Όπως κάθε αφοσιωμένος θετός γονέας, ο Άλαν Τόιν μοιραζόταν τα πάντα με τα μικρά που είχε υπό την προστασία του – το κρεβάτι του, το φαγητό του, την καθημερινότητά του. Μόνη διαφορά; Αυτά τα μωρά δεν ήταν άνθρωποι, αλλά γορίλες.

Ο Τόιν εργαζόταν για δέκα χρόνια ως φύλακας στον ζωολογικό κήπο του Μπρίστολ, όταν εντάχθηκε στην πρώτη ομάδα του Ηνωμένου Βασιλείου που ανέλαβε την ανατροφή βρεφών γοριλών με τρόπο που να προσεγγίζει όσο γίνεται τη φυσική τους συμπεριφορά.

Η ανάγκη για παρένθετη ανατροφή προέκυψε όταν η Κίρα, μία από τις επτά γορίλες του ζωολογικού κήπου, εμφάνισε προεκλαμψία – μια επιπλοκή που συναντάται και στους ανθρώπους – και τελικά απέρριψε το νεογέννητό της, το οποίο είχε έρθει στον κόσμο πρόωρα μέσω επείγουσας καισαρικής τομής.

«Κατά τη διάρκεια της ημέρας, περνούσαμε χρόνο με την ομάδα των γοριλών, και φροντίζαμε ώστε αν πλησίαζαν την Αφία, να μπορούν να αλληλεπιδράσουν μαζί της. Ήταν σημαντικό να νιώθει πως ανήκει σε αυτούς, αφού γνωρίζαμε πως αργότερα θα επιστρέψει στην ομάδα», εξήγησε ο Τόιν.

Ο ίδιος φρόντισε τόσο την Αφία όσο και τον Χασάνι, που είχε επίσης απορριφθεί από τη μητέρα του.

«Όταν έφερα για πρώτη φορά την Αφία στο σπίτι, φροντίζαμε να έχουμε κοινή ρουτίνα – τρώγαμε όλοι μαζί, ακόμη και με την Αφία στο τραπέζι», είπε ο Τόιν σε δηλώσεις του στο SWNS.

«Αν ήθελε να με ξυπνήσει για να παίξουμε, με χτυπούσε στο κεφάλι σαν τύμπανο, ενώ τη Σάρον τη χάιδευε απαλά στο πρόσωπο», πρόσθεσε, αναφερόμενος στη σύντροφό του.

Ο Τόιν ομολόγησε ότι στην αρχή ήταν δύσκολο να αποχωριστεί τα μικρά γοριλάκια, όμως ένιωθε μεγάλη χαρά που η διαδικασία ανατροφής τους εξελίχθηκε θετικά.

«Ήμασταν η πρώτη ομάδα που εφάρμοσε την παρένθετη μέθοδο ανατροφής γοριλών», ανέφερε, «αν και άλλοι γορίλες είχαν ανατραφεί στο Ηνωμένο Βασίλειο, δεν εντάχθηκαν σε ενήλικες γορίλες πριν την ηλικία των τεσσάρων ετών».

«Θυμάμαι ακόμα την πρώτη φορά που έφερα την Αφία στο σπίτι και την έβαλα να κοιμηθεί πάνω στο τραπέζι», είπε χαρακτηριστικά. «Η Σάρον τη λάτρεψε από την πρώτη στιγμή».

 

 

Σε αντίθεση με προηγούμενες πρακτικές, ο Τόιν και η ομάδα του φρόντισαν η Αφία να μεγαλώσει κοντά σε άλλους γορίλες, ώστε να αποκτήσει τα σωστά κοινωνικά ερεθίσματα.

«Το βασικό που πρέπει να μάθουν τα μικρά είναι να προσκολλώνται στις μητέρες τους – για αυτό φορούσαμε ειδικά γιλέκα φτιαγμένα από σπάγκο, για να προσομοιάζουν τη γούνα του γορίλα», εξήγησε. «Ο στόχος ήταν να της διδάξουμε πώς να εξελιχθεί σε έναν υγιή, κοινωνικά ανεπτυγμένο γορίλα, οπότε έπρεπε να μιμηθούμε όλα τα απαραίτητα στοιχεία της φυσικής ανατροφής».

Πηγή: Goodnewsnetwork