Ο Τιμ Φρίντε, ένας αυτοδίδακτος ειδικός στα δηλητήρια, έχει κάνει κάτι που για τους περισσότερους θα ακουγόταν τρέλα: έχει χορηγήσει στον εαυτό του δηλητήριο φιδιού 856 φορές μέσα σε 18 χρόνια.

Ωστόσο, αυτό το επικίνδυνο χόμπι δεν τον κατέστρεψε – αντίθετα, συνέβαλε στην επιστημονική πρόοδο. Χάρη σε αυτόν, οι ερευνητές κατάφεραν να αναπτύξουν το πιο ευρέως αποτελεσματικό αντίδοτο για δηλητήρια φιδιών που έχει ποτέ καταγραφεί.

Η εμμονή του Φρίντε ξεκίνησε από μικρή ηλικία, όταν άρχισε να συλλέγει φίδια. Σύντομα, πέρασε στην αυτοπειραματική ένεση με αραιωμένο δηλητήριο από τα ίδια του τα κατοικίδια. Σε ένα περιστατικό, δύο τσιμπήματα από κόμπρα μέσα σε μία ώρα τον έφεραν πολύ κοντά στον θάνατο. «Ουσιαστικά κατέρρευσα – σχεδόν πέθανα», δήλωσε στο National Geographic. «Είχα ανοσία για ένα δάγκωμα, όχι για δύο. Το παράκανα».

Εκεί που οι περισσότεροι θα σταματούσαν, ο Φρίντε διπλασίασε τις προσπάθειές του. Πίστευε ότι η μερική ανοσία που είχε ήδη αναπτύξει ήταν η αιτία που τελικά επέζησε. Και συνέχισε – με ενέσεις, τσιμπήματα από τα πιο επικίνδυνα φίδια του κόσμου και συνεχή έκθεση σε δηλητήρια, όπως εκείνα της μαύρης μάμπα, του κροταλία Μοχάβε και του ταϊπάν της Παπούα Νέας Γουινέας.

Αυτές οι πράξεις καταγράφηκαν στο κινητό του και αναρτήθηκαν στο YouTube, όπου τον είδαν όχι μόνο χρήστες του διαδικτύου, αλλά και επιστήμονες. Ένας από αυτούς ήταν ο ανοσολόγος Τζέικομπ Γκλάνβιλ, διευθύνων σύμβουλος της βιοτεχνολογικής εταιρείας Centivax.

Ο Γκλάνβιλ είδε στα αντισώματα του Φρίντε μια σπάνια ευκαιρία: να δημιουργηθεί ένα αντίδοτο βασισμένο σε ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα, ικανό να προστατεύσει από πολλά διαφορετικά είδη φιδιών.

Σε πειράματα, το αντίδοτο προστάτεψε ποντίκια από δηλητήρια 19 ειδών φιδιών – όλα μεταξύ των πιο θανατηφόρων στον κόσμο, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Το αντίδοτο που ανέπτυξαν βασίστηκε σε δύο τύπους αντισωμάτων που απομονώθηκαν από τον Φρίντε. Το πρώτο, με την ονομασία LNX-D09, προσέφερε πλήρη προστασία από έξι είδη φιδιών και, όταν συνδυάστηκε με το φάρμακο varespladib, η αποτελεσματικότητά του αυξήθηκε. Το δεύτερο, SNX-B03, παρείχε ευρύτερη – έστω και μερική – προστασία απέναντι σε ακόμα περισσότερα είδη.

 

«Με τρία στοιχεία, φτάσαμε σε ένα απαράμιλλο επίπεδο προστασίας για 13 από τα 19 είδη και μερική κάλυψη για τα υπόλοιπα», αναφέρει ο Γκλάνβιλ. Η ομάδα του στοχεύει πλέον σε ένα «παγκόσμιο αντίδοτο» – ένα ενιαίο σκεύασμα που θα μπορεί να σώσει ανθρώπινες ζωές ανεξαρτήτως του είδους φιδιού που προκάλεσε το δάγκωμα.

Το αντίδοτο προς το παρόν καλύπτει κυρίως τα ελαπίδια, μια οικογένεια φιδιών που περιλαμβάνει κόμπρες και μάμπες. Στα επόμενα στάδια, η ομάδα σκοπεύει να επεκτείνει την προστασία και στις οχιές.

 

 

Πριν φτάσει σε νοσοκομεία, το αντίδοτο θα πρέπει να περάσει από αυστηρές κλινικές δοκιμές. Στο μεταξύ, θα δοκιμαστεί σε κτηνιατρικές κλινικές στην Αυστραλία, σε σκύλους που έχουν δεχτεί δάγκωμα φιδιού.

Η σχετική μελέτη δημοσιεύτηκε από  Cell Press και ανοίγει τον δρόμο για μια νέα εποχή στην αντιμετώπιση δαγκωμάτων φιδιών – μια εποχή στην οποία ένας αυτοδίδακτος και πολύ τολμηρός άνθρωπος έγινε απροσδόκητα ήρωας της επιστήμης.

Πηγή: Science Alert