Το εργατικό δίκαιο μπορεί να δίνει συγκεκριμένες μέρες διακοπών μέσα στο ημερολογιακό έτος. Είναι αυτό που λέμε «ένας μήνας διακοπών». Που κυρίως οι ελληνικές οικογένειες, άλλα χρόνια το απολάμβαναν τα καλοκαίρια. Φέτος τα πράγματα άλλαξαν.
Μπορεί οι ημερολογιακές μέρες άδειας να έμειναν οι ίδιες, αλλά για ένα πολύ σημαντικό ποσοστό των Ελλήνων οι διακοπές ήταν συμπιεσμένης διάρκειας. Με τα ανεπίσημα στατιστικά δεδομένα, μία τετραμελής οικογένεια δεν μπορούσε να ξοδέψει για παραπάνω από 10 μέρες διακοπές και ένα ζευγάρι για παραπάνω από δύο βδομάδες.
Και εξαρτάται ποιος θα ήταν ο προορισμός. Γιατί προορισμός με πλοίο ή αεροπλάνο δυσκόλευε φέτος τα πράγματα, ακόμα περισσότερο. Ασφαλώς ήταν πολλοί εκείνοι που προτίμησαν κοντινές αποστάσεις με αυτοκίνητο ή λεωφορείο. Και ήταν πολλοί εκείνοι που αναζήτησαν συγγενείς και κουμπάρους σε παραθαλάσσια μέρη για να επωφεληθούν μιας στοιχειώδους φιλοξενίας.
Το κόστος ζωής, που ξεκινά από την διατροφή μέχρι και την ενοικίαση ενός δωματίου, επηρεάζει φέτος γενικότερα τον τουρισμό. Το παράδειγμα ξένων επισκεπτών στην χώρα μας, δεν επιδέχεται καμιάς αμφισβήτησης. Εστιατόρια σε ξενοδοχεία, αλλά γενικώς εστιατόρια και ταβέρνες, μπορούν να επιβεβαιώσουν ότι πολλοί τουρίστες, ξένοι κυριώς, προτίμησαν να αγοράζουν από τα σουπερμάρκετ και να τρώνε στις παραλίες ή στα ενοικιαζόμενα δωμάτια τους.
Για να μην αναφερθώ στους γείτονες κυριώς από την Βουλγαρία και τα Σκόπια, που ερχόντουσαν και έρχονται για διακοπές στην Βόρεια Ελλάδα με κατάφορτα τα αυτοκίνητα τους από τρόφιμα, που στην πατρίδα τους, μέσα σε όλα, τα αγοράζουν σε χαμηλότερες τιμές λόγω φορολογίας και Φ.Π.Α.
Μπορεί η κυβέρνηση να πανηγυρίζει με ανακοινώσεις της για ρεκόρ αφίξεων στο αεροδρόμιο και για ρεκόρ αφίξεων τουριστών στην Αθήνα. Αλλά κάποια στιγμή ας πει στα ίσα την αλήθεια: Ότι τα νησιά και πόσο μάλλον τα κυκλαδίτικα, είχαν αισθητή υποχώρηση σε σχέση με πέρυσι κι άλλες χρονιές. Και δεν ήταν, ως δικαιολογία, το θέμα των σεισμών στην Σαντορίνη/Αμοργό. Το κόστος της μετακίνησης έπαιξε σημαντικότατο ρόλο. Αλλά κι ένα σπιτάκι με δύο υπνοδωμάτια και ένα σαλόνι στα ενδότερα ενός νησιού, δεν μπορεί να παρέχεται με 220 € τη νύχτα.
Ας υπολογίσει η Υπουργός Τουρισμού, ας υπολογίσει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, πόσο εκτοξεύει το συνολικό λογαριασμό, ένα τέτοιο κόστος διανυκτερεύσεων για μια βδομάδα + το πλοίο + η διατροφή + το αυτοκίνητο που θα χρειαστεί είτε να το πάρει κάποιος μαζί,του είτε να το νοικιάσει. Και δεν αναφέρομαι στην τιμή των καυσίμων στα νησιά που είναι σκανδαλωδώς υψηλή.
Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι ακριβώς, λόγω κόστος μετακινήσεων, πλημμύρισαν τα νησιά του Αργοσαρωνικού και όπου έβρισκε ο καθένας να μείνει. (Γιατί ακόμα και το κάμπινγκ έγινε μια δύσκολη υπόθεση έτσι όπως οι παραλίες Έχουν γεμίσει με τις γνωστές ξαπλώστρες).
Δεν ξέρω πόσο μπορεί αυτή η πτυχή του τουρισμού στην Ελλάδα, να απασχολεί κυβερνητικά κλιμάκια. Πρέπει όμως να βρεθεί το αντίδοτο, ώστε αυτό το φετινό καλοκαίρι με τις συμπιεσμένες διακοπές, να αρχίσει να θεραπεύεται. Και στην προκειμένη περίπτωση όλα παίζουν ρόλο.
Ο πληθωρισμός, υψηλή φορολογία, απαράδεκτο ΦΠΑ, ακρίβεια προϊόντων διατροφής ακόμα και στην χονδρική αγορά, ο υψηλός δείκτης του φόρου στα καύσιμα… Θα πρέπει να σχηματιστεί μια ομάδα εργασίας μέσα στην κυβέρνηση του «επιτελικού κράτους» ώστε να βρει όλες τις παθογένειες και να προτείνει μέτρα. Που δεν θα μείνουν μέσα σε έναν υπολογιστή, αλλά θα γίνουν πράξη.
ΥΓ.: Στα όσα αφορούν το φετινό τουρισμο, θα πρέπει να υπολογίσουμε και τις ανυπολόγιστες επιπτώσεις από τις εκτεταμένες φωτιές σε τουριστικά μέρη.
