Πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, ένας μεγάλος αστεροειδής συνετρίβη στη Γη με ταχύτητα 70.000 μιλίων ανά ώρα, σχεδόν εξαϋλωνόμενος κατά την πρόσκρουσή του. Το αποκαλυπτικών διαστάσεων πλήγμα είχε ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση ενός τεράστιου αριθμού ειδών γήινης ζωής, περιλαμβανομένων των δεινοσαύρων, καθώς η σκόνη μπλόκαρε τον Ήλιο, αλλάζοντας δραστικά τα δεδομένα στην τροφική αλυσίδα.
Τελικώς, εξαφανίστηκαν πάνω από τα 3/4 των ειδών του πλανήτη- ή τουλάχιστον, αυτή είναι η δημοφιλής θεωρία, καθώς ερευνητές του ΜΙΤ ανακάλυψαν στοιχεία ότι μια μεγάλη έκρηξη ηφαιστείου έλαβε χώρα πριν την πρόσκρουση του μετεωρίτη, πιθανότατα παίζοντας σημαντικό ρόλο στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων.
Ειδικότερα, η ομάδα των ερευνητών προέβη στη χρονολόγηση βράχων από τα «Deccan Traps», μια περιοχή στη δυτική/ κεντρική Ινδία, στην οποία διατηρούνται απομεινάρια από μία εκ των ισχυρότερων ηφαιστειακών εκρήξεων στη Γη. Βάσει της ανάλυσης, η έκρηξη άρχισε 250.000 χρόνια πριν την πρόσκρουση του αστεροειδούς και συνέχισε για 500.000 χρόνια μετά από αυτήν, βγάζοντας συνολικά 1.5 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα λάβας.
Η γιγαντιαία και παρατεταμένη ηφαιστειακή δραστηριότητα ενδεχομένως να απελευθέρωσε στον αέρα υψηλά επίπεδα χημικών, με αποτέλεσμα να δηλητηριαστεί η ατμόσφαιρα και οι ωκεανοί.
«Εάν τα μοντέλα είναι σωστά, μιλάμε για κάτι παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει σήμερα: πολύ διοξείδιο του άνθρακα να εκπέμπεται στην ατμόσφαιρα πολύ γρήγορα» αναφέρει σχετικά ο Μάικλ Έντι, τελειόφοιτος του EAPS (Department of Earth, Atmospheric and Planetary Sciences) του ΜΙΤ. «Μακροπρόθεσμα, αυτό που προκύπτει είναι η οξίνιση των ωκεανών, με αποτέλεσμα τον θάνατο μεγάλου τμήματος του πλαγκτού – της βάσης της τροφικής αλυσίδας. Αν εξοντωθεί αυτό, τότε οι συνέπειες είναι καταστροφικές».
Βάσει των νέων, πιο αναλυτικών δεδομένων, οι ερευνητές θεωρούν ότι οι κολοσσιαίων διαστάσεων εκρήξεις μπορεί να έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων- αν και ο ακριβής μηχανισμός ίσως να μη γίνει ποτέ γνωστός. «Δεν νομίζω ότι η διαφωνία πάνω σε αυτό το θέμα θα σταματήσει ποτέ. Η πρόσκρουση μπορεί να προκάλεσε την εξαφάνιση. Αλλά ίσως το τελικό αποτέλεσμα να εντάθηκε επειδή τα πράγματα είχαν ήδη “αποδυναμωθεί” κάπως, εξαιτίας των ηφαστειακών εκρήξεων» αναφέρει ο Σαμ Μπόουρινγκ, καθηγητής γεωεπιστημών και κάτοχος της έδρας Robert R. S. Shrock στο ΜΙΤ.
Οι Μπόουρινγκ και Έντι είναι συντάκτες ενός paper που δημοσιεύτηκε στο Science, μαζί με συναδέλφους τους από το Πανεπιστήμιο του Princeton, το Πανεπιστήμιο της Λωζάννης στην Ελβετία και το Πανεπιστήμιο Αμραβάτι στην Ινδία.