Οι λόγοι του Μαρξ πάντοτε έχουν επικαιρότητα όσο η ανθρώπινη φύση θα είναι ίδια, όπως λέγει ο Θουκυδίδης. Δηλαδή όσο υπάρχουν άνθρωποι πάντοτε θα υπάρχει ταξική εκμετάλλευση.
Σήμερα η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο ισχύει σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας και βεβαίως και στον ευαίσθητο τομέα της γεννήσεως και ανατροφής νέων ανθρωπίνων υπάρξεων. Το θέμα αυτό πλέον δεν αποτελεί μόνο ηθικό πρόβλημα αλλά γίνεται ένα πρόβλημα κοινωνικό, γεγονός ολοκληρωτισμού και καταρρακώσεως της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και μάλιστα του γυναικείου φύλου, που τόσα έχει υποστεί και υπόκειται από τις ανδροκρατικές νομοθεσίες επειδή κυριαρχούν κτητικές αντιλήψεις για την ανθρώπινη ύπαρξη. Αντιλήψεις που προέρχονται από δικαιωματιστικές ιδεολογίες του καπιταλιστικού συστήματος, οι οποίες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στην τραυματισμένη απο τον εγωισμό ανθρώπινη συνείδηση, κυρίως προβληματικών ετερόφυλων ζευγαριών, τα οποία ενίοτε κατέχουν θεσμική θέση και επηρεάζουν την νομοθετική εξουσία.
Η προσπάθεια «κτήσης» παιδιών, ανθρωπίνων υπάρξεων δηλαδή, από ομόφυλα ή ετερόφυλα ζευγάρια ή και από μεμονωμένα άτομα, δύναται να εξελιχθεί σε μεγάλο ταξικό πρόβλημα. Όσοι επαγγέλλονται ότι ακολουθούν την διδασκαλία του Μάρξ και θέλουν να ονομάζονται προοδευτικοί είναι ανακόλουθοι με τα πιστεύω τους και υποκριτές, αν δεν αγωνίζονται ενάντια στην εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος, αλλά και στην με εγωιστικό τρόπο βιολογική διαιώνιση του εαυτού τους, γεγονός άκρως ρατσιστικό και φασιστικό. Η νοοτροπία «έχω λεφτά κάνω ότι θέλω» κυριαρχεί παντού και σε όλους, τόσο σε όσους ασπάζονται την καπιταλιστική ιδεολογία, όσο και σε αυτούς που ασπάζονται την αριστερή ή σοσιαλιστική ιδεολογία και ζουν σε καπιταλιστικές κοινωνίες. Η νόσος του καταναλωτισμού κυριαρχεί παντού ακόμη και για αυτήν την ανθρώπινη ζωή όταν το παιδί θεωρείται ως εμπορεύσιμο αγαθό που μπορεί να αγοραστεί και να πουληθεί.
Όταν οπουδήποτε στον πλανήτη οι γυναίκες δεν έχουν τα αναγκαία να ζήσουν τότε θα τις εκμεταλλεύονται όσοι και όσες έχουν χρήματα ή εξουσία ή και τα δύο αυτά στηρίγματα του συγχρόνου καπιταλιστικού συστήματος και θέλουν να αποκτήσουν παιδιά με τα δικά τους χαρακτηριστικά (επιεικώς χαρακτηριζομένη ρατσιστική επιλογή). Αυτές οι γυναίκες με χρηματική αμοιβή θα γίνονται θύματα της εγωιστικής επιθυμίας των εχόντων οποιαδήποτε ισχυρή κοινωνική θέση. Για να μπορέσουν να ζήσουν θα δέχονται τις προτάσεις για να γίνουν παρένθετες μητέρες για τους πλούσιους και ισχυρούς με κίνδυνο την υγεία τους και θα καταντήσουν εργαλεία αναπαραγωγής.
Εκτός όμως από αυτή την εμπορευματοποίηση της γυναίκας υπάρχει και η τραυματική εμπειρία που συνοδεύει σε όλη τη ζωή τους τα παιδιά που προέρχονται από παρένθετες μητέρες. Ο άνθρωπος εξ άκρας συλλήψεως έχει σχέση με τη μητέρα του και η οποιαδήποτε αποκοπή από αυτήν δημιουργεί στη ψυχοσύνθεσή του πρόβλημα. Γνωστό είναι ότι η πρώτη έξοδος στη ζωή του ανθρώπου είναι η έξοδος από τη μήτρα, η δεύτερη από το στήθος και η τρίτη από την αγκαλιά. Στην περίπτωση όμως της παρένθετης μητέρας δεν θα γίνει μόνο έξοδος από την μήτρα, αλλά έξοδος από το στήθος και την αγκαλιά με βίαιο τρόπο, γεγονότα τραυματικά για τη δική της ψυχοσύνθεση και του παιδιού.
Τα ζευγάρια είτε ομόφυλα είτε ετερόφυλα μπορούν να «αποκτήσουν» παιδιά με τη διαδικασία της υιοθεσίας. Μια διαδικασία που δείχνει ανώτερο χαρακτήρα και που θέλει δύναμη και ανθρώπους με ταπείνωση. Είναι μεγάλη απόφαση να υιοθετήσεις ένα παιδί, το οποίο γνωρίζεις δεν έχει τα δικά σου βιολογικά χαρακτηριστικά. Είναι σπουδαία απόφαση την οποία πρέπει να επιδιώκουν πρωτίστως όσοι επαγγέλλονται και αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και οτιδήποτε προωθεί την ισοτιμία ανάμεσα στους ανθρώπους.
Με την κλιμακούμενη εξέλιξη της τεχνολογίας κανείς δεν γνωρίζει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, όταν η ανθρώπινη ύπαρξη αρρωστημένη από την έπαρση θα επιθυμεί να δημιουργήσει συζυγικές σχέσεις με ανθρώπους ρομπότ οποιουδήποτε φύλου ή και χωρίς φύλο και να υιοθετήσει παιδιά-ρομπότ (ανθρωπομηχανές), τα οποία θα προγραμματίζονται αναλόγως με τις ορέξεις της ψυχοπαθολογίας των φερομένων ως συζύγων.
Τα κράτη με αυστηρή νομοθεσία πρέπει να περιφρουρήσουν την γυναικεία ελευθερία και όχι απλά την ισότητα. Αλλά δυστυχώς ισχύει ο λόγος του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου: «Άνδρες ήσαν οι νομοθετούντες και κατά γυναικών ενομοθέτησαν…». Και συνεχίζει αναφέροντας ως απάντηση στην κάθε μορφή καταπίεσης της γυναίκας «ου σέβομαι την νομοθεσίαν ουκ επαινώ την συνήθεια», καλώντας τον άνθρωπο όλων των εποχών να αγωνιστεί για την αγαπητική συνβίωση όλων των φύλων και την προστασία των νέων ανθρωπίνων υπάρξεων.