Ερωτήματα σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας του ΔΝΤ και το κατά πόσον η υπόσχεση περί διαφάνειας έχει βάση, προκαλούν οι διαμάχες που έφερε στο φως η έκθεση αξιολόγησης από το Independent Evaluation Office (Ανεξάρτητο Γραφείο Αξιολόγησης) το καλοκαίρι σχετικά με τις επιδόσεις του Ταμείου στην κρίση χρέους της Ευρωζώνης.
Όπως σημειώνεται σε δημοσίευμα των New York Times, το εν λόγω έγγραφο ήταν ασυνήθιστα «ωμό» στην κριτική του πάνω στους χειρισμούς για την Ελλάδα. «Μέλη του προσωπικού του ταμείου επηρεάστηκαν από τους ομολόγους τους στην Ευρώπη, τους διέφυγαν πρώιμες ενδείξεις πιέσεων και δεν έκαναν αρκετά για να πιέσουν για αναδιάρθρωση χρέους» αναφέρεται στην εν λόγω αξιολόγηση- ωστόσο, όπως συμπληρώνεται δεν ήταν αυτό που προκάλεσε την οργή και την επέμβαση ανώτερων αξιωματούχων του ΔΝΤ.
Όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα, πριν την έκδοση της αναφοράς, αξιωματούχοι απαίτησαν το γραφείο αξιολόγησης να «κατεβάσει τόνους» και σε κάποιες περιπτώσεις να βγάλει τμήματά της, όπου αναφερόταν πως το ΔΝΤ δεν δημοσιοποιούσε έγγραφα τα οποία χρειάζονταν οι αξιολογητές.
Οι αναφορές περί αυτής της αντιπαράθεσης, για την οποία δεν υπήρχε αναφορά στο τελικό paper, προήλθαν από άτομα που εμπλέκονταν στη διαδικασία, αλλά που δεν είχαν την άδεια να μιλήσουν δημόσια. Σημειώνεται πως, βάσει του κανονισμού, το γραφείο αξιολόγησης έχει δικαίωμα να ζητήσει έγγραφα τα οποία θεωρείται πως θα βοηθήσουν στην ανάλυσή του. Ακόμη, στελέχη του γραφείου φέρονται να ζητούσαν έγγραφα και στοιχεία επι 16 μήνες πριν τελικά τους δοθούν.
Σε συνέντευξή του, ο Γουίλιαμ Μάρεϊ, αναπληρωτής εκπρόσωπος του ΔΝΤ, δήλωσε πως το Ταμείο είχε κάποιες έντονες συζητήσεις με το γραφείο αξιολόγησης σχετικά με τη γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε για να περιγραφεί το πώς το ΔΝΤ ανταποκρίθηκε σε αιτήματα για έγγραφα. Ωστόσο, πρόσθεσε πως το Ταμείο έχει το δικαίωμα να παρέμβει και να ζητήσει αλλαγές σε περίπτωση που θεωρήσει πως υπάρχουν λάθη.
Σύμφωνα με τους NY Times, η αντίσταση στην έρευνα έγινε πιο αισθητή στο ευρωπαϊκό τμήμα, που έχει υπό την επίβλεψή του και την Ελλάδα. Ειδικότερα ο επικεφαλής του, Πόουλ Τόμσεν, φέρεται να κράτησε αποστάσεις από τους αξιολογητές αρχικά, και η αναφορά κατέληξε να είναι επικριτική για τη δουλειά του Ταμείου στην Ελλάδα. Ωστόσο, αργότερα ο Τόμσεν συνεργάστηκε «απελευθερώνοντας» χιλιάδες email και έγγραφα και συμφωνώντας σε μια τρίωρη συνέντευξη με το στέλεχος του γραφείου αξιολόγησης που συνέταξε την αναφορά, Σίντζι Τακάγκι.
Εν τέλει, 16 μήνες μετά από τα πρώτα αιτήματά τους, οι αξιολογητές παρέλαβαν τα περισσότερα από αυτά που είχαν ζητήσει- και ήταν τότε που κορυφαία στελέχη του ΔΝΤ άρχισαν να ασκούν πιέσεις για απομάκρυνση κομματιών όπου σημειωνόταν πόσο δύσκολο ήταν να αποκτηθεί πρόσβαση στα επίμαχα έγγραφα. Οι αξιολογητές έκαναν κάποιες αλλαγές, αλλά επειδή θεωρούσαν πως δεν είχαν λάβει όλα τα έγγραφα, επέμειναν να διατηρήσουν τα πιο σημαντικά κομμάτια σχετικά με το πόσο καθυστέρησε να συνεργαστεί το ΔΝΤ.