Η τελευταία φορά που αυτά τα θορυβώδη έντομα με τα κόκκινα μάτια ξεπήδησαν από το έδαφος στα προάστια και τα δάση της Αμερικής ήταν στις αρχές του καλοκαιριού του 2008.

Οι ανατολικές ΗΠΑ πρόκειται σύντομα να κατακλυστούν από τρισεκατομμύρια περιοδικά τζιτζίκια του Brood XIV – τα οποία καταγράφηκαν για πρώτη φορά από τους προσκυνητές το 1634.

Σύμφωνα με αναφορές από την εφαρμογή Cicada Safari, που στηρίζεται στην επιστήμη των πολιτών, τα πρώτα έντομα του Brood XIV – τα οποία εμφανίζονται κάθε 17 χρόνια – έχουν ήδη αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους στον Νότο των ΗΠΑ. Καθώς η θερμοκρασία του εδάφους ανεβαίνει προς τον Βορρά, αναμένεται να εμφανιστούν εκατομμύρια ακόμη.

Τα τζιτζίκια ανήκουν στην τάξη των ημίπτερων εντόμων, αλλά συχνά συγχέονται με τις ακρίδες – μια παρεξήγηση που χρονολογείται από τους πρώτους Άγγλους αποίκους, οι οποίοι παρομοίαζαν τις μαζικές εμφανίσεις τους με βιβλικές πληγές. Η συγκεκριμένη γενιά Brood XIV καταγράφηκε για πρώτη φορά το 1634.

Υπάρχουν περίπου 3.500 είδη τζιτζικιών σε όλο τον κόσμο, πολλά από τα οποία δεν έχουν ακόμη καταγραφεί επίσημα.

Ωστόσο, τα περιοδικά τζιτζίκια – τα οποία εμφανίζονται μαζικά κάθε 13 ή 17 χρόνια – είναι μοναδικά στις ανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες. Δύο επιπλέον, άσχετα είδη βρίσκονται στη βορειοανατολική Ινδία και τα Φίτζι, σύμφωνα με τον Κρις Σάιμον, κορυφαίο ειδικό στα τζιτζίκια από το Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ.

 

Επειδή τα έτη εμφάνισής τους είναι κλιμακωτά, διαφορετικοί γόνοι περιοδικών τζιτζικιών εμφανίζονται σε διαφορετικά χρόνια.

 

Αυτό δεν ισχύει για το 2025, ωστόσο ο ενθουσιασμός παραμένει υψηλός γύρω από αυτά τα μυστηριώδη πλάσματα, που εξακολουθούν να συναρπάζουν τους επιστήμονες – ιδιαίτερα επειδή η εξελικτική λογική πίσω από τους μακρινούς κύκλους ζωής τους παραμένει αδιευκρίνιστη.

Τα τζιτζίκια περνούν σχεδόν ολόκληρη τη ζωή τους υπόγεια, διανύοντας διάφορα πρώιμα στάδια, πριν σκάψουν στην επιφάνεια για λίγες μόνο εβδομάδες προκειμένου να ζευγαρώσουν και να πεθάνουν – ενώ οι νεοεκκολαφθέντες απόγονοί τους πέφτουν από τα δέντρα και θάβονται στο έδαφος, ξεκινώντας τον κύκλο από την αρχή.

 

 

Δεν δαγκώνουν, δεν τσιμπούν και δεν καταναλώνουν στερεή τροφή στην ενήλικη μορφή τους, αν και πίνουν νερό.

Αντιθέτως, η κύρια άμυνά τους είναι η μαζική εμφάνιση – σμήνη σε τέτοιους αριθμούς που υπερνικούν τους θηρευτές όπως πουλιά, ρακούν, αλεπούδες και χελώνες, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στο οικοσύστημα.

Πηγή: Science Alert