Καλοκαιρινή ραστώνη

Τα πρωινά είναι περίεργα. Ξυπνάς ιδρωμένος ή, αν έχεις κλιματιστικό όλη νύχτα στο φουλ, σχεδόν πιασμένος. Φοράς κάτι ελαφρύ (ή μεταξύ μας φοράς απλά ένα εσώρουχο γιατί σκας) και κυκλοφορείς έτσι σχεδόν όλη μέρα. Το καλοκαίρι είναι εποχή που δεν κινδυνεύεις να παρεξηγηθείς. Βγαίνεις στο μπαλκόνι και ο γείτονας αναψοκοκκινισμένος με ένα σορτς ποτίζει τα λουλούδια στην αυλή. Η περιέργεια και τα μάτια του περίγυρου δεν τον απασχολούν. Αισθάνεται μια απελευθέρωση που τη δείχνει σε κάθε ώρα της μέρας του.
|
Open Image Modal
Yiannis Kourtoglou / Reuters

Καλοκαιρινή ραστώνη. Η δύναμη που τα ισοπεδώνει όλα. Βρισκόμαστε εν μέσω θέρους, άλλες μέρες καυτού άλλες πιο δροσερού. Οι Έλληνες αγαπάμε το καλοκαίρι και καλά κάνουμε. Είμαστε προικισμένοι με έναν ήλιο που στέκει αγέρωχος εκεί ψηλά και δίνει ώθηση στα ενδόμυχα όνειρα και τις επιθυμίες μας. Ζούμε πιο έντονα, σκεφτόμαστε θετικά πράγματα, χαράσσουμε το μέλλον μας.

Τα πρωινά είναι περίεργα. Ξυπνάς ιδρωμένος ή, αν έχεις κλιματιστικό όλη νύχτα στο φουλ, σχεδόν πιασμένος. Φοράς κάτι ελαφρύ (ή μεταξύ μας φοράς απλά ένα εσώρουχο γιατί σκας) και κυκλοφορείς έτσι σχεδόν όλη μέρα. Το καλοκαίρι είναι εποχή που δεν κινδυνεύεις να παρεξηγηθείς. Βγαίνεις στο μπαλκόνι και ο γείτονας αναψοκοκκινισμένος με ένα σορτς ποτίζει τα λουλούδια στην αυλή. Η περιέργεια και τα μάτια του περίγυρου δεν τον απασχολούν. Αισθάνεται μια απελευθέρωση που τη δείχνει σε κάθε ώρα της μέρας του. Πράγματα απλά που δε μπορείς να χαρείς το χειμώνα, το καλοκαίρι αποκτούν νόημα. Μια 10λεπτη αναμονή στο μπαλκόνι, παίρνοντας απλά το μικρό αεράκι του πρωινού και κάνοντας σκέψεις ότι είσαι σε παραλία χαμένος από όλους κι από όλα. Η συμβατικότητα εξαλείφεται, υπάρχει αλλά δεν την αφήνεις να σε πνίξει όπως το χειμώνα που όλα τα βλέπεις μουντά και βαρετά.

Οι αισθήσεις γίνονται εντονότερες. Όσφρηση, γεύση, ακοή λειτουργούν για να σε βοηθήσουν στη μεγαλύτερη απόλαυση των ανέμελων καλοκαιρινών στιγμών. Η πόλη κατακλύζεται από μία ανυπόφορη ζέστη που σε ζαλίζει, σε κοιμίζει, ίσως σε κάνει και αντιπαραγωγικό ξεφυσώντας και διαμαρτυρόμενος συνέχεια: «πόση ζέστη κάνει (και) σήμερα;». Σου αρέσει όμως γιατί αυτό μας δίνει μια άλλη δύναμη, εσωτερική. Είναι η ελπίδα και η πίστη που δυναμώνει πως όλα θα πάνε καλά και θα τα καταφέρουμε. Ο καθένας στο δικό του τομέα, στο δικό του μετερίζι. Ό,τι μπορεί να συμβεί μετατίθεται σε μέλλοντα χρόνο. Απελευθερώνεσαι, ηρεμείς και θες να τα ξεχάσεις όλα.

Η ραστώνη λοιπόν αναχαιτίζει τις κακές στιγμές μας, δίνει άλλη όψη στα ανθρώπινα πρόσωπα, εξιτάρει τις αισθήσεις αν και πολλές στιγμές η ανυπόφορη ζέστη μας κρατάει δέσμιους σε μια ανυπόφορη πραγματικότητα. Ας χαρούμε όσο είναι καιρός αυτές τις ανέμελες στιγμές. Με χαμόγελα και πολλές νέες εμπειρίες!