«Δεν θα γίνει υποχρεωτική η προσχολική αγωγή στο επίπεδο των βρεφονηπιακών σταθμών, δεν θέλουμε υποχρεωτικότητα. Θέλουμε όμως εμπιστοσύνη των γονέων στους σταθμούς, έτσι ώστε να έχουμε μεγαλύτερη συμμετοχή. Στην Ελλάδα έχουμε τη χαμηλότερη συμμετοχή βρεφών, μόνο 25.000 θέσεις σε βρεφικούς σταθμούς όταν θα θέλαμε να έχουμε γύρω στις 100.000 θέσεις».
Δηλώσεις σε σχέση με τα σχέδιά που έχει το Υπουργείο Παιδείας για το μέλλον των παιδιών αυτής της χώρας.
Έχω μερικά ερωτήματα…
Αν και είδα ότι ο όρος «προσχολική αγωγή» χρησιμοποιείται για τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, είναι αυτό άραγε δόκιμο;
Τι σημαίνει «αγωγή»; Σύμφωνα με το λεξικό:
αγωγή θηλυκό
1. διαδικασία απόκτησης τρόπων συμπεριφοράς, μετάδοσης αξιών, ιδανικών, αξιών κ.λπ., που έχει ως στόχο τη διαμόρφωση του χαρακτήρα
2. (συνεκδοχικά) εκπαίδευση
Σας φαίνεται ότι είναι δυνατό να παρέχονται τα παραπάνω σε ένα μωρό; Μπορούμε να μιλάμε για ανατροφή και εκπαίδευση από το κράτος στα μωρά, που δεν έχουν ακόμη την αίσθηση του εαυτού τους και των άλλων; Τα βρέφη στα αρχικά τους στάδια δεν κρατούν όρθιο ούτε το κεφάλι τους, δεν πιάνουν καν αντικείμενα, δεν μιλούν, και το βασικό που τα ενδιαφέρει, όσο είναι ξύπνια, είναι να τα κρατά κάποιο αγαπημένο πρόσωπο αγκαλιά και να τα ταϊζει, να τους αλλάζει την πάνα, να αλληλεπιδρά μαζί τους. Στα βρέφη η οικογένεια, μία νταντά ή ένας βρεφονηπιακός σταθμός παρέχουν κατά κύριο λόγο φροντίδα. Η προσχολική αγωγή έρχεται στη συνέχεια και είναι μία μετάβαση από τον χώρο της οικογένειας σε έναν κοινωνικό χώρο. Είναι τελείως διαφορετικές οι ανάγκες ενός βρέφους τεσσάρων μηνών, από αυτές ενός νηπίου τριών ετών και δεν πρέπει αυτές οι ηλικίες να ταυτίζονται ως μια βαθμίδα που απλώς προηγείται του νηπιαγωγείου.
Δήλωσαν βέβαια ότι δεν θα είναι υποχρεωτική η αγωγή των βρεφών. Ακούγεται και σε κανέναν άλλο σουρεαλιστικό αυτό ή μόνο σε μένα;
Επίσης, από το υπουργείο φαίνεται ότι απορούν, επειδή οι οικογένειες δεν εμπιστεύονται τους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Γιατί άραγε; Μήπως επειδή ζούμε σε μια χώρα όπου πέφτουν τα ταβάνια και ανατινάζονται παιδιά στα δημόσια δημοτικά σχολεία; Μήπως για αυτό μπορεί να είναι απρόθυμος κανείς να αφήσει το ευάλωτο μωράκι του σε έναν χώρο του Δήμου;
Μήπως, λέω, θα μπορούσαν να σκεφτούν εναλλακτικές, ώστε τα βρέφη να μεγαλώνουν στα σπίτια τους και οι γονείς να έχουν την υποστήριξη που χρειάζονται για να έχουν και εργασία και οικογένεια; Μήπως αφού θέλουν τόσο πολύ το καλό των παιδιών αυτής της χώρας, να ενημερωθούν από κάπου για τις βασικές ανάγκες που έχουν τα βρέφη και τα παιδιά σε κάθε ηλικία και ύστερα να σχεδιάσουν τις πολιτικές τους;
Μήπως κανένας γιατρός να τους πει επίσης ότι συστήνεται τα παιδιά να βρίσκονται σε παιδικούς σταθμούς μετά τα δύο ή τρία χρόνια, επειδή εκεί αρρωσταίνουν συνεχώς οπότε αυτό δεν είναι μια λύση για την οποία θα κάνουμε τούμπες από τη χαρά μας;
Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να κρίνω μια οικογένεια που πηγαίνει το βρέφος της σε έναν βρεφονηπιακό σταθμό, του Δήμου ή ιδιωτικό. Δεν μου αρέσει η Ψυχολογία να ακυρώνει τους γονείς ή να τους καταδικάζει ή να προμηνύει καταστροφές.
Απλώς θεωρώ ότι όλη αυτή η διαδικασία δεν είναι εύκολη για την οικογένεια και κυρίως για τη μητέρα, που μπορεί να είναι ακόμη σε κατάσταση λοχείας. Δεν είναι «ανοίξαμε και σας περιμένουμε», όπως όταν ανοίγει ένα σουβλατζίδικο, ούτε πάω και αφήνω το μωρό μου σε ένα άγνωστο περιβάλλον, όταν είναι μηνών, σαν να είναι ένα πακέτο.
Δεν γνωρίζω με ακρίβεια τα σχέδια του Υπουργείου, δεν θέλω να τοποθετηθώ απλώς εναντίον, όπως συνηθίζουμε να κάνουμε πολλές φορές επειδή νιώθουμε θυμό για την κατάσταση της χώρας.
Με το παρόν άρθρο θέλω μόνο να πω ότι επιβάλλεται σε ένα υπουργείο να υπάρχει συνεργασία με γνώστες του αντικειμένου. Φυσικά το Υπουργείο Παιδείας δεν μας έχει συνηθίσει σε κάτι τέτοιο. Ακούγεται συχνά ότι ακόμη και τα σχολικά βιβλία τα γράφουν άνθρωποι που δεν έχουν μπει ποτέ σε τάξη. Όσοι έχουμε επαφή με αυτά τα βιβλία, τείνουμε να το πιστέψουμε.
Και επίσης, μια τελευταία απορία. Μήπως με τέτοιες δηλώσεις, όταν δηλαδή θεωρείται δεδομένο ότι τα βρέφη θα φεύγουν από το σπίτι με το που έρθουν σε αυτή τη ζωή και οι μητέρες θα πρέπει να είναι και ικανοποιημένες, αποδομείται εντελώς η έννοια της οικογένειας; Ρωτάω, επειδή κατηγορούν τους αντιπάλους για κάτι τέτοια…