Την δική του «πινελιά» στα δρώμενα των τελευταίων ημερών, μετά την αλλαγή κυβέρνησης στην Ελλάδα, δίνει ο Economist, με ένα εξώφυλλο το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από «εμπνευσμένο», μέχρι και «προκλητικό» (αναλόγως) με το από ποια οπτική γωνία το βλέπει κανείς.
Στο εξώφυλλο πρωταγωνιστεί η Αφροδίτη της Μήλου, οπλισμένη, να «λέει» μια ατάκα η οποία παραπέμπει στον «Βρώμικο» Χάρι Κάλαχαν.
Το άρθρο το οποίο βρίσκεται στο εξώφυλλο του τεύχους είναι διαθέσιμο προς ανάγνωση στην ιστοσελίδα του Economist, και τιτλοφορείται «Go ahead, Angela, make my day» (όπως θα έλεγε και ο κινηματογραφικός «βρώμικος Χάρι»).
«Η Ελλάδα και το μέλλον του ευρώ: η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να οδηγήσει σε Grexit, αλλά θα έπρεπε να οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον για το ευρώ» αναφέρεται στο κείμενο.
«Ήταν στην Ελλάδα που η καταραμένη κρίση του ευρώ ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια. Οπότε είναι ταιριαστό η Ελλάδα να είναι το μέρος όπου θα έπρεπε να “παιχτεί” η λύση- χάρη στη μεγάλη νίκη στις 25 Ιανουαρίου του ακροαριστερού ΣΥΡΙΖΑ, υπό τον Αλέξη Τσίπρα. Απαιτώντας μια μεγάλη περικοπή του ελληνικού χρέους και υποσχόμενος ένα μπαράζ δημοσίων δαπανών, ο κ. Τσίπρας απηύθυνε τη μεγαλύτερη πρόκληση μέχρι τώρα στο κοινό νόμισμα της Ευρώπης- και ως εκ τούτου προς την Άνγκελα Μέρκελ, καγκελάριο της Γερμανίας, η οποία έχει θέσει το μονοπάτι λιτότητας για την ήπειρο».
Τα δεδομένα πλέον έχουν αλλάξει, τονίζεται στο άρθρο: «το Grexit θα φαινόταν περισσότερο ως φταίξιμο της Ελλάδας, η ευρωπαϊκή οικονομία είναι ισχυρότερη και 80% του χρέους της Ελλάδας είναι στα χέρια άλλων κυβερνήσεων ή επισήμων φορέων. Πάνω από όλα, η πολιτική κατάσταση διαφέρει. Οι Φινλανδοί και οι Ολλανδοί, όπως οι Γερμανοί , θέλουν η Ελλάδα να τηρήσει υποσχέσεις που έδωσε όταν την διέσωσαν δύο φορές. Και στη νότια Ευρώπη κεντρώες κυβερνήσεις φοβούνται ότι ένας επιτυχής ελληνικός εκβιασμός θα έστελνε ψήφους προς τα δικά τους “λαϊκιστικά” κόμματα, όπως οι Podemos της Ισπανίας».
Θα μπορούσαν τα πράγματα να πάνε πολύ στραβά, τονίζεται. «Αλλά υπάρχουν τρεις πιθανές εκβάσεις: η καλή, η καταστροφική και μια συμβιβαστική».
Υπάρχει μια καλή λύση για την Ελλάδα και την Ευρώπη, σημειώνει ο Economist: «ο κ. Τσίπρας έχει πιάσει δύο πράγματα σωστά και ένα εντελώς λάθος. Έχει δίκιο ότι η λιτότητα της Ευρώπης είναι υπερβολική...ο κ. Τσίπρας έχει επίσης δίκιο στο ότι το ελληνικό χρέος...δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθεί. Η Ελλάδα θα έπρεπε να μπει σε ένα πρόγραμμα διαγραφής χρέους, όπως μια χρεοκοπημένη αφρικανική χώρα. Αλλά ο κ. Τσίπρας δεν πράττει σωστά εγκαταλείποντας τις μεταρρυθμίσεις».
Αυτό που προτείνει ο Economist είναι να «πειστεί ο κ. Τσίπρας να αφήσει τις σοσιαλιστικές τρέλες και να επιμείνει στις δομικές μεταρρυθμίσεις, με αντάλλαγμα τη διαγραφή χρέους...ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε να εκτονώσει τις αριστερές ορμές του σπάζοντας τα καλά προστατευμένα ολιγοπώλια της Ελλάδας και αντιμετωπίζοντας τη διαφθορά. Ο συνδυασμός μακροοικονομικής χαλάρωσης και μικροοικονομικής δομικής μεταρρύθμισης θα μπορούσε ακόμα και να παρέχει ένα μοντέλο για άλλες χώρες, όπως η Ιταλία και ακόμα και η Γαλλία».
Όπως σημειώνεται, είναι ένα «πολύ λογικό όνειρο- μέχρι να ξυπνήσεις και να θυμηθείς ότι ο κ. Τσίπρας είναι μάλλον ένας παλαβός αριστεριστής και η κα Μέρκελ δύσκολα αποδέχεται ακόμα και τα υπάρχοντα σχέδια για “ποσοτική χαλάρωση”. Οπότε και προκύπτει η δεύτερη καταστροφική έκβαση: Grexit. Οι αισιόδοξοι έχουν δίκιο στο ότι τώρα θα ήταν λιγότερο επώδυνη από ό,τι το 2012, αλλά και πάλι θα πονούσε».
Οπότε, συμπεραίνει ο Economist, η πιθανότερη απάντηση είναι ένα προσωρινό «γλειφιτζούρι»: αλλά «μάλλον δεν θα διαρκέσει για πολύ. Αν ο κ. Τσίπρας δεν πετύχει ελάφρυνση χρέους, θα χάσει όλη την αξιοπιστία του στους Έλληνες ψηφοφόρους. Αλλά ακόμα και αν πετύχει μόλις οριακές βελτιώσεις όσον αφορά στη θέση της Ελλάδας, άλλες χώρες μάλλον θα αντισταθούν» τονίζεται, ενώ συμπληρώνεται ότι και πάλι υπάρχουν τεχνικές δυσκολίες.
«Γεια σου Βερολίνο»
Οπότε στο τέλος, σημειώνεται, η Ελλάδα μάλλον θα αναγκάσει την Ευρώπη να προβεί σε κάποιες δύσκολες επιλογές. «Με τύχη θα είναι προς την κατεύθυνση της καλής έκβασης που περιγράφηκε παραπάνω. Οι Έλληνες ψηφοφόροι αυταπατώνται εάν νομίζουν ότι ο κ. Τσίπρας μπορεί να κάνει αυτά που λέει, αλλά και οι Γερμανοί πρέπει να εξετάσουν τις συνέπειες της ισχυρογνωμοσύνης τους».
Το άρθρο καταλήγει ως εξής: «αν η κα Μέρκελ συνεχίσει να αντιτίθεται σε όλες τις προσπάθειες εκκίνησης της ανάπτυξης και παύσης του αποπληθωρισμού στην ευρωζώνη, θα καταδικάσει την Ευρώπη σε μια χαμένη δεκαετία, ακόμα πιο εξουθενωτική από αυτήν της Ιαπωνίας τη δεκαετία του 1990. Αυτό θα πυροδοτούσε σίγουρα μια μεγαλύτερη λαϊκιστική αντίδραση από αυτήν της Ελλάδας σε όλη την Ευρώπη. Είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς πώς θα μπορούσε να επιβιώσει το κοινό νόμισμα υπό τέτοιες συνθήκες. Και ο μεγαλύτερος χαμένος θα ήταν η ίδια η Γερμανία».