Κανείς δεν θέλει να εργάζεται χωρίς να παίρνει μισθό, ή ακόμα χειρότερα – να πρέπει να πληρώσει και από πάνω. Ωστόσο, η πληρωμή εταιρειών για να μπορούν να προσποιούνται ότι εργάζονται σε αυτές έχει γίνει δημοφιλής μεταξύ των νέων, ανέργων ενηλίκων στην Κίνα. Αυτό έχει οδηγήσει σε έναν αυξανόμενο αριθμό τέτοιων αλλόκοτων παρόχων, σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC.
Η εξέλιξη αυτή έρχεται εν μέσω μιας υποτονικής οικονομίας και αναιμικής αγοράς εργασίας στην ασιατική χώρα. Η ανεργία των νέων στην Κίνα παραμένει επίμονα υψηλή, σε ποσοστό άνω του 14%.
Καθώς η εύρεση πραγματικών θέσεων εργασίας γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, ορισμένοι νέοι ενήλικες προτιμούν να πληρώσουν για να πάνε σε ένα γραφείο παρά να μείνουν απλώς κλεισμένοι στο σπίτι.
Ο 30χρονος Shui Zhou για παράδειγμα, είχε μια επιχείρηση τροφίμων που απέτυχε το 2024. Τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, άρχισε να πληρώνει 30 γιουάν (4,20 δολάρια) την ημέρα για να πηγαίνει σε ένα ομοίωμα γραφείου που διαχειρίζεται μια επιχείρηση που ονομάζεται «Pretend To Work Company», στην πόλη Ντονγκουάν. Εκεί βρίσκει πέντε «συναδέλφους» που κάνουν το ίδιο πράγμα – πληρώνουν για να παριστάνουν ότι δουλεύουν. «Νιώθω πολύ χαρούμενος», λέει ο κ. Ζου. «Είναι σαν να δουλεύουμε μαζί ως ομάδα».
Τέτοιες επιχειρήσεις εμφανίζονται τώρα σε μεγάλες πόλεις σε όλη την Κίνα, συμπεριλαμβανομένων των Σεντζέν, Σαγκάης, Ναντζίνγκ, Γουχάν και Τσενγκντού. Τις περισσότερες φορές μοιάζουν με πλήρως λειτουργικά γραφεία και είναι εξοπλισμένα με υπολογιστές, πρόσβαση στο διαδίκτυο, αίθουσες συσκέψεων και αίθουσες τσαγιού.
Και αντί να κάθονται απλώς οι συμμετέχοντες, μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους υπολογιστές για να αναζητήσουν εργασία ή για να προσπαθήσουν να ξεκινήσουν τις δικές τους νεοσύστατες επιχειρήσεις. Μερικές φορές η ημερήσια χρέωση, συνήθως μεταξύ 30 και 50 γιουάν, περιλαμβάνει μεσημεριανό γεύμα, σνακ και αναψυκτικά.
Οι συμμετέχοντες μπορούν είτε απλώς να καθίσουν είτε να χρησιμοποιήσουν τους παρεχόμενους υπολογιστές για να υποβάλουν αιτήσεις για εργασία.
«Το φαινόμενο του να προσποιείται κανείς ότι εργάζεται είναι πλέον πολύ συνηθισμένο», λέει ο Δρ. Κρίστιαν Γιάο, λέκτορας στη Σχολή Διοίκησης του Πανεπιστημίου Βικτώρια του Γουέλινγκτον στη Νέα Ζηλανδία, είναι ειδικός στην κινεζική οικονομία. «Λόγω του οικονομικού μετασχηματισμού και της αναντιστοιχίας μεταξύ εκπαίδευσης και αγοράς εργασίας, οι νέοι χρειάζονται αυτά τα μέρη για να σκεφτούν τα επόμενα βήματά τους. Οι εταιρείες με τα δήθεν γραφεία είναι μια από τις μεταβατικές λύσεις».
Ενώ οι συμμετέχοντες μπορούν να φτάσουν και να φύγουν όποτε θέλουν, ο Zhou συνήθως φτάνει στο γραφείο μεταξύ 8 π.μ. και 9 π.μ. Μερικές φορές δεν φεύγει πριν από τις 11 μ.μ., αποχωρώντας μόνο αφού έχει φύγει ο διευθυντής της επιχείρησης.
Οπως λέει ο ίδιος, οι άνθρωποι εκεί είναι πλέον σαν φίλοι. Λέει ότι όταν κάποιος είναι απασχολημένος, ψάχνοντας π.χ. για δουλειά, εργάζεται σκληρά, αλλά όταν έχει ελεύθερο χρόνο συζητούν, αστειεύονται και παίζουν παιχνίδια. Και συχνά δειπνούν μαζί μετά τη δουλειά.
Ο Δρ Μπιάο Ξιανγκ, διευθυντής του Ινστιτούτου Κοινωνικής Ανθρωπολογίας «Μαξ Πλανκ» στη Γερμανία, λέει ότι η τάση στην Κίνα να προσποιούνται οι νέοι ότι εργάζονται προέρχεται από ένα «αίσθημα απογοήτευσης και αδυναμίας» σχετικά με την έλλειψη ευκαιριών εργασίας.
Ο ιδιοκτήτης της εταιρείας Pretend To Work στην πόλη Ντονγκουάν είναι 30 ετών. «Αυτό που πουλάω δεν είναι ένας σταθμός εργασίας, αλλά η αξιοπρέπεια του να μην είσαι άχρηστος άνθρωπος», λέει.
Ο ίδιος ήταν άνεργος στο παρελθόν, αφού μια προηγούμενη επιχείρηση λιανικής πώλησης που είχε αναγκάστηκε να κλείσει κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid. «Βρισκόμουν σε κατάθλιψη και ήμουν λίγο αυτοκαταστροφικός», θυμάται. «Ήθελα να αλλάξω την κατάσταση, αλλά ήμουν ανίσχυρος».
Τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους άρχισε να διαφημίζει την εταιρεία Pretend To Work και μέσα σε ένα μήνα όλοι οι σταθμοί εργασίας ήταν γεμάτοι. Οι υποψήφιοι νέοι «εργαζόμενοι» πρέπει να υποβάλουν αίτηση.
Το 40% των πελατών είναι πρόσφατοι απόφοιτοι πανεπιστημίου που έρχονται για να βγάλουν φωτογραφίες για να αποδείξουν την εμπειρία της πρακτικής τους άσκησης στους πρώην καθηγητές τους. Ενώ ένας μικρός αριθμός από αυτούς έρχεται για να αντιμετωπίσει την πίεση που δέχονται από τους γονείς του.
Το υπόλοιπο 60% είναι ελεύθεροι επαγγελματίες, πολλοί από τους οποίους είναι ψηφιακοί νομάδες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που εργάζονται για μεγάλες εταιρείες ηλεκτρονικού εμπορίου και συγγραφείς στον κυβερνοχώρο. Η μέση ηλικία είναι περίπου 30 έτη, με τον νεότερο να είναι 25 ετών.
Επισήμως, αυτοί οι εργαζόμενοι αναφέρονται ως «επαγγελματίες ευέλικτης απασχόλησης» – μια ομάδα που περιλαμβάνει επίσης οδηγούς οχημάτων μεταφοράς με λεωφορείο και οδηγούς φορτηγών.
Μακροπρόθεσμα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας λέει ότι είναι αμφίβολο αν η επιχείρηση θα παραμείνει κερδοφόρα. Αντίθετα, του αρέσει να τη βλέπει περισσότερο ως ένα κοινωνικό πείραμα.
Πηγή: BBC
