Στο ομώνυμο διήγημα του Κίπλινκ δύο τυχοδιώκτες βετεράνοι του βρετανικού στρατού των Ινδιών πήγαν στο Καφιριστάν και δελεάζοντας τους ημιπρωτόγονους εκεί με χάντρες και καθρεφτάκια κατάφεραν να τους πείσουν ότι είναι θεοί. Με αυτό τον τρόπο επέτυχαν τον στόχο τους και έγιναν βασιλιάδες του Καφιριστάν. Βασίλεψαν για εννέα μήνες ώσπου μία μέρα η αλαζονεία τους είχε τυφλώσει που ο ένας έφτασε να παντρευτεί μια γυναίκα των Κάφρων, μέγα αμάρτημα για έναν θεό. Κατά την διάρκεια της τελετής το κορίτσι τον δάγκωσε και από την πληγή έτρεξε αίμα. Βλέποντας την εμφάνιση του αίματος, οι ιερείς, αναστατωμένοι, διακήρυξαν πως δεν πρόκειται ούτε για θεό ούτε για διάβολο, αλλά για κοινό άνθρωπο, έναν απατεώνα. Οι Κάφροι καταδίωξαν τους δύο αλαζόνες, απατεώνες ηγετίσκους και θανάτωσαν τον έναν ενώ άφησαν τον δεύτερο να τριγυρνά τρελός ζητιάνος στις πεδιάδες του Αφγανιστάν και της Ινδίας.
Σε αυτό το διήγημα ο Κίπλινκ φτιάχνει το καλύτερο ψυχογράφημα εκθέτοντας μας την ψυχολογία, την νοοτροπία, τις φιλοδοξίες και την κουτοπονηριά αυτών των δύο υπερφιάλων μικροαπατεώνων που πνίγηκαν μέσα στην ίδια τους την αλαζονεία. Υπέβαλε αριστοτεχνικά τους ήρωες του στη νέμεση που περιμένει νομοτελειακά κάθε αλαζόνα ηγετίσκο που βασίζεται στο ψέμα και τον λαϊκισμό για να αναδειχτεί.
Την Παρασκευή που μας πέρασε ο κύριος Τσίπρας δήλωσε στη βουλή: «Άλλωστε θα ήταν δικαιολογημένο να έχει και λίγη οίηση ένας άνθρωπος που δεν ανήκει σε πολιτικό τζάκι και κατάφερε να γίνει Πρωθυπουργός στα σαράντα του χρόνια». Το να είσαι πραγματικά ηγέτης είναι τρομερά δύσκολο, το να είσαι ηγετίσκος από την άλλη είναι το πιο εύκολο πράγμα. Ο ηγέτης λέει πάντα την αλήθεια και ποτέ δεν λαϊκίζει, ο ηγετίσκος κάνει τα πάντα για να αναδειχτεί. Είναι θρασύς, ψεύτης, ποταπός στις αντιδράσεις του και πάντα μα πάντα δειλός. Ο ηγέτης όπως και ο ηγετίσκος κρίνονται πάντα από τους συνεργάτες. Παρατηρήστε την σημερινή κυβέρνηση και κρίνετε. Στο μέλλον και όταν η παρακμή δεν θα μας αφήνει άλλα περιθώρια από το να δούμε την αλήθεια θα γνωρίζουμε ότι Τσίπρας σημαίνει φοροδιαφυγή Σταθάκη, Φλαμπουράρης, Πολάκης, Καμμένος, Φίλης, προεδρία Παυλόπουλου, αναξιοκρατία με δύο λεπτών συνέντευξη, κομματικό κράτος, δυσβάστακτη φορολογία. Όλα δηλαδή που χαρακτηρίζουν τη σύγχρονη νεοελληνική κατάντια .
Ο κ. Α. Τσίπρας ως κάλος ηγετίσκος είναι βαθιά δειλός και απολυταρχικός, έχει κρυφτεί από την κριτική που του ασκείται πίσω από τις φράσεις «Γιατί οι άλλοι καλύτεροι ήταν» και «Κοίτα ποιος μιλάει». Επαναλαμβάνουν και παπαγαλίζουν όλοι αυτήν την φράση από την κ. Ακρίτα και τον κ. Λαζόπουλο μέχρι το τελευταίο κομματικό στέλεχος. Δεν υπάρχουν πιο αντιδημοκρατικές αντιδράσεις από αυτές, στερούν από τους πάντες το δικαίωμα στην εκφορά της αντίθετης άποψης. Η συμπεριφορά αυτή είναι φασίζουσα, κακιά και επικίνδυνη. Δεν σου αφήνει περιθώρια να σκεφτείς, να αμφιβάλεις να αντιδράσεις, δεν σου δίνει θάρρος να πεις την γνώμη σου φανερά, να διαμαρτυρηθείς και να διεκδικήσεις. Οι φράσεις αυτές αποτελούν το πρώτο βήμα προς τον ολοκληρωτισμό. Έναν ολοκληρωτισμό που χαρακτηρίζει τους δειλούς.
Η οίηση είναι το καταφύγιο των ηγετίσκων, των μέτριων και των κομπλεξικών. Η στιγμή που αυτό γίνεται αντιληπτό είναι και η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή η ιστορία δεν θα έχει αίσιο τέλος. Ο ηγέτης πέφτει αξιοπρεπώς ή αποχωρεί οικιοθελώς, ο ηγετίσκος, όπως οι ήρωες του Κιπλινκ, συντρίβονται.