Η υπόθεση Γεωργούλη είναι πιο σημαντική από αυτό που δείχνουμε να αντιλαμβανόμαστε ως κοινωνία εδώ και 48 ώρες.
Όχι γιατί ο Αλέξης είναι «διάσημος» ηθοποιός, που έχει μπει στα σαλόνια και κάποτε στις ελαφρές συζητήσεις μας, μέσω ρόλων σε τηλεοπτικά σίριαλ ή στο εμπορικό, κατά κύριο λόγο, θέατρο και στον κινηματογράφο.
Όχι γιατί αυτή, η συγκεκριμένη περίπτωση καταγγελίας κατά συγκεκριμένου Έλληνα ευρωβουλευτή για τα αδικήματα του βιασμού και της πρόκλησης σωματικής βλάβης, είναι «αλλιώτικη» από εκείνες που είδαν το φως της δημοσιότητας τα προηγούμενα χρόνια, σε μία χιονοστιβάδα αποκαλύψεων που απέδειξαν ότι οι δράστες σεξουαλικής κακοποίησης και βιασμών μπορούν να είναι και «πρόσωπα υπεράνω υποψίας». Ένας κορυφαίος σκηνοθέτης και διευθυντής του εθνικού θεάτρου, ένας ηθοποιός που αγαπήθηκε για το υποκριτικό ταλέντο του στην κωμωδία και ένας ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν στο ελληνικό πρωτάθλημα, πρόσφατα.
Τώρα κι ένας ευρωβουλευτής απέναντι σε μία νέα πολιτικό.
Φοβάμαι ότι η υπόθεση Γεωργούλη είναι πιο σημαντική από αυτό που δείχνουμε να αντιλαμβανόμαστε, επειδή ακριβώς προηγήθηκαν όλες οι άλλες.
Ανεξάρτητα από την τελική της έκβαση, δεν είναι η καταγγελία το θέμα. Αυτή θα την κρίνουν οι δικαστές.
Το θέμα είμαστε εμείς.
Ως άνδρες, γυναίκες ή ως αυτό που αυτοπροσδιοριζόμαστε.
Ως σύζυγοι, σύντροφοι, ή εραστές.
Ως γονείς, μέντορες ή πρότυπα νεότερων ανθρώπων.
Η αποκάλυψη της καταγγελίας σε βάρος του Αλέξη Γεωργούλη συμπίπτει (ναι, ας μην παριστάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε) και με μία προεκλογική περίοδο.
Πρέπει και επιτρέπεται για οποιοδήποτε λόγο αυτό να επηρεάσει τη στάση μας απέναντι σε μία τέτοια υπόθεση;
Προφανέστατα όχι. Δεν είναι πολιτικό ζήτημα μία καταγγελία για βιασμό - σε αυτό τουλάχιστον εγώ είμαι απόλυτος.
Όπως δεν έπρεπε να είναι και στο παρελθόν.
Όμως είναι βαθιά ανθρώπινο ζήτημα και είναι ζητούμενο να είμαστε πιο σοβαροί και πιο σιωπηροί, αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι γίναμε σοφότεροι και περισσότερο ευαίσθητοι ως κοινωνία απέναντι σε κάθε μορφής βία και κακοποίηση, μετά από όλα όσα προηγήθηκαν.
Διαβάζω εδώ και μερικές ώρες βλακώδη σχόλια υπό τη μορφή «χιούμορ» και επιεικώς άστοχες «εμμέσως πολιτικές» παρατηρήσεις, κάτω από αναρτήσεις για την καταγγελία αυτή, που πληθαίνουν...
Είναι η ώρα να μετρηθούμε και με τον εαυτό μας. Στην σκηνή δεν είναι ένας ευρωβουλευτής-ηθοποιός. Είμαστε και όλοι εμείς.