτου, της Γαλλίας και της Ιορδανίας προ ολίγων ημερών (7 Απριλίου 2025), οι οποίοι κάλεσαν τη διεθνή κοινότητα να πιέσει περισσότερο το Ισραήλ, προκειμένου να επιστρέψει άμεσα στην κατάπαυση του πυρός, να επιτρέψει την διέλευση ανθρωπιστικής βοήθειας στον δοκιμαζόμενο Παλαιστινιακό λαό και να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την εξεύρεση μιας πολιτικής λύσης στο ζήτημα. Θέτοντας ως βάση το αιγυπτιακό σχέδιο για την Γάζα, τα αραβικά κράτη επιθυμούν να επιτευχθεί μια περιφερειακή ηρεμία προκειμένου να εργαστούν για τη δημιουργία ενός πολιτικού ορίζοντα υλοποίησης μιας δίκαιης και συνολικής ειρήνης, βασισμένης στη λύση των δύο κρατών, η οποία όπως τόνισε ο βασιλιάς της Ιορδανίας Αμπντάλα Β’, «θα εγγυάται την ασφάλεια και τη σταθερότητα των Παλαιστινίων, των Ισραηλινών και ολόκληρης της περιοχής».

Γίνεται λοιπόν κατανοητό, ότι η Αίγυπτος (θα) βρίσκεται στο κέντρο των διεργασιών σχετικά με την επόμενη μέρα στη Λωρίδα της Γάζας, καθώς η χώρα κατέχει ένα ειδικό βάρος στον αραβικό κόσμο, παρά την αυξανόμενη εικόνα και δράση των γειτονικών αραβικών κρατών του Κόλπου. Προς την κατεύθυνση της δίκαιης και ισορροπημένης λύσης στο Παλαιστινιακό Ζήτημα, το Κάιρο είναι αναγκασμένο να συνεχίσει να απορρίπτει τις πιέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ σχετικά με την αποδοχή των προσφύγων στο έδαφος του, παρά την ομολογουμένως σημαντική οικονομική ενίσχυση που θα λάβει σε αντάλλαγμα. Τον τελευταίο καιρό, πληθαίνουν τα σενάρια και οι διαρροές σχεδίων που υποδηλώνουν ότι παρασκηνιακά η Αίγυπτος συζητάει την αποδοχή Παλαιστίνιων προσφύγων στο Σινά.

Ωστόσο, πρόσφατα η Κρατική Υπηρεσία Πληροφοριών της Αιγύπτου προέβη στην δήλωση ότι «αυτοί οι ψευδείς ισχυρισμοί είναι θεμελιωδώς και εντελώς ασυνεπείς με τη σταθερή και ισχυρή θέση της Αιγύπτου, για απόλυτη απόρριψη οποιασδήποτε προσπάθειας εκτόπισης, βιαίως ή οικειοθελώς, των Παλαιστινίων αδελφών μας».

Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Αίγυπτος αποτελεί έναν σταθερό σύμμαχο για σχεδόν 50 χρόνια, διασφαλίζοντας την περιφερειακή σταθερότητα και παρέχοντας ζωτικής σημασίας πληροφορίες, ασφάλεια και στρατιωτική συνεργασία στην ευρύτερη περιοχή. Επιπρόσθετα, το πλήγμα που έχει δεχτεί το Κάιρο από την απώλεια μέρους των εσόδων της Διώρυγας του Σουέζ εξαιτίας των επιθέσεων των Χούθι στα στενά του Μπαμπ ελ Μαντέμπ, οδηγεί την χώρα στην εξεύρεση επιπρόσθετης οικονομικής βοήθειας, προκειμένου να ανταπεξέλθει στα σοβαρά οικονομικά ζητήματα που αντιμετωπίζει (δεύτερος μεγαλύτερος οφειλέτης στο ΔΝΤ).  

Συναφώς, η σταθερή οικονομική (και στρατιωτική) βοήθεια που παρέχεται από τις Η.Π.Α., είναι πολύτιμη για την χώρα και κυρίως για την κυβέρνηση αυτής, που προσπαθεί συνεχώς να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του σήμερα, για να διατηρήσει την εξουσία. Επομένως καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι προς το συμφέρον κανενός να συνεχίζονται οι πιέσεις προς την κυβέρνηση της Αιγύπτου, με κίνδυνο αυτή να οδηγηθεί πιο κοντά στις πολιτικές και τη βοήθεια των υπόλοιπων παγκόσμιων δρώντων -BRICS, E.E., Ρωσία, Κίνα, Ινδία.

Καταληκτικά, η Αίγυπτος σήμερα βρίσκεται διαρκώς κάτω από μια ασφυκτική πίεση των ολοένα κι αυξανόμενων περιφερειακών και εσωτερικών κινδύνων που την περικυκλώνουν. Τα διογκούμενα εσωτερικά προβλήματα (οικονομικά και κοινωνικά) καθώς και οι περιφερειακές προκλήσεις που αντιμετωπίζει (Λιβύη, ύδατα του Νείλου, Λωρίδα της Γάζας), οδηγούν την κυβέρνηση του Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι στην υιοθέτηση ενεργητικότερων πολιτικών και στην ενεργοποίηση όλων των διαθέσιμων διπλωματικών δικτύων που διαθέτει η χώρα.