O Τσαρλς Όσμπορν γεννήθηκε το μακρινό 1893. Ήταν ένας αγρότης και κτηνοτρόφος από την Αϊόβα των ΗΠΑ που ζούσε μία ήρεμη και φυσιολογική ζωή στην φάρμα που διατηρούσε με την οικογένειά του.
Μετά από ένα ατύχημα στις 13 Ιουνίου 1922, ο Όσμπορν είχε λόξιγκα ασταμάτητα. Το δράμα του ξεκίνησε ένα όταν στην προσπάθειά του να ζυγίσει ένα γουρούνι, έχασε την ισορροπία του κι έπεσε με ορμή στο έδαφος.
«Κρέμασα ένα γουρούνι για σφαγή», είπε ο Όσμπορν στο περιοδικό People το 1982. «Το σήκωσα και μετά έπεσα κάτω. Δεν ένιωσα τίποτα, αλλά ο γιατρός είπε αργότερα ότι έσπασα ένα αιμοφόρο αγγείο στο μέγεθος μιας καρφίτσας στον εγκέφαλό μου».
Σύμφωνα με τους επιστήμονες που ασχολήθηκαν με την εξαιρετικά σπάνια περίπτωση του Όσμπορν, υπολογίζεται πως στα 68 χρόνια που τον ταλαιπωρούσε ο λόξιγκας, ο οργανισμός του έκανε 430 εκατομμύρια συσπάσεις, καθώς ο λόξιγκας χτυπούσε αρχικά 40 φορές το λεπτό, ενώ στην συνέχεια μειώθηκε στις 20 συσπάσεις το λεπτό.
Ως αιτία, σύμφωνα με τους γιατρούς στους οποίους απευθύνθηκε ο Όσμπορν, για τον συνεχόμενο κι ασταμάτητο λόξιγκα ήταν το σπάσιμο ενός αιμοφόρου αγγείου στον εγκέφαλό του, το οποίο κι ήταν εκείνο που μπορούσε να βάζει τέρμα στις συσπάσεις.
Κατά μέσο όρο, ο Όσμπορν παρουσίασε 20 έως 40 ακούσιους σπασμούς διαφράγματος ανά λεπτό. Συνολικά, είχε λόξιγκα περίπου 430 εκατομμύρια φορές πριν από το θάνατό του τον Μάιο του 1991 σε ηλικία 97 ετών.
Αν και ο Όσμπορν ταξίδεψε μεγάλες αποστάσεις για να επισκεφτεί μια σειρά από γιατρούς, κανένας δεν μπορούσε να βρει μια θεραπεία. Σύμφωνα με το Sioux Falls, στη Νότια Ντακότα, ο Άργκους Λίντερ, ένας γιατρός στην κλινική Mayo κατάφερε να σταματήσει τον λόξιγκα τοποθετώντας τον σε μονοξείδιο του άνθρακα και οξυγόνο, αλλά η θεραπεία είχε ένα (κυριολεκτικά) θανατηφόρο ελάττωμα: δηλαδή ότι ο Osborne δεν μπορούσε εισπνεύστε με ασφάλεια το δηλητηριώδες αέριο.
Αντίθετα, έπρεπε να αρκεστεί στην εκμάθηση μιας τεχνικής αναπνοής που ελαχιστοποιεί τον χαρακτηριστικό ήχο «χικ», που προκαλείται από το ξαφνικό κλείσιμο των φωνητικών χορδών μετά από ακούσια σύσπαση.
Ο Άλι Σεΐφη, νευροχειρουργός στο Κέντρο Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Σαν Αντόνιο, ο οποίος εφηύρε μια συσκευή που ανακουφίζει αμέσως από τον λόξιγκα, θεωρεί ότι ο Όσμπορν υπέστη ελαφρύ τραυματισμό στα πλευρά κατά τη διάρκεια του ατυχήματος του 1922. Οι κάτω πλευρές συνδέονται με το διάφραγμα, έναν μυ ανάμεσα στο στήθος και την κοιλιά που συστέλλεται για να δημιουργήσει λόξιγκα. Ένα κατεστραμμένο διάφραγμα μπορεί να ευθύνεται για τον ατελείωτο λόξιγκα.
Μια άλλη πιθανότητα, σύμφωνα με τον Σεΐφη, είναι ότι ο Όσμπορν χτύπησε το κεφάλι του και έπαθε εγκεφαλικό. Όπως είπε στο Prevention το 2015 η Νταιάνα Γκρίν - Σάντος, νευρολόγος στο Wexner Medical Center του Ohio State University, ο παρατεταμένος, επώδυνος λόξιγκας που εμφανίζεται από το πουθενά μπορεί να είναι σημάδι εγκεφαλικού, ιδιαίτερα όταν συνδυάζεται με συμπτώματα όπως πόνο στο στήθος και ζάλη.
Τις περισσότερες φορές, μια περίοδος λόξιγκας - που προκαλείται από ενέργειες όπως η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ή αναψυκτικών, η υπερβολική κατανάλωση φαγητού, η διέγερση ή η κατάποση αέρα κατά το μάσημα τσίχλας - διαρκεί μόνο λίγα λεπτά και είναι περισσότερο άβολο παρά ιατρικό πρόβλημα. Ωστόσο, ορισμένοι λόξιγκας συνεχίζονται για περισσότερες από 48 ώρες, οπότε θεωρούνται χρόνιοι ή επίμονοι. Σε σπάνιες περιπτώσεις όπως αυτή του Όσμπορν, ο λόξιγκας μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από ένα μήνα και να γίνει δυσεπίλυτος.
Σύμφωνα με το WebMD, ο δυσεπίλυτος λόξιγκας επηρεάζει 1 στους 100.000 ανθρώπους και μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή εξάντληση και απώλεια βάρους. Τα αίτια του λόξιγκα μεγάλης διάρκειας είναι εκτεταμένα και, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Περιλαμβάνουν νευρική βλάβη, διαταραχές του κεντρικού νευρικού συστήματος, αλκοολισμό, διαβήτη, αναισθησία και καρκίνο. Οι θεραπείες για την πάθηση ποικίλλουν τόσο ως προς το εύρος όσο και ως προς την αποτελεσματικότητα.
Για άγνωστους λόγους, ο λόξιγκας του Όσμπορν σταμάτησε ξαφνικά το 1990. Πέθανε περίπου ένα χρόνο αργότερα, τον Μάιο του 1991, μετά από λίγους μήνες χωρίς λόξιγκα.
Πηγή: Smithsonianmag