Αν είσαι γυναίκα και διαβάζεις αυτό το κείμενο, θα ήθελα εκ των προτέρων να σκεφτείς τι θα κάνεις σε 217 χρόνια. Αν η γενετική δεν έχει κάνει αλματώδη βήματα ή η τεχνητή νοημοσύνη δεν έχει κατορθώσει με κάποιον τρόπο να σε διατηρήσει στη ζωή, μάλλον δεν θα ζεις να βιώσεις την στιγμή της επίτευξης της οικονομικής ισότητας μεταξύ των 2 φύλων.
Κάθε χρόνο, το World Economic Forum Global Gender Gap reportφαίνεται να δείχνει ότι οι χώρες κάνουν ένα βήμα πίσω σε ό,τι αφορά στην ισότητα των 2 φύλων σε πρόσβαση στην εκπαίδευση, υγεία, οικονομία και ενασχόληση με την πολιτική. Τα στοιχεία της έρευνας είναι μάλλον καταθλιπτικά, υπογραμμίζοντας ότι θα χρειαστούν 100 χρόνια για την επίτευξη της ισότητας παγκόσμια και 217 για την επίτευξη οικονομικής ισότητας, αριθμοί που έρχονται σε αντίθεση με τα 170 χρόνια που ανέφερε η έρευνα πέρυσι ή τα 80 χρόνια το 2014.Αναφορικά με την εξίσωση στον πολιτικό στίβο, θα χρειαστούν 99 έτη προκειμένου να επιτευχθεί.
Το World Economic Forum (WEF) δεν είναι ο μόνος παγκόσμιος φορέας που πιστοποιεί το έντονο χάσμα μεταξύ των 2 φύλων .Ο OECD πρόσφατα τόνισε ότι πολύ μικρή πρόοδος έχει σημειωθεί ως προς την ισότητα στις Δυτικές χώρες- ο ακριβής χαρακτηρισμός ήταν too slow- σημειώνοντας ότι ελάχιστες αλλαγές έχουν πραγματοποιηθεί από το 2010 στα κράτη- μέλη.
Οι συντάκτες της έρευνας του WEF αποδίδουν τα αποτελέσματα αυτά στο ότι οι γυναίκες είναι πιο πρόθυμες να εργαστούν εθελοντικά (pro bono), προτιμούν σε γενικό πλαίσιο να απασχολούνται σε επαγγέλματα με χαμηλό μέσο μισθό, ενώ δεν είναι τόσο πιθανό να βρεθούν στην κορυφή της εργασιακής πυραμίδας .Ωστόσο, βέβαια υπάρχει και το φωτεινό παράδειγμα της Ισλανδίας μεταξύ των 144 χωρών που αποτελεί την περισσότερο ισότιμη χώρα για άνδρες και γυναίκες παγκοσμίως. Όσον αφορά στη χώρα μας, η κατάσταση παραμένει μάλλον στάσιμη, ενώ πριν λίγες μέρες το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Ισότητας των Φύλων κατέταξε την Ελλάδα ως ουραγό σε ζητήματα ισότητας.
Νομίζω ότι η έρευνα του WEF πρέπει να αποτελέσει εφαλτήριο για οποιονδήποτε βρίσκεται σε θέση ηγεσίας είτε στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα. Δεδομένου ότι οι γυναίκες αποτελούμε το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού ,το να μην έχουμε ισότιμη πρόσβαση σε ευκαιρίες είναι εξ ορισμού άδικο. Άλλωστε, βάσει της ίδιας έρευνας η παγκόσμια οικονομία θα ωφελούνταν κατά 5,3τρις $ έως το 2025 εάν γεφυρωνόταν το 25% του οικονομικού χάσματος μεταξύ ανδρών και γυναικών την ίδια περίοδο. Συγκεκριμένα ,η πλήρης οικονομική εξίσωση των 2 φύλων θα σήμαινε 250δις$ αύξηση του ΑΕΠ του Ηνωμένου Βασιλείου,550δις$ του ΑΕΠ της Ιαπωνίας,320 δις$ στο ΑΕΠ της Γαλλίας και 2,5 τρις$ στο ΑΕΠ της Κίνας.
Δεν ξέρω αν υπάρχουν μαγικές λύσεις, εάν τα quotas είναι μονόδρομος για την επίτευξη της ισότητας ,εάν η αύξηση των πρωτοβουλιών ενδυνάμωσης των γυναικών ή η δέσμευση εταιριών για δημιουργία παιδικών σταθμών και προγραμμάτων στήριξης της οικογένειας μπορούν να αλλάξουν γρηγορότερα την κατάσταση. Μπορώ όμως να πω ότι υπάρχει ένας τρόπος που ίσως βοηθήσει στο να αλλάξουμε νοοτροπία ,που κινείται έντονα στη λογική του #heforse της Emma Watson:να κάνουμε τους άνδρες συμμετόχους μας στην διεκδίκηση της ισότητας στο εργασιακό πλαίσιο. Σε σχετική έρευνα που έγινε από την McKinsey πολλοί άντρες ενώ ήθελαν να συμμετέχουν στις πρωτοβουλίες ενδυνάμωσης των γυναικών στις εταιρίες τους ένιωθαν αποκλεισμένοι από το pink ghetto, ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι η πρωτοβουλία ενδυνάμωσης γυναικών του προγράμματος MBA του πανεπιστημίου Stanford τρέχει από άνδρες.
Τα χαρακτηριστικά των αντρών που είναι πραγματικοί σύμμαχοι των γυναικών σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίου του Michigan είναι τρία: γνωρίζουν εκ βαθέων τον οργανισμό/εταιρία στον οποίο απασχολούνται, γνωρίζουν το κόστος- κυρίως το οικονομικό -που προξενεί η ανισότητα στον οργανισμό και κυρίως υποστηρίζουν πολιτικές που προωθούν κι ενισχύουν τους χαμηλά ιστάμενους. Ωστόσο, η πλειονότητα αυτών των αντρών «φοβάται» να τοποθετεί ανοιχτά για την ισότητα, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, είτε διότι πιστεύει ότι κάποιος άλλος άντρας θα τοποθετηθεί δημόσια επί του θέματος είτε γιατί πιστεύει ότι μόνο τα άμεσα υποκείμενα των διακρίσεων πρέπει να βγαίνουν μπροστά κι οι ίδιοι να έχουν έναν πιο υποστηρικτικό ρόλο. Το πιο σημαντικό είναι αυτούς τους «κρυφούς» συμμάχους των γυναικών να τους αναδείξουμε και να τους βγάλουμε μπροστά, η ανταλλαγή οπτικής γωνίας μεταξύ των 2 φύλων μόνο ευεργετική μπορεί να είναι. Αυτό προσπαθούμε να επιτεύξουμε μέσω του The Fifty-Fifty Project όπου σε όλες μας τις εκδηλώσεις υπάρχει πάντοτε αντρική εκπροσώπηση, ενώ βρισκόμαστε στα γυρίσματα ενός μικρού φιλμ όπου άνδρες από τον χώρο των επιχειρήσεων θα μιλήσουν ανοιχτά για την συμμαχία αντρών-γυναικών.
Όσο απογοητευτική κι αν είναι η εικόνα της ισότητας σήμερα, νομίζω ότι οι έρευνες που υποστηρίζουν την καταλυτική επίδραση των γυναικών στην οικονομική και πολιτική πορεία μιας χώρας είναι πολλές και οφείλουν να αποτελέσουν την βάση για να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση ανισότητας. Άλλωστε, παραφράζοντας τον Nelson Mandela, έχει πέσει το χρέος στη δική μας γενιά γυναικών να κάνουμε κάτι σπουδαίο, οπότε ας μην απογοητεύσουμε τις προκατόχους μας, σουφραζέτες.