Λίγες μέρες μετά την απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου, αποφάσισα να εξετάσω το θέμα λίγο πιο αναλυτικά και να προσπαθήσω να κατανοήσω την περιβόητη απόφαση «Δικαίωσης» του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή και των υπουργών του. Αρχικά, οφείλω να ομολογήσω, ότι χάρηκα για την πρώτη δημόσια τοποθέτηση του κ. Καραμανλή μετά από πάρα πολύ καιρό (αν θυμάμαι καλά, τελευταία φορά που τον ακούσαμε ήταν επί εποχής Λάμπρου Χούτου όντας εν ενεργεία ποδοσφαιριστής!).
Παρουσιάστηκε λοιπόν η απόφαση της Δικαιοσύνης, ως μια μεγάλη νίκη της αλήθειας εναντία στις συκοφαντίες και τους τόνους λάσπης, που είχαν δεχτεί τα στελέχη της ΝΔ για την «χρυσή» πενταετία στο τιμόνι της χώρας.
Ας μου επιτρέψετε να διαφωνήσω πλήρως με την παραπάνω πρόταση και να σας παραθέσω κάποια γεγονότα-επιχειρήματα που μου επαλήθευσαν την διαχρονική σταθερή άποψη, ότι ο Κώστας Καραμανλής είναι και με τη βούλα αποτυχημένος πρωθυπουργός!
Περιληπτικά: Δεκέμβριος 2008, Ομιλία Καραμανλή στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ τον Δεκέμβριο του 2008
«οφείλω να πω και το λέω ευθέως ότι υποτίμησα και εγώ το θέμα, δεν είδα έγκαιρα τις διαστάσεις του, δεν είχα πλήρη εικόνα όταν κλήθηκα για πρώτη φορά να τοποθετηθώ και το λάθος αυτό δεν το χρεώνω σε κανένα άλλον.»
«Αναγνωρίζω ότι οι χρόνιες παθογένειες του κράτους διευκόλυναν τα όσα διαδραματίστηκαν.»
«Αναλαμβάνουμε το μερίδιο των ευθυνών μας, γνωρίζω ότι από όσα σκανδαλώδη έγιναν στο Βατοπέδι οι πολίτες έχουν πληγωθεί, η κυβέρνηση έχει αντικειμενική πολιτική ευθύνη για κάθε ζήτημα που πληγώνει τους πολίτες. Αναλαμβάνω με ευθύτητα το μερίδιο των ευθυνών που μας αναλογεί.»
Ο σωσίας του κ. Καραμανλή (γιατί αν δεν πρόκειται περί σωσία, έχουμε να κάνουμε με περίπτωση διχασμένης προσωπικότητας) παραδέχεται ότι η υπόθεση Βατοπεδίου έπληξε το δημόσιο και υπάρχουν πολιτικές ευθύνες.
Μάιος 2009: Παραγραφή πιθανών αδικημάτων των εμπλεκόμενων πολιτικών προσώπων, οι οποίοι καλύπτονταν από τον νόμο περί ευθύνης υπουργών.
Δεκέμβριος 2015: Παραδοχή δικαιοσύνης για σκανδαλώδη τρόπο ανταλλαγής των εκτάσεων, συμφώνα με την απόφαση 197/2015.
Μάρτιος 2017: Αθώωση των εμπλεκόμενων μη πολιτικών πρόσωπων. Το δικαστήριο, Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας που δίκασε την υπόθεση επί πολλούς μήνες οδηγήθηκε σε απαλλακτική κρίση για όλους τους εμπλεκόμενους - συνολικά 14- κάνοντας δεκτή και τη σχετική εισαγγελική πρόταση της Εισαγγελέως Βασιλικής Κρίνα.
Από την εισαγγελική πρόταση της κ. Κρίνα: «Δεν υπάρχει δόλος για κανέναν από τους κατηγορούμενους... ουσιαστικά εκτελούσαν κυβερνητικές αποφάσεις και ως εκ τούτου ήταν πεπεισμένοι ότι εκτελούσαν σύννομες ενέργειες...».
Στις παραπάνω αναφορές, μπορεί να προσθέσει κάποιος τις 3 εξεταστικές επιτροπές που διενεργήθηκαν στη βουλή. Η πλευρά του Ρουσόπουλου, Βουλγαράκη και γενικά της ομάδας Καραμανλή αισθάνεται δικαιωμένη! Ναι το ξανά γράψω! Δεν είναι πλάκα!
Αισθάνονται δικαιωμένοι, που μέσω του νόμου της παραγραφής, δεν αντιμετώπισαν την δικαιοσύνη.
Αισθάνονται δικαιωμένοι, που τα δικαστήρια όλα έχουν κρίνει ότι όντως το δημόσιο έπαθε ζημιά από αυτήν την υπόθεση. Αισθάνονται δικαιωμένοι γιατί μπορούν! Δυστυχώς είναι η αλήθεια. Κάποιοι αντάλλασσαν εκτάσεις του δημοσίου και έβγαζαν λεφτά. Φυσικά δεν υπήρχε δόλος. Ήταν ένα παιχνίδι μονόπολης, από αυτά που αρέσκεται να παίζει ο κ. Καραμανλής.
Μόνο που αυτό το παιχνίδι ήταν για άλλη μια φορά εις βάρος των πολιτών και του κράτους. Το παιχνίδι επιβίωσης των «τελειωμένων» στην πολιτική σκηνή κρατάει χρόνια! Μόνο που τα τελευταία χρόνια έχει την απρόσμενη στήριξη και της κυβερνώσας «Αριστεράς». Γιατί φαίνεται ότι θα έχει την ίδια κατάληξη. Και στην προκειμένη φάση η ασυλία είναι το ζητούμενο!