Παρίσι, 12ος αιώνας : Ο 40χρονος Πέτρος Αβελάρδος, θεολόγος και φιλόσοφος, εστιάζει τη διδασκαλία του στη διαλεκτική και τη φιλοσοφία του Αριστοτέλη. Μεταξύ των μαθητών του, βρίσκεται κάποια στιγμή η Ελοΐζα, ανιψιά του Φλυμπέρ, εφημέριου του Παρισιού. Μέσα από τις συζητήσεις τους και τις διαφωνίες τους, ο Αβελάρδος και η Ελοΐζα ερωτεύονται. Το ζευγάρι ενδίδει στον έρωτα του, παντρεύεται κρυφά και κάνει παιδί. Όμως η σχέση μαθεύεται και σκανδαλίζει την κοινωνία της εποχής και πρωτίστως τον θείο της Ελοΐζας, ο οποίος πληρώνει ανθρώπους που ευνουχίζουν τον Αβελάρδο. Μην έχοντας άλλη επιλογή, ο Αβελάρδος αποφασίζει να μπει στο μοναστήρι του Saint Denis και ζητάει από την Ελοΐζα να κάνει το ίδιο. Εκείνη δέχεται παρά τις αρχικές της αναστολές.
Παρόλο που ο Αβελάρδος συνεχίζει το έργο του μέσα στο το μοναστήρι, η απαξίωση και ο διασυρμός του κλιμακώνονται, σε σημείο που χαρακτηρίζεται αιρετικός και βλέπει τα βιβλία του να καίγονται. Έχοντας χάσει τα πάντα, ο Αβελάρδος και η Ελοΐζα, χωρισμένοι σε διαφορετικά μοναστήρια, περιμένουν να τους ενώσει ο θάνατος. Για την υπόλοιπη ζωή τους, επικοινωνούν μέσω επιστολών και συναντιούνται μία μόνο φορά. Η Ελοΐζα πεθαίνει τελευταία, ζητώντας να ταφεί δίπλα στον αγαπημένο της. Όμως η επιθυμία της δεν πραγματοποιείται παρά μόνο 700 χρόνια μετά το θάνατο της, όταν τα οστά της μεταφέρονται δίπλα στου Αβελάρδου στο νεκροταφείο του Père Lachaise.
Ο Γιάννης Καλαβριανός έγραψε την παράσταση εμπνεόμενος από τον ίδιο τον τάφο του Αβελάρδου και της Ελοΐζας, που επισκέφτηκε τυχαία σε ένα ταξίδι του στη Γαλλία και του κίνησε την περιέργεια να μάθει περισσότερα για την ιστορία τους. Το κείμενο παρουσιάστηκε αρχικά στο περασμένο Φεστιβάλ Αθηνών, σε μία τελείως διαφορετική εκδοχή του, όπου τους ηθοποιούς συνόδευε χορός. Αν και sold-out, η αρχική παράσταση στην Πειραιώς 260 άφησε μέτριες εντυπώσεις. Φέτος όμως, παρουσιάζεται στο Θέατρο Νέου Κόσμου μία εντελώς νέα, βελτιωμένη εκδοχή της παράστασης, πιο λιτή και εστιασμένη στο περιεχόμενο του κειμένου. Οι τρεις ηθοποιοί, ο Γιώργος Γλάστρας, Ελένη Κοκκίδου και Χριστίνα Μαξούρη, χωρίς χορό αυτή τη φορά, εναλλάσσουν μεταξύ τους τους ρόλους των πρωταγωνιστών και των αφηγητών, σε ένα ενδιαφέρον σκηνοθετικό παιχνίδι που σε πολλές σκηνές οδηγεί ακόμη και δύο ηθοποιούς να υποδύονται ταυτόχρονα τον ίδιο ρόλο. Η πρωτότυπη και ευρηματική του σκηνοθεσία είναι παρόμοια με αυτή του προηγούμενου έργου του σκηνοθέτη, “Γιοί και Κόρες”, και εκτελείται άριστα από τους τρεις ηθοποιούς.
Ωστόσο είναι το περιεχόμενο του έργου που κάνει την παράσταση μοναδική. Γιατί ενώ εξυψώνει την απολυτότητα της αγάπης του ζευγαριού, παραμένει ρεαλιστικό στην προσέγγιση του και δεν παραλείπει να θίξει τον εγωισμό και άλλα σκοτεινότερα χαρακτηριστικά που απορρέουν από τον έρωτα τους. Επίσης, θίγει όλη την υπόλοιπη κοινωνία -τη δολοφονική ζηλοφθονία και τον καθωσπρεπισμό της- αναδεικνύοντας την παράσταση από έργο για την αγάπη σε έργο για τους ανθρώπους, και περνάει ένα σπουδαίο μήνυμα για τις ανούσιες κοινωνικές νόρμες που υποβάλλουν στους ανθρώπους τον τρόπο με τον οποίο ζουν. Κι όμως, ο Αβελάρδος και η Ελοΐζα, έστω και μετα θάνατον, κατάφεραν να είναι μαζί.
Λίγο πριν το κλείσιμο της παράστασης, ενώ οι ηθοποιοί αφηγούνται την κατάληξη της ιστορίας, η συγκίνηση των θεατών μέσα στο σκοτάδι είναι σαν φόρος τιμής στο ζευγάρι και σε κάθε αγάπη που εμπόδισαν οι συνθήκες.
Η παράσταση παίζεται στο Θέατρο Νέου Κόσμου, Αντισθένους 7 & Θαρύπου, Τετάρτη έως Σάββατο 9.15μ.μ. και Κυριακή 7μ.μ.,εισιτήρια: 8-12 €, τηλ.: 2109212900