2011–2024:
Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, οι Δρούζοι δεν διατήρησαν ενιαία στάση έναντι του Άσαντ. Ορισμένες ομάδες εντάχθηκαν στην αντιπολίτευση, ενώ άλλες συνεργάστηκαν με το καθεστώς. Τα τελευταία δύο-τρία χρόνια, η όποια υποστήριξη υπήρχε προς τον Άσαντ έχει μειωθεί σημαντικά.
11–12 Δεκεμβρίου 2013:
Το Μέτωπο Al-Nusra – ο προκάτοχος της Hay’at Tahrir al-Sham (HTS), που κατέλαβε την εξουσία τον περασμένο Δεκέμβριο – μαζί με την οργάνωση Jaysh al-Islam, σκότωσαν δεκάδες μη μουσουλμάνους (μεταξύ αυτών και αρκετούς Δρούζους) στην πόλη Adra, κοντά στη Δαμασκό.
10 Ιουνίου 2015:
Στο χωριό Qalb Loze, στην Επαρχία Idlib, η Al-Nusra σφαγιάζει 24 Δρούζους.
29 Νοεμβρίου – 7 Δεκεμβρίου 2024:
Οι Δρούζοι συμμετέχουν στις επιχειρήσεις του συνασπισμού αντικαθεστωτικών οργανώσεων στη Νότια Συρία εναντίον του Άσαντ και θέτουν υπό τον έλεγχό τους την Επαρχία Suwayda, την πατρίδα των Δρούζων (90% του πληθυσμού είναι Δρούζοι).
Φεβρουάριος 2025:
Ιδρύεται το Στρατιωτικό Συμβούλιο της Suwayda (SMC), υπό την καθοδήγηση του σημαντικότερου θρησκευτικού ηγέτη, Σεΐχη Hikmat al-Hijri. Στην κοινότητα των Δρούζων, πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν οι θρησκευτικοί ηγέτες (σεΐχηδες). Γύρω από το SMC συσπειρώθηκαν ομάδες και σεΐχηδες που διατηρούσαν σχέσεις με το καθεστώς Άσαντ. Η οργάνωση στηρίζεται σήμερα από το Ισραήλ και εναντιώνεται στη Συριακή Προσωρινή Κυβέρνηση υπό τον Ahmed al-Sharaa.
28 Φεβρουαρίου – 2 Μαρτίου:
Σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ των καθεστωτικών δυνάμεων (πρώην HTS) και Δρούζων ενόπλων στην Jaramana (πόλη με σημαντικό δρουζικό πληθυσμό), οι οποίες κατέληξαν στον κατά μεγάλο βαθμό έλεγχο της πόλης από τις λεγόμενες δυνάμεις ασφαλείας της μεταβατικής κυβέρνησης.
11 Μαρτίου:
Αναφορές για συνολική συμφωνία μεταξύ Δαμασκού και των Δρούζων, με αντικείμενο την οργανωμένη ενσωμάτωση της Επαρχίας Suwayda υπό την κεντρική εξουσία, κατά το πρότυπο της συμφωνίας μεταξύ Δαμασκού και των Κούρδων.
28 Απριλίου – 4 Μαΐου:
Νέες, πιο αιματηρές συγκρούσεις στην Jaramana, οι οποίες πυροδότησαν συγκρούσεις και στις δρουζικές πόλεις Sahnaya και Ashrafiyat Sahnaya στην Επαρχία Δαμασκού, καθώς και σε χωριά στην Επαρχία Suwayda. Μεταξύ των θυμάτων υπήρξαν πολλοί Δρούζοι άμαχοι. Με αφορμή τις συγκρούσεις, το Ισραήλ πραγματοποίησε επιθέσεις σε κυβερνητικούς στόχους. Οι συγκρούσεις τερματίστηκαν με συμφωνία που εξασφάλιζε τον ντε φάκτο δρουζικό έλεγχο της Suwayda.
Και στις δύο κρίσεις (Φεβρουάριος και Απρίλιος 2025), οι Δρούζοι δέχτηκαν πρώτοι επίθεση.
Ας μιλήσουμε τώρα για την πρόσφατη και σοβαρότερη, έως τώρα, κρίση:
11 Ιουλίου:
Ένοπλοι Βεδουίνοι έστησαν ενέδρα σε Δρούζο έμπορο στον αυτοκινητόδρομο που συνδέει τη Δαμασκό με τη Σουεϊντά. Υπενθυμίζεται ότι οι σχέσεις μεταξύ των Δρούζων και των φυλών Βεδουίνων ήταν χρόνια τεταμένες για μια σειρά από λόγους.
12–13 Ιουλίου:
Ως αντίποινα, ένοπλοι Δρούζοι απήγαγαν οκτώ Βεδουίνους, ενώ οι τελευταίοι απάντησαν απαγάγοντας πέντε Δρούζους. Πολύ γρήγορα ξέσπασαν αιματηρές ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ των δύο πλευρών.
14 Ιουλίου:
Για πρώτη φορά μετά την πτώση του Άσαντ, οι δυνάμεις της Προσωρινής Κυβέρνησης εισήλθαν στην Επαρχία Suwayda για να επιβάλουν την τάξη. Ως απάντηση, ένοπλοι Δρούζοι έστησαν ενέδρα σε καθεστωτικούς μαχητές/στρατιώτες και αιχμαλώτισαν δέκα από αυτούς. Ακολούθησαν σφοδρές συγκρούσεις. Με τη συνεχιζόμενη προέλαση των καθεστωτικών δυνάμεων ασφαλείας, το αρχικά επιφυλακτικό Ισραήλ άρχισε να πραγματοποιεί επιθέσεις εναντίον των κυβερνητικών δυνάμεων.
15 Ιουλίου:
Για πρώτη φορά, οι δυνάμεις ασφαλείας εισέρχονται στην πόλη Suwayda (πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας) και εξασφαλίζουν τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους της πόλης. Οι θρησκευτικοί και λοιποί ηγέτες της Suwayda ανακοίνωσαν συμφωνία εκεχειρίας. Ο Σεΐχης Hikmat al-Hijri καταδικάζει τη συμφωνία και καλεί τους Δρούζους να συνεχίσουν «την αντίσταση απέναντι στις ισλαμιστικές δυνάμεις του al-Sharaa». Παράλληλα, το Ισραήλ ξεκίνησε νέο κύμα βομβαρδισμών, παρά τις πιέσεις των ΗΠΑ. Στο μεταξύ, ισλαμιστές μαχητές – μέλη των δυνάμεων ασφαλείας – προέβησαν σε δολοφονίες αθώων Δρούζων πολιτών, λεηλασίες και άλλα εγκλήματα.
16 Ιουλίου:
Οι συγκρούσεις συνεχίζονται και το Ισραήλ κλιμακώνει τις επιθέσεις, βομβαρδίζοντας στρατιωτικές βάσεις, το Υπουργείο Άμυνας και στόχους σε απόσταση αναπνοής από το Προεδρικό Μέγαρο.
Ακολουθεί δεύτερη συμφωνία εκεχειρίας, την οποία ο Hikmat al-Hijri απορρίπτει – όπως και την πρώτη. Με αμερικανική διαμεσολάβηση ανακοινώνεται και τρίτη συμφωνία εκεχειρίας, η οποία προβλέπει αποχώρηση των καθεστωτικών δυνάμεων από τη Suwayda και ενίσχυση της κεντρικής εξουσίας στην περιοχή.
17 Ιουλίου:
Ολοκληρώθηκε η αποχώρηση των κυβερνητικών δυνάμεων από τη Suwayda. Λίγες ώρες νωρίτερα, ο μεταβατικός πρόεδρος Al-Sharaa απηύθυνε διάγγελμα στο οποίο:
α) καταδίκασε τις αυθαίρετες εκτελέσεις αμάχων και δεσμεύτηκε ότι οι υπαίτιοι θα τιμωρηθούν (δεν εκτιμώ ότι θα γίνει),
β) ευχαρίστησε τις ΗΠΑ και την Τουρκία για τις προσπάθειες διαμεσολάβησης,
γ) ξεκαθάρισε ότι η διαδικασία ενσωμάτωσης της Suwayda θα γίνει σε συνεννόηση με τους τοπικούς παράγοντες.
Παράλληλα, ο απεσταλμένος της Συρίας στον ΟΗΕ καταδίκασε τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς.
Στις επόμενες ημέρες θα δημοσιευτεί ξεχωριστό κείμενο με τα βασικά συμπεράσματα και τις εκτιμήσεις για τις μελλοντικές εξελίξεις.
