Αν ανοίξεις τώρα μία σελίδα στο internet και πληκτρολογήσεις το όνομα 'Δημήτρης Μητροπάνος', τα αποτελέσματα που θα σου βγάλει η μηχανή αναζήτησης είναι 417000 (σε 0,31 δευτερόλεπτα). Αν ανοίξεις τώρα μία σελίδα στο word, το πιθανότερο είναι ότι θα γράψεις το όνομά του και σε λίγότερα των 0,31 δευτερολέπτων θα γείρεις προς την πλάτη της καρέκλας σου και θα αρχίσεις να μουρμουράς τα τραγούδια του.
Αν υπάρχει κάτι να μας έχει διδάξει η ζωή, όχι τόσο λαϊκιστικά όσο ίσως διαβάζεται, είναι ότι δεν μπορούμε όλοι να μιλάμε για όλους. Όχι γιατί δεν έχουμε το δικαίωμα αλλά γιατί δεν έχουμε τη δύναμη ή γιατί απλώς, δεν χρειάζεται.
Για τον Δημήτρη Μητροπάνο, που σαν σήμερα έφυγε πριν από τέσσερα χρόνια στις 17 Απριλίου του 2012, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να γραφτούν ωδές. Να βγει κάποιος γνώστης ή μη της μουσικής και να μιλήσει γι αυτόν. Γιατί τον Δημήτρη Μητροπάνο δεν υπάρχει κανείς που να μην τον ξέρει και να χρειάζεται να διαβάσει για αυτόν. Και, κυρίως, γιατί τον Δημήτρη Μητροπάνο όλοι μας, ανεξαρτήτως ηλικίας ή ψυχολογικής φάσης τον μάθαμε μέσα από τα τραγούδια του. Μέσα από τη φωνή του.
Θα ήταν άδικο λοιπόν, ο οποιοσδήποτε άλλος να τον μάθει ή να τον μνημονεύσει μέσα από κάτι άλλο πέρα από αυτά.
Η ΡΟΖΑ
ΘΑΛΑΣΣΕΣ
ΣΒΗΣΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
ΕΡΩΤΙΚΟ
ΟΤΑΝ ΕΧΩ ΕΣΕΝΑ
ΓΙΑ ΝΑ Σ' ΕΚΔΙΚΗΘΩ
ΝΑ ΣΟΥ ΛΕΩ ΕΛΑ
ΘΕΣ
Σ' ΑΝΑΖΗΤΩ ΣΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ
Υ.Γ.: Κάθε συμπλήρωση, ευπρόσδεκτη.