Για το πρωτοχρονιάτικο τεύχος του περιοδικού ΟΚ! φωτογραφήθηκε η Σταματίνα Τσιμτσιλή, κάνοντας την αυτοκριτική της για την «έντονη» χρονιά που πέρασε, η οποία παρά τις επαγγελματικές επιτυχίες αλλά και τις ευτυχισμένες οικογενειακές στιγμές της δημιούργησε μια ιδιαίτερη πίεση που ένιωσε ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί.
«Επειδή πολύ συνειδητά πάντα κοιτάω το ποτήρι μισογεμάτο, κάνοντας τον απολογισμό της χρονιάς προσπαθώ να εστιάζω στις καλές και χαρούμενες στιγμές» παραδέχεται η Σταματίνα Τσιμτσιλή. «Σίγουρα όταν έχεις μια έντονη καθημερινότητα και οικογενειακές υποχρεώσεις, υπάρχουν οι δύσκολες στιγμές, οι στιγμές έντασης. Συνειδητά λοιπόν επιλέγω να εστιάσω στα όμορφα. Νιώθω πως ήταν μια έντονη χρονιά, αρκετά απαιτητική, με διακυμάνσεις, με πολλές υποχρεώσεις. Κάποιες στιγμές χρειάστηκε κι εγώ να κάνω τον απολογισμό μου και να σκεφτώ αν όλα αυτά που κάνω τα κάνω σωστά.
Πολλές φορές όλες αυτές οι υποχρεώσεις μού δημιουργούν ένα άγχος που είναι δύσκολο να το διαχειριστώ. Οπότε ήταν μια χρονιά που αναζήτησα και λίγο την προσωπική μου ηρεμία μέσα σε όλη αυτή την πολύβουη καθημερινότητα. Δηλαδή, αποζήτησα πιο έντονα να είμαι στη θαλπωρή του σπιτιού με τους δικούς μου ανθρώπους και συνειδητά μείωσα λίγο τις πολλές εμφανίσεις, τις άσκοπες μετακινήσεις. Ήταν μια απόφαση που πήρα προς το κλείσιμο της σεζόν.
Σταματίνα Τσιμτσιλή: «Πήρα δυο σημαντικές αποφάσεις»
«Είμαι και άνθρωπος που θέλω να προλάβω να δω και τους φίλους μου, να πιω έναν καφέ, να είμαι
εντάξει στη δουλειά. Όλο αυτό κάποια στιγμή με έφτασε σε ένα σημείο που είπα “κοίτα, δεν βγαίνει έτσι. Δεν αντέχω” και πήρα δύο σημαντικές αποφάσεις. Ξεκίνησα ξανά έναν κύκλο ψυχοθεραπείας ύστερα από αρκετά χρόνια και πολύ συνειδητά μείωσα τα ναι που έλεγα σε άσκοπες υποχρεώ-
σεις. Κάποια στιγμή η διαχείριση της καθημερινότητας με έκανε να νιώθω ότι “κρασάρω”. Δεν με άφηνε να απολαύσω τα όμορφα που υπάρχουν στη ζωή μου» εξομολογήθηκε η Σταματίνα Τσιμτσιλή.
«Δηλαδή, αυτά που θεωρούμε αυτονόητα, για τα οποία όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε να είμαστε ευγνώμονες. Δηλαδή, έχω τρία γερά παιδάκια, είμαι καλά με τον άνθρωπό μου, έχω μια δουλειά που αγαπώ. Αλλά ερχόταν η Δευτέρα, έφτανε η Παρασκευή και έμοιαζε σαν ένα μικρό εικοσιτετράωρο, που τελείωνε και πάρα πολύ γρήγορα. Αυτό σε συνδυασμό με το ότι μεγαλώνουμε με ώθησε να κάνω πιο σωστές επιλογές στη ζωή μου, να μη χαραμίζομαι, να μην ξοδεύομαι».
