Η διαχείριση του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής αποτελεί βασική προτεραιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) θέτοντας μια σειρά από στόχους για το 2020, όπως είναι η μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 20% σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990, η άντληση του 20% της συνολικής ενεργειακής κατανάλωσης από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και η αύξηση της ενεργειακής απόδοσης κατά 20%.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε μια στρατηγική προσαρμογής της ΕΕ, προκειμένου όλα τα κράτη μέλη της να καταρτίσουν εθνικά σχέδια αντιμετώπισης των αναπόφευκτων επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. Οι στρατηγικές αυτές περιλαμβάνουν μέτρα, όπως ο περιορισμός της κατανάλωσης νερού, η αναπροσαρμογή των οικοδομικών κανονισμών, η κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων και η ανάπτυξη πιο ανθεκτικών καλλιεργειών σε ξηρασίας.
Από τα δεδομένα που καταγράφονται στον ακόλουθο πίνακα γίνεται εναργές εάν και σε ποιο βαθμό οι χώρες της ΕΕ έχουν επιτύχει τους στόχους τους, αναφορικά με το ποσοστό των ανανεώσιμων πηγών του ενεργειακού τους μίγματος σύμφωνα με τα δεδομένα της Eurostat:
Ενεργειακή Απόδοση
Σύμφωνα με την αξιολόγηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την πρόοδο των κρατών μελών ως προς τους εθνικούς στόχους της ενεργειακής απόδοσης για το 2020 και την εφαρμογή της οδηγίας, όπως προβλέπεται από το άρθρο 24 παράγραφος 3, 2012/27/ΕΕ, οι τάσεις κατανάλωσης ενέργειας στα κράτη μέλη είναι φθίνουσες, με εξαίρεση την Κύπρο, τη Λιθουανία, τη Μάλτα, την Αυστρία και την Πολωνία. Στις χώρες με τη μεγαλύτερη μείωση της κατανάλωσης πρωτογενούς ενέργειας περιλαμβάνονται η Λιθουανία (-23, 4 %), η Ελλάδα (-23,2%), το Ηνωμένο Βασίλειο (-20,8%) και η Ιταλία (-17%). Η πτωτική τάση αντιστράφηκε κατά την τριετία από το 2014 έως το 2017, καθώς η τελική κατανάλωση ενέργειας αυξήθηκε σε όλα τα κράτη μέλη, ενώ η κατανάλωση πρωτογενούς ενέργειας αυξήθηκε σε 23 κράτη μέλη σε σύγκριση με το 2014. Ωστόσο, η αύξηση της πρωτογενούς κατανάλωσης κατά την εν λόγω περίοδο ήταν μικρότερη από την αύξηση του ΑΕΠ. Αυτό μεταφράζεται σε μείωση της έντασης πρωτογενούς ενέργειας σε όλα τα κράτη μέλη εκτός από το Βέλγιο, την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ουγγαρία, την Αυστρία και την Πορτογαλία.
Στόχοι για τη μείωση εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (CO2)
Ποιες είναι όμως οι κρατικές δεσμεύσεις για τις ετήσιες μειώσεις εκπομπών των αερίων;
Ο κανονισμός για τις ετήσιες μειώσεις εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου προσδιορίζει τους εθνικούς στόχους στα κράτη μέλη και εφαρμόζει τις δεσμεύσεις της Συμφωνίας του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή, του 2016. Τον Οκτώβριο του 2014, το Συμβούλιο υιοθέτησε ένα πλαίσιο για τις πολιτικές της ΕΕ που αφορούν το κλίμα και την ενέργεια για την περίοδο 2020-2030.
Σύμφωνα με το εν λόγω πλαίσιο, τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. δεσμεύονται να μειώσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου σε ποσοστό 20%, μέχρι το 2020 σε σύγκριση με το 1990, σε τομείς όπως οι μεταφορές, η γεωργία, οι υποδομές και η διαχείριση αποβλήτων. Περίπου το 60% των συνολικών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου εντός της ΕΕ προέρχεται από τους ανωτέρω τομείς. Οι παραπάνω δεσμευτικοί στόχοι τέθηκαν και στο πλαίσιο της Συμφωνίας του Παρισίου για την κλιματική αλλαγή.
Ακολούθως στη σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την αλλαγή του κλίματος και στο πρωτόκολλο του Κιότο στις 27 Μαΐου 2019, τα στατιστικά στοιχεία για τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου των κρατών-μελών της ΕΕ, ήταν τα εξής (εκτός LULUCF*):
