Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες, ο Εμανουέλ Μακρόν θα παρακολουθήσει, ανήμπορος, την πτώση της κυβέρνησής του. Η τύχη του Φρανσουά Μπαϊρού φαίνεται πλέον σφραγισμένη· δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Πρωθυπουργός θα παραιτηθεί στις 8 Σεπτεμβρίου.
Ο Μακρόν θα βρεθεί ο ίδιος μπροστά σε μια δύσκολη κατάσταση καθώς θα γίνει στόχος των πολιτών στις 10 Σεπτεμβρίου, ημέρα μεγάλης κοινωνικής κινητοποίησης σε όλη τη Γαλλία.
Ήδη, εμφανίζονται βίντεο που γράφουν «Στις 8 Σεπτεμβρίου διώχνουμε τον Μπαϊρού· στις 10, ρίχνουμε τον Μακρόν». Αλλά ο νεαρότερος πρόεδρος της Πέμπτης Δημοκρατίας έχει ήδη αντιμετωπίσει πολλά. Σε οκτώ χρόνια που βρίσκεται στο Ελιζέ, έχει ήδη αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις. Αυτή τη φορά, λίγους μήνες πριν το τέλος της θητείας του, τι θα κάνει;
Η διάλυση της Εθνοσυνέλευσης
Ο Εμανουέλ Μακρόν το επαναλαμβάνει με κάθε τρόπο τους τελευταίους μήνες: δεν «επιθυμεί» να καταφύγει στο άρθρο 12 του Συντάγματος, που του επιτρέπει, «μετά από διαβούλευση με τον Πρωθυπουργό και τους προέδρους των Βουλών», να «διατάξει τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης». Ωστόσο, επαναλαμβάνει ότι δεν θα αρνηθεί εκ προοιμίου μια εξουσία που του ανήκει. Στις 19 Αυγούστου, ο Πρόεδρος επανέλαβε στο Paris Match την πρόθεσή του να μην προκηρίξει εκλογές: «Είναι ευθύνη των πολιτικών να μάθουν να συνεργάζονται».
Αλλά η πτώση του Φρανσουά Μπαϊρού έχει αλλάξει πλέον την πολιτική κατάσταση. Ο υπουργός Δικαιοσύνης Ζεράλντ Ναρμανίν, στενός σύμμαχος του ζεύγους Μακρόν, ο οποίος δέχτηκε πρόσκληση στις 13 Αυγούστου στο Φορτ ντε Μπρεγκανσόν, τόλμησε να δηλώσει ότι δεν πρέπει «να αποκλείεται» πολύ γρήγορα η υπόθεση μιας νέας διάλυσης της Βουλής. Ο Εντουάρ Φιλίπ, του οποίου οι φιλοδοξίες για το 2027 είναι ευρέως γνωστές, εξέφρασε επίσης τον φόβο ότι η διάλυση «τελικά θα καταστεί αναπόφευκτη». Πρόκειται σε κάθε περίπτωση για το πιο πιθανό σενάριο από πολλούς παρατηρητές, οι οποίοι εκτιμούν ότι ο αρχηγός του κράτους δεν έχει άλλη επιλογή. Ένα πλεονέκτημα: η διάλυση θα στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας στο Κοινοβούλιο, δίνοντας στον Εμανουέλ Μακρόν μια σύντομη ανάσα. Ένας κίνδυνος: ότι τίποτα δεν θα αλλάξει και η Εθνοσυνέλευση θα παραμείνει εξίσου κατακερματισμένη.
Η παραίτηση του Προέδρου
Αυτό το ενδεχόμενο αποκτά έρεισμα όσο περισσότεροι πολιτικοί το υποστηρίζουν. Και αν η λύση της κρίσης ήταν η αποχώρηση του Εμανουέλ Μακρόν και η γρήγορη οργάνωση προεδρικών εκλογών; «Πρέπει να δεχθεί να προετοιμάσει την παραίτησή του», επιτέθηκε ο Ζαν-Φρανσουά Κοπέ στις 26 Αυγούστου σε συνέντευξη στο Figaro. Σύμφωνα με τον πρώην πρόεδρο της UMP, ο Εμανουέλ Μακρόν θα μπορούσε να επιδείξει «γαλλισμό» με αυτή την κίνηση: «να προγραμματίσει την παραίτησή του», «να απευθυνθεί στους Γάλλους και να ανακοινώσει την αποχώρησή του σε έξι μήνες, αμέσως μετά τις δημοτικές εκλογές». Αυτό ζητούν και οι αριστεροί. Στο France Inter, ο Ζαν-Λικ Μελανσόν επανέλαβε ότι «το θέμα είναι ο κ. Μακρόν». «Πρέπει να φύγει και ο γαλλικός λαός πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στην πολιτική μείωσης του κόστους εργασίας και στην πολιτική οικολογικής και κοινωνικής ανάκαμψης», υπερασπίστηκε.
Ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος απορρίπτει αυτό το ενδεχόμενο και επαναλαμβάνει ότι σκοπεύει να παραμείνει πρόεδρος «μέχρι το τελευταίο τέταρτο». «Ούτε ο χαρακτήρας του Εμανουέλ Μακρόν, ούτε η κατάσταση της χώρας και πολύ περισσότερο οι διεθνείς κίνδυνοι, δικαιολογούν την παραίτηση του Προέδρου», παρατηρεί ο ιστορικός Βινσάν Μαρινί στην Ouest-France.
Διορισμός Πρωθυπουργού από την αριστερά
Και αν ο Εμανουέλ Μακρόν αποφάσιζε να δώσει την ευκαιρία στο Nouveau Front Populaire, που ήρθε πρώτο στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές; Το έχει αρνηθεί δύο φορές, υποστηρίζοντας ότι οι κίνδυνοι μομφής ήταν πολύ μεγάλοι αν η Λυσί Καστέτ οριζόταν Πρωθυπουργός. Αλλά μετά την αποτυχία δύο Πρωθυπουργών του, η δυνατότητα επανέρχεται στο τραπέζι.
Αυτό ελπίζουν τουλάχιστον οι ηγετικές προσωπικότητες της αριστεράς. «Πρέπει να πούμε στον Μακρόν δυνατά ότι περιμένουμε να διορίσει έναν Πρωθυπουργό από το NFP. Τις πλειοψηφίες, θα τις βρούμε», δήλωσε η εθνική γραμματέας των Οικολόγων, Μαρίνα Τοντελιέ, σε βίντεο που ανέβηκε στις 27 Αυγούστου. Ο βουλευτής της LFI, Αϊμερίκ Καρόν, καλεί επίσης τον Πρόεδρο να «λάβει υπόψη, επιτέλους, το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών» και να «διορίσει Πρωθυπουργό από το NFP». Παραμένει όμως εξίσου εύθραυστη η εξίσωση: πώς να διασφαλιστεί ότι οι βουλευτές των Renaissance, Horizons, MoDem και πολύ περισσότερο LR και RN δεν θα καταψηφίσουν μια πιθανή κυβέρνηση NFP;
Ακόμη και ένα πρόσωπο φαινομενικά λιγότερο διχαστικό, όπως ο Μπερνάρ Καζενέβ (που δεν υποστήριξε το NFP), έχει πολύ μικρές πιθανότητες να παραμείνει λόγω της εχθρότητας της La France Insoumise, των Οικολόγων, των Κομμουνιστών και του RN. Επιπλέον, ο Εμανουέλ Μακρόν δεν φαίνεται ακόμη αποφασισμένος να δει την οικονομική και κοινωνική του πολιτική να αμφισβητείται.
Διορισμός Πρωθυπουργού από το κεντρικό μπλοκ
Ο Εμανουέλ Μακρόν θα μπορούσε να επιμείνει διορίζοντας για τρίτη φορά, μετά τη διάλυση, έναν επικεφαλής κυβέρνησης από το δικό του ευρύτερο στρατόπεδο. Το όνομα του σημερινού υπουργού Άμυνας Σεμπαστιέν Λεκόρνου, στενού συνεργάτη του Προέδρου, επανέρχεται τακτικά.
Ακόμη και οι Ζεράλντ Ναρμανίν ή Κατρίν Βοτρέν αναφέρονται συχνά. Αλλά ένα τέτοιο προφίλ θα είχε περισσότερες πιθανότητες από τον Φρανσουά Μπαϊρού ή τον Μισέλ Μπαρνιέ να αντισταθεί σε μια μομφή, σε ένα περιβάλλον όπου θα πρέπει να παρουσιάσει πρώτα έναν προϋπολογισμό;
Ο αρχηγός του κράτους θα μπορούσε τότε να προτιμήσει έναν Πρωθυπουργό πιο δεξιό, όπως ο Μπρουνό Ρεταγιό, ικανό να προσελκύσει μέρος του RN και του UDR. Αλλά το να κερδίσει δεξιά ό,τι χάνει αριστερά δεν έχει κανένα νόημα, και ο Εμανουέλ Μακρόν το γνωρίζει καλά. Το αίνιγμα μόλις ξεκινά.
Πηγή: HuffingtonPost.fr
