Με περισσότερους από 25.000 θεατές να γεμίζουν το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου στις 27, 28 και 29, άνοιξε η αυλαία των φετινών Επιδαυρίων με την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, τη συμπαραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου με το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία του ανατρεπτικού Γερμανού σκηνοθέτη Ούλριχ Ράσε, που παρουσιάστηκε αποκλειστικά στο αργολικό θέατρο και κατ’ εξαίρεση για τρεις μέρες.
Η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή με τη μηχανοκίνητη περιστρεφόμενη σκηνή -σήμα κατατεθέν των σκηνοθεσιών του Ούλριχ Ράσε- και με τη συνοδεία ζωντανής μουσικής, ήταν η πρώτη από τις δυο παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου που θα φιλοξενηθούν στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου –ακολουθεί η εμβληματική Ορέστεια του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία του κορυφαίου σκηνοθέτη και δασκάλου Θεόδωρου Τερζόπουλου, που επιστρέφει στις 22 και στις 23 Αυγούστου, για να κλείσει τον φετινό Επιδαύριο κύκλο του Φεστιβάλ στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.
Αντιγόνη, η σύγκρουση δύο κόσμων
Στην Αντιγόνη, αυτό το βαθιά πολιτικό έργο του Σοφοκλή για τη διαφορά ατόμου – πολίτη, τα όρια της προσωπικής βούλησης μέσα σε μια οργανωμένη κοινωνία, αλλά και την ταυτότητα μιας λειτουργικής δημοκρατίας, ο Ράσε εξελίσσει την ανατρεπτική σκηνική του γλώσσα. O Γερμανός σκηνοθέτης διατυπώνει κρίσιμα ερωτήματα για τη σύγκρουση της Αντιγόνης με τον Κρέοντα, τον οποίο, όμως, αντιμετωπίζει – όχι ως αυταρχική φιγούρα, αλλά ως γνήσιο προστάτη των συμφερόντων του Κράτους, άρα και του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Αντιμέτωπος με τις συνέπειες ενός εμφυλίου, ο Κρέων διατάζει να μην ταφεί ο Πολυνείκης, εφόσον ηγήθηκε της εξέγερσης κατά της Θήβας. Η απόφαση αυτή υπογραμμίζει την πεποίθησή του ότι η αφοσίωση στο κράτος είναι ύψιστης σημασίας και η προδοσία πρέπει να τιμωρείται αυστηρά, ώστε να διατηρείται η κοινωνική σταθερότητα. Οι πράξεις του μπορούν να θεωρηθούν δικαιολογημένες, αν τις δει κανείς υπό το πρίσμα της πραγματιστικής διακυβέρνησης και της ανάγκης διατήρησης της πολιτειακής τάξης. Πού βρίσκονται, όμως, τα όρια ανάμεσα στην ηθική ευθύνη και την πολιτική εξουσία; Πώς εξασφαλίζεται άραγε η διαρκής δημοκρατία;
Ο Ράσε έχει αναμετρηθεί στο πρόσφατο παρελθόν με το αρχαίο δράμα σε μεγάλα ευρωπαϊκά θέατρα και στην Επίδαυρο (Επτά επί Θήβας, Αντιγόνη – 2017, Πέρσες– 2018, Βάκχες, Ηλέκτρα – 2019, Οιδίποδας –2020, Αγαμέμνονας –2022).
Συντελεστές
Μετάφραση Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος
Σκηνοθεσία – Σκηνογραφία Ulrich Rasche
Δραματουργία Antigone Akgün
Μουσική – Σχεδιασμός ήχου Alfred Brooks
Κοστούμια Άγγελος Μέντης
Φωτισμοί Ελευθερία Ντεκώ
Εκπαίδευση και καθοδήγηση χορού Yannik Stöbener
Βοηθός σκηνοθέτης David Moser
Βοηθός σκηνογραφίας Lukas Kötz
Δραματολόγος παράστασης Έρι Κύργια
Μουσική διδασκαλία Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη Θωμαΐς Τριανταφυλλίδου
Βοηθός σκηνογράφου Ευάγγελος Αγάτσας
Βοηθός συνθέτη Γιάννης Αράπης
Βοηθός ενδυματολόγου Σταυρούλα Παπαποστόλου
Βοηθός φωτισμού Νάσια Λάζου.
Παίζουν Γιώργος Γάλλος Κρέων, Δημήτρης Καπουράνης Αίμων, Κόρα Καρβούνη Αντιγόνη, Φιλαρέτη Κομνηνού Τειρεσίας, Θάνος Τοκάκης Φύλακας.
Χορός (αλφαβητικά) Γιώργος Ζιάκας, Δημήτρης Καπουράνης, Μάριος Κρητικόπουλος, Ιωάννης Μπάστας, Βασίλης Μπούτσικος, Γιώργης Παρταλίδης, Θανάσης Ραφτόπουλος, Γκαλ Ρομπίσα, Γιάννης Τσουμαράκης, Στρατής Χατζησταματίου.
Related…
Ζωντανή ερμηνεία της μουσικής Νεφέλη Σταματογιαννοπούλου κοντραμπάσο, Χάρης Παζαρούλας κοντραμπάσο, Νίκος Παπαβρανούσης κρουστά, Ευαγγελία Σταύρου κρουστά.
