Ο Γάλλος πρόεδρος συναντά την Δευτέρα 7/2/2022 στη Μόσχα το Ρώσο ομόλογό του και την επομένη τον Ουκρανό σε μια προσπάθεια να «κερδηθεί χρόνος» και να παραμείνει ανοιχτή η διπλωματική οδός στην ουκρανική κρίση.
Ο Ρώσος πρόεδρος μετρά ήδη τα κέρδη του. Έθεσε εις επήκοον όλων τα ζητήματα που ήθελε, ζητά συγκεκριμένες εγγυήσεις ασφαλείας και αδρανοποιεί περισσότερο την Ουκρανία με τον ίδιο τρόπο που το είχε επιβάλει η πρώην Σοβιετική Ένωση (ΕΣΣΔ) στη γειτονική της Φινλανδία. Την ίδια στιγμή , τόσο οι ΗΠΑ όσο και το ΝΑΤΟ ενώ μιλούν για κυρώσεις δείχνουν απρόθυμοι να εμπλακούν στρατιωτικά …
Ο Πούτιν έχει σχεδόν ακυρώσει την οργανική ένταξη της Ουκρανίας στο δυτικό σύστημα ασφαλείας (επιβάλλοντας μια νέα συνθήκη «φινλαδοποίησης» για την πρώην σοβιετική δημοκρατία) και αυτό όχι μόνον επειδή επικαλείται την «παλαιά» δέσμευση της Δύσης για τη μη επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς.
Ασκώντας πολιτική προβολής (ενίοτε σκληρής) ισχύος επιθυμεί να στείλει συγκεκριμένα μηνύματα γιατί γνωρίζει πως μια μεγάλη στρατιωτική δύναμη για να είναι αξιόπιστη σε όλο τον κόσμο πρέπει να είναι πρωτίστως αξιόπιστη και ικανή να επιβληθεί στη γειτονιά της. [1]
Τι αξία έχει η παρουσία ρωσικών στρατηγικών πυρηνικών υποβρύχιων στον Ατλαντικό αν η Μόσχα δεν μπορεί να ελέγξει την «αυλή» της; Μια τέτοια εξέλιξη θα έπληττε επικίνδυνα όχι μόνον το κύρος της αλλά και το στρατιωτικό της δόγμα. Ζητήματα σημαντικά για μια χώρα που έχει στρατιωτικές δυνάμεις σε όλο τον κόσμο αλλά και εμπλοκή σε «θερμές περιοχές» όπως η Συρία.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η γιγαντιαία κινητοποίηση (ίσως είναι η μεγαλύτερη των τελευταίων ετών) χιλιάδων στρατιωτών , πολεμικών αεροσκαφών και πλοίων όπως η αρμάδα που κατέπλευσε πριν λίγες μέρες στη Μεσόγειο.
Και βέβαια όσα συνιστούν κέρδη για το Ρώσο πρόεδρο και τη χώρα του είναι «απώλειες» για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Δύση, γενικότερα. Η διαφαινόμενη ενίσχυση των σινορωσικών σχέσεων είναι μια από αυτές καθώς οι ηγέτες Ρωσίας και Κίνας δηλώνουν [2] έτοιμοι να αντιμετωπίσουν σε συνεργασία τις «απειλές» εναντίον τους, που εκπορεύονται από τις ΗΠΑ μέσω του ΝΑΤΟ και του AUKUS.
Η σύμπηξη Μόσχας και Πεκίνου είναι μια μάλλον αρνητική εξέλιξη για τις επιλογές της Ουάσιγκτον που είναι προφανές πως δεν επιθυμεί να ενισχύεται ο άτυπος άξονας Ρωσίας-Κίνας.
Η προεδρική υποψηφιότητα
Ο Εμανουέλ Μακρόν επιχειρεί να δείξει τις δυνατότητες και να εμπνεύσει με την τακτική του τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης… Η Ευρώπη που οραματίζεται ο Γάλλος πρόεδρος δεν μπορεί να είναι «ακολούθημα» των ΗΠΑ, αλλά ικανός και απαραίτητος σύμμαχος που θα έχει διακριτή παρουσία στις διεθνείς εξελίξεις και θα αποδεικνύει την ικανότητά της να συντηρεί και να ενισχύει την ασφάλεια του ζωτικού της χώρου… Για αυτούς τους λόγους ταξιδεύει ο Μακρόν στη Μόσχα.
Δυστυχώς για το Γάλλο πρόεδρο η επιθυμία του για την στρατηγική χειραφέτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι μια δύσκολη εξίσωση μέρη της οποίας είναι και τέσσερα Κράτη-Μέλη της ΕΕ (Πολωνία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία) που διατηρώντας τη δυναμική του εκκρεμούς βρίσκονται σε διαρκή θέση μάχης με τη Μόσχα και επιλέγουν μια επιθετική ρητορική έναντι της Ρωσίας που ηγεμόνευε παλαιότερα στο «Ανατολικό μπλοκ».
Η επιτυχία του ταξιδιού σε Μόσχα και Κίεβο είναι κρίσιμη και για το πολιτικό μέλλον του Μακρόν και την εκλογική μάχη του Απριλίου. Ένα θετικό αποτέλεσμα στις συναντήσεις αυτές θα είναι μια καλή ευκαιρία για να υπενθυμίσει τις ηγετικές του ικανότητες και να προωθήσει την υποψηφιότητά του για την Προεδρία. Διαφορετικά το όραμα του Γάλλου προέδρου κινδυνεύει να «βαλτώσει» όπως ακριβώς έγινε με τα στρατεύματα του Ναπολέοντα Βοναπάρτη το μακρινό Νοέμβριο του 1812 λίγο έξω από τη Μόσχα…
[1]. Με αρκετά συμβάντα στη Μαύρη Θάλασσα μεταξύ των οποίων η «εμπλοκή» πλοίου του πολεμικού ναυτικού της Μεγάλης Βρετανίας , η συνάντηση γαλλικών Rafale με ρωσικά Su αλλά και οι διαμαρτυρίες της Μόσχας για επικίνδυνη διασάλευση εμπορικών πτήσεων από νατοϊκά αεροσκάφη
[2]. (Reuters (FEB. 5 2022), China, Russia partner up against West at Olympics summit)