ΣΥΡΙΖΑ, σταδιακή προσγείωση στην πραγματικότητα

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει ότι το έργο που ίσως κληθεί να φέρει εις πέρας είναι κολοσσιαίο και γεμάτο παγίδες, κινδύνους και ρίσκα. Η απότομη άνοδος είναι εύκολο να μετατραπεί σε απότομη πτώση, ειδικά σε μία χώρα όπως η Ελλάδα όπου η απόσταση μεταξύ αποθέωσης και αποδοκιμασίας είναι πολύ μικρή.
PIAZZA del POPOLO/Flickr

Τις τελευταίες εβδομάδες έχουν πυκνώσει οι δηλώσεις σημαντικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που δεν είναι απόλυτα συμβατές με την κεντρική πολιτική γραμμή του, όπως η πρόσφατη δήλωση Σταθάκη περί βουλευτικών εκλογών την άνοιξη μετά από συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εμφανώς συνειδητοποιήσει την δυσκολία του εγχειρήματος που επιδιώκει να αναλάβει ως κυβέρνηση της χώρας και την μη ρεαλιστικότητα κάποιων εκ των βασικών διακηρύξεων του. Δείχνει να προσπαθεί έμμεσα να στείλει μήνυμα προσαρμογής του στην πραγματικότητα προς τους έλληνες πολίτες αλλά και τα διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων. Αυτό το σκοπό εξυπηρετούσε και η πρόσφατη συνάντηση ηγετικών στελεχών του με εκπροσώπους διεθνών επενδυτικών οίκων στο City του Λονδίνου.

Η σκληρή στάση της τρόικας στις διαπραγματεύσεις που λαμβάνουν χώρα στα πλαίσια του τελευταίου ελέγχου δεν είναι μόνο κατά της κυβέρνησης, αλλά κατά της χώρας ολόκληρης. Εμμέσως δίνει ένα καθαρό μήνυμα στον ΣΥΡΙΖΑ για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει αν αναλάβει τα ηνία της χώρας ως κυβέρνηση. Και μπορεί να είναι εύκολος ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που λόγω ηθικού πλεονεκτήματος έναντι της κυβέρνησης μπορεί να υπερέχει σε καταγγελτικό λόγο και λαοφιλείς υποσχέσεις, αλλά ο ρόλος της κυβέρνησης δεν θα είναι το ίδιο εύκολος.

Ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αναλάβει την εκπλήρωση όσων έχει υποσχεθεί χωρίς να έχει πολυτέλεια χρόνου, δημόσιων πόρων, έμπειρων στελεχών και διεθνών συμμαχιών. Όσα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν από οικονομία και αγορές, συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να εφαρμοστούν κάποιες βασικές εξαγγελίες του χωρίς να κινδυνεύσει η ομαλή χρηματοδότηση της χώρας, η λειτουργία του εγχώριου χρηματοπιστωτικού συστήματος και εν τέλει η ίδια η παρουσία της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.

Το πιθανό δημοψήφισμα που θα διοργανωνόταν από μελλοντική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σε αυτήν την περίπτωση για να αποφασίσουν οι έλληνες πολίτες της στάση της κυβέρνησης έναντι μιας πιθανής σκληρής στάσης των δανειστών, θα ήταν στην ουσία ένα δημοψήφισμα παραμονής μας στο ευρώ. Αυτό μας θυμίζει το αντίστοιχο δημοψήφισμα που επιχείρησε να διοργανώσει ο Γιώργος Παπανδρέου τον Νοέμβριο του 2011 και επέφερε την απότομη πτώση του από την εξουσία, ένδειξη της άτεγκτης και αδιαπραγμάτευτης στάσης που τηρούν σε τέτοια θέματα οι κυβερνήσεις των μεγάλων κρατών της Ε.Ε.

Επίσης μας φέρνει στο μυαλό την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου το 2009, η οποία παρέμεινε για αρκετούς μήνες εγκλωβισμένη στις προεκλογικές υποσχέσεις που είχαν δοθεί και ασχολήθηκε αρχικά με θέματα δευτερεύουσας σημασίας, πριν καθυστερημένα συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα της κατάστασης και προσαρμόσει την πολιτική της στην σκληρή πραγματικότητα, λαμβάνοντας (με την πλάτη στον τοίχο) σειρά αντιλαϊκών μέτρων.

Το ίδιο λάθος δείχνει να θέλει να αποφύγει ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθώντας να προσαρμοστεί από τώρα στην πραγματικότητα που ίσως κληθεί να αντιμετωπίσει αργότερα. Η προσαρμογή αυτή δεν είναι εύκολη για ένα κόμμα διαμαρτυρίας του 4% που βρέθηκε απότομα να διεκδικεί την εξουσία της χώρας με ποσοστά κοντά στο 30%. Είναι σα να αναγκάζεις ένα 10χρονο παιδί να γίνει απότομα 40άρης, χωρίς να μπορέσει να ζήσει τις εμπειρίες ενός ενήλικα και να προσαρμόσει τον ρομαντικό τρόπο με τον οποίο βλέπει τη ζωή ως παιδί στην πραγματική ζωή που καλείται να αντιμετωπίσει ένας ενήλικας.

Την προσαρμογή αυτή κάνουν πιο δύσκολη οι μεγάλες προσδοκίες που έχουν δημιουργηθεί σε πολλούς πολίτες και επαγγελματικές ομάδες από τις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, η κακή κατάσταση των δημοσίων οικονομικών που δεν επιτρέπουν παροχές, αλλά και η ύπαρξη ισχυρής εσωτερικής αντιπολίτευσης στο κόμμα (Αριστερή Πλατφόρμα) που δεν θα επιτρέψει οποιαδήποτε παρέκκλιση από τον ορθόδοξο αριστερό/κινηματικό τρόπο σκέψης που πρέσβευε ο ΣΥΡΙΖΑ του 4%. Την αντίθεση τους εκφράζουν με κάθε ευκαιρία τα στελέχη της τάσης αυτής, αλλά η ηγεσία του κόμματος έχει αποφύγει επανειλημμένα να έρθει σε δυναμική σύγκρουση μαζί τους, κάτι που δεν θα αποφύγει όμως στο μέλλον αν αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας.

Ερώτημα είναι αν η παρούσα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να επιβάλει στη μειοψηφία τις απόψεις της περί προσαρμογής στον ρεαλισμό, όπως έκανε με δυναμικό τρόπο ο Ανδρέας Παπανδρέου διαγράφοντας την σκληροπυρηνική τροτσκική ομάδα του ΠΑΣΟΚ καθώς πλησίαζε στην εξουσία το 1981. Το ΠΑΣΟΚ βέβαια αποτελούσε ένα προσωποκεντρικό κόμμα με αδιαφιλονίκητο ηγέτη του τον Ανδρέα Παπανδρέου, κάτι που μάλλον δεν ισχύει στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει ότι το έργο που ίσως κληθεί να φέρει εις πέρας είναι κολοσσιαίο και γεμάτο παγίδες, κινδύνους και ρίσκα. Η απότομη άνοδος είναι εύκολο να μετατραπεί σε απότομη πτώση, ειδικά σε μία χώρα όπως η Ελλάδα όπου η απόσταση μεταξύ αποθέωσης και αποδοκιμασίας είναι πολύ μικρή. Όσο περνούν οι μέρες θα βλέπουμε πιο εμφανώς αυτήν την προσαρμογή να εξελίσσεται, χωρίς όμως να αλλάζει η κεντρική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά τις εκλογές τα σπουδαία.

Ας ευχηθούμε αυτή η προσγείωση να γίνει σταδιακά κι ομαλά και όχι απότομα και με εκκωφαντικό κρότο. Δέστε τις ζώνες σας και κρατηθείτε. Το ταξίδι προβλέπεται ταραχώδες...

Δημοφιλή