«Στις 13 Νοεμβρίου 2015, η καρδιά του Παρισιού ξεριζώθηκε… Σήμερα, η Γαλλία πενθεί. Και πενθούμε μαζί της. Το Παρίσι τραυματίστηκε, αλλά το Παρίσι ζει. Fluctuat nec mergitur ταρακουνιέται από τα κύματα, αλλά δεν βυθίζεται» δήλωσε η Πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν καθώς σήμερα συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τη νύχτα που άλλαξε τη Γαλλία και την Ευρώπη. Τη νύχτα των συντονισμένων τζιχαντιστικών χτυπημάτων που άφησαν πίσω 130 νεκρούς και συνολικά 132, αν υπολογιστούν δύο επιζώντες του Bataclan που αυτοκτόνησαν αργότερα και πάνω από 350 τραυματίες.
Μέχρι σήμερα, η μνήμη εκείνης της 13ης Νοεμβρίου παραμένει ανοιχτή πληγή. Οι επιθέσεις στο Stade de France, στα γεμάτα από κόσμο μπαρ και εστιατόρια, και κυρίως στο Bataclan, όπου σκοτώθηκαν 90 άνθρωποι μέσα σε λίγα λεπτά, σημάδεψαν βαθιά την Ευρώπη.
«Εκείνο το βράδυ, άνθρωποι που πήγαιναν στις καθημερινές τους δραστηριότητες – καθισμένοι έξω από καφέ, παρακολουθώντας μια συναυλία – έχασαν βίαια τη ζωή τους. Δέκα χρόνια μετά, θυμόμαστε. Θυμόμαστε τα 132 θύματα, τα πρόσωπά τους, τις ιστορίες τους που κόπηκαν απότομα. Σκεφτόμαστε όλους όσοι επέζησαν και εκείνους που ακόμη φέρουν τα σημάδια, ορατά ή αόρατα, εκείνης της τρομερής νύχτας. Κρατάμε επίσης στις σκέψεις μας τις οικογένειές τους, τους αγαπημένους τους και όλους όσοι, τα τελευταία δέκα χρόνια, κουβαλούν το δυσβάσταχτο βάρος του πένθους» αναφέρει η φον ντερ Λάιεν.
Η σύνδεση με τις Βρυξέλλες
Η έρευνα αποκάλυψε ότι η καρδιά του δικτύου των τρομοκρατών βρισκόταν στην περιοχή των Βρυξελλών, ανάμεσα σε Μολενμπέεκ, Σκάαρμπεκ και Φορέ. Πολλοί από τους δράστες διέμεναν στο Βέλγιο, ενώ από εκεί οργανώθηκε η επιμελητειακή υποστήριξη και η μετακίνηση των ομάδων κρούσης στο Παρίσι.
Η ίδια ομάδα ευθυνόταν και για τις επιθέσεις στις Βρυξέλλες τον Μάρτιο του 2016 το επόμενο μεγάλο χτύπημα στην Ευρώπη.
Η επιστροφή του Σαλάχ Αμπντεσλάμ στο Βέλγιο μετά το Παρίσι οδήγησε σε ημέρες πανικού, ένοπλες αναζητήσεις, κλείσιμο του μετρό και στρατό στους δρόμους και lockdown που παρέλυσε τη βελγική πρωτεύουσα.
Μνήμη και αντίσταση
Στη Γαλλία, οι σημερινές τελετές μνήμης τιμούν κάθε έναν από τους ανθρώπους που χάθηκαν εκείνο το βράδυ: τους 132 νεκρούς, τις οικογένειές τους και όσους επιβίωσαν κουβαλώντας ακόμη τα σημάδια ορατά ή αόρατα.
Όπως υπενθυμίζουν Γάλλοι και Βέλγοι αξιωματούχοι, η πρόκληση σήμερα είναι η επιβεβαίωση της ασφάλειας των Ευρωπαίων πολιτών.
Ακόμη περισσότερο είναι η ανθεκτικότητα των Ευρωπαίων ενάντια στον σκοταδισμό. Είναι η πίστη στις δυτικές αξίες έναντι όλων εκείνων που οραματίζονται άλλες κοινωνίες.
Η Γαλλία άντεξε και εξακολουθεί να αντέχει. Αρκεί να θυμίσουμε ότι οι επιθέσεις είχαν γίνει στα τέλη χρονιάς που σημαδεύτηκε από σειρά τρομοκρατικών ενεργειών στη Γαλλία από τζιχαντιστές, στην εβδομαδιαία σατιρική εφημερίδα Charlie Hebdo στο Παρίσι την 7η Ιανουαρίου (12 νεκροί, ανάμεσά τους οι σκιτσογράφοι Cabu, Charb, Honoré, Tignous και Wolinski), εναντίον ενός αστυνομικού σε προάστιο της πρωτεύουσας, την ομηρία σε εβραϊκό κατάστημα στο Παρίσι την 9η Ιανουαρίου που κόστισε τη ζωή σε 4 ανθρώπους, τον φόνο μιας μητέρας 32 ετών σε χώρο στάθμευσης κοντά στο Παρίσι τον αποκεφαλισμό ενός επιχειρηματία, αργότερα τον αποκεφαλισμό του δασκάλου Σαμιουέλ Πατί γιατί κάποιοι θεώρησαν πως έθιξε τον «προφήτη». Η λίστα μπορεί να συνεχιστεί…
Σωστά αναφέρει η πρόεδρος της Κομισιόν, ότι επρόκειτο για επιθέσεις στην ελευθερία, την ειρήνη και την ανεκτικότητα.
«Αξίες που έχουν διαμορφώσει τη Γαλλία. Αξίες για τις οποίες η Ευρώπη είναι υπερήφανη».
«Σήμερα, η Γαλλία πενθεί και πενθούμε μαζί της.
Το Παρίσι τραυματίστηκε, αλλά το Παρίσι ζει. Fluctuat nec mergitur – Ταρακουνιέται από τα κύματα, αλλά δεν βυθίζεται» λέει η επικεφαλής της Κομισιόν.
Ο φόβος που γεννήθηκε εκείνον τον Νοέμβριο εξακολουθεί να βαραίνει την ευρωπαϊκή κοινωνία, μια σιωπηλή, αλλά υπαρκτή σκιά. Σε ένα περιβάλλον όπου ακραίες, συχνά συγκαλυμμένες φωνές επιχειρούν να περιορίσουν τον δημόσιο λόγο και να επιβάλουν αντιλήψεις ξένες προς τη δυτική σκέψη, πολλοί Ευρωπαίοι αισθάνονται πλέον πιο συγκρατημένοι στην έκφρασή τους.
Κι όμως, απέναντι σε αυτές τις συγκαλυμμένες πιέσεις, η Ευρώπη εξακολουθεί να αντιστέκεται. Γιατί η μνήμη γίνεται πυξίδα, οι αξίες της γίνονται άγκυρα και η ελευθερία του λόγου παραμένει το πιο σταθερό της καταφύγιο. Όσο οι Ευρωπαίοι δεν ξεχνούν και υπερασπίζονται αυτά που τους ενώνουν, καμία σκιά δεν μπορεί να σβήσει το φως τους.
*
Τα γεγονότα όπως τα είχε καλύψει η HuffPost στις 13 Νοεμβρίου 2015
