Και ξαφνικά οι Έλληνες προσγειωνόμαστε απότομα σε ένα νέο γεωπολιτικό σκηνικό που καμία σχέση δεν έχει με αυτό των προηγούμενων δεκαετιών της μεταπολιτευτικής ευωχίας και ανεμελιάς. Τα τελευταία κρούσματα κατασκοπείας (η Ρωσίδα «Μαρία», δολιοφθοράς (η «Μαρία» του Έβρου) και της νυν αποτροπής τρομοκρατικού χτυπήματος που προετοίμαζαν ισλαμιστές Πακιστανοί σε συνεργασία με παραμάγαζο των Φρουρών της Επανάστασης, δηλαδή κατ’ ουσία των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών του Ιράν, θέτουν τις νέες παραμέτρους και μεταβλητές στην γεωπολιτική εξίσωση, έτσι όπως θα διαμορφωθεί τα επόμενα χρόνια στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και στην Ελλάδα.
Κατάσκοποι, τρομοκράτες και το νέο περιβάλλον στο οποίο καλείται να δράσει η Ελλάδα
Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια στρατηγικής σημασίας τοποθεσία. Αποτελεί το ανατολικότερο άκρο της Ευρωπαϊκής Ηπείρου, στο σταυροδρόμι Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής και πρέπει να προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει προκλήσεις ασφάλειας. Πρόσφατα, η χώρα αντιμετωπίζει αυξανόμενες απειλές για την ασφάλεια τόσο από ισλαμικές εξτρεμιστικές ομάδες όσο και από αναδυόμενες δυνάμεις στην Ευρασία και κυρίως από την Τουρκία η οποία δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τις νεοοθωμανικές επιδιώξεις της, να ηγηθεί δηλαδή του πολιτικού Ισλάμ.
Για να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις, η Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει μια διπλή προσέγγιση δημιουργίας συμμαχιών και ανάπτυξης των δικών της αμυντικών και αποτρεπτικών δυνατοτήτων.
Ένα από τα πιο κρίσιμα βήματα που μπορεί να κάνει η Ελλάδα για να ενισχύσει την ασφάλειά της, είναι η οικοδόμηση ισχυρών συμμαχιών με χώρες της περιοχής. Η χώρα είναι ήδη μέλος του ΝΑΤΟ και έχει ισχυρές σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία.
Θα πρέπει ωστόσο να συνεχίσει να ενισχύει αυτούς τους δεσμούς ενώ παράλληλα να προσεγγίζει και να ενισχύσει επιπλέον τη συνεργασία με άλλες περιφερειακές δυνάμεις όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος, οι οποίες αντιμετωπίζουν παρόμοιες απειλές από ισλαμικές εξτρεμιστικές ομάδες. Θα πρέπει επίσης να επιδιώξει να δημιουργήσει at hoc συνεργασίες με άλλες αραβικές χώρες, για να αντισταθμίσει την αναδυόμενη δύναμη του ισλαμο-ευρασιατικού μπλοκ.
Κυρίως να προωθήσει τις θέσεις αυτές, για το ρόλο που καλείται να αναλάβει για ολόκληρη τη Δύση ως του προκεχωρημένου ορίου της, στη Ευρώπη. Μια Ευρώπη με αδύναμη Ελλάδα υποθηκεύει τα σύνορα και το μέλλον της. Κι αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουν με τον πλέον αμεσότερο τρόπο οι εταίροι μας στην ΕΕ.
Πέρα από τη δημιουργία συμμαχιών, η Ελλάδα πρέπει επίσης να αναπτύξει τις δικές της αμυντικές και αποτρεπτικές ικανότητες για να αντιμετωπίσει τις αυξανόμενες απειλές για την ασφάλεια που αντιμετωπίζει. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω του εκσυγχρονισμού και της επέκτασης των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων του ναυτικού, της αεροπορίας και του στρατού. Πρέπει να επενδύσει σε νέες αμυντικές τεχνολογίες, όπως συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας, κυβερνοασφάλεια και μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα, για να βελτιώσει τις στρατιωτικές της ικανότητες και να αποτρέψει πιθανές απειλές.
Να αναπτύξει τους τομείς νέων τεχνολογιών, πληροφορικής και τεχνητής νοημοσύνης, να αναδιαρθρώσει την παραγωγική της κουλτούρα.
Παράλληλα να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στις σχέσεις Ευρώπης-Βαλκανικών χωρών αλλά και να αποτελέσει τον πρεσβευτή της ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου με αυξημένες δικαιοδοσίες και οραματική πολιτική.
Όλα αυτά προϋποθέτουν στρατηγική αλλαγή του κοινωνικού και παραγωγικού μοντέλου της. Δεν μπορεί, η Ελλάδα, να εξαρτά το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων της από την οικονομία του τουρισμού, τομέα ο οποίος θα βληθεί καίρια και άμεσα καθώς, το επόμενο διάστημα είναι βέβαιο ότι θα αυξάνονται φαινόμενα επίδοξων τρομοκρατικών χτυπημάτων και ενεργειών δολιοφθοράς κυρίως από ισλαμιστικές οργανώσεις.
Όποιος δεν αντιλαμβάνεται την κοσμογονία που προκάλεσε στο πεδίο της γεωπολιτικής και τις αλλαγές που δρομολόγησε και δρομολογεί η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά και η παγκόσμια οικονομική κυριαρχία της Κίνας τότε ζει σε έναν άλλο κόσμο.
Κι αν η σημερινή κυβέρνηση βρέθηκε να σύρεται και να ακολουθεί ασθμαίνουσα τις εξελίξεις αυτές, από την άλλη πλευρά, η αντιπολίτευση, εγκλωβισμένη σε ιδεοληψίες και έχοντας ενσωματώσει τα ιδεολογικά αφηγήματα της παγκοσμιοποίησης για ανοικτά σύνορα, για αποεθνικοποίηση των εθνών, προωθώντας το εθνομηδενισμό, καθίσταται δομικά και εγγενώς ανίκανη να αφουγκραστεί και εν τέλει να αντιμετωπίσει αυτές τις κοσμογονικές γεωπολιτικές αλλαγές που έρχονται. Το απέδειξε άλλωστε καταψηφίζοντας τον αμυντικό προϋπολογισμό, το απέδειξε στην φιλολογία που αναπτύσσει για επανεξέταση του ελληνογαλλικού συμφώνου, το απέδειξε με τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα εθνικά θέματα, τις εθνικές επετείους και εν τέλει το απέδειξε με τον τρόπο που αντιμετωπίζει σημαντικά ζητήματα όπως το μεταναστευτικό.
Και δεν θα μπορούσε να περιμένει κάποιος κάτι περισσότερο από μια αντιπολίτευση που στις τάξεις διαθέτει την συντριπτική πλειοψηφία της εθνο-αποδομητικής διανόησης και του εθνομηδενισμού. Άλλωστε αυτή η διανόηση τροφοδοτεί και διαμορφώνει και την πολιτική της και καθορίζει και την πολιτική της ατζέντα.
Εν τέλει, η χώρα μας, πρέπει να αποδυθεί το ρόλο του ουραγού και να αναλάβει το ρόλο του πρωταγωνιστή στην αμυντική, πολιτική και ενεργειακή ενοποίηση της Ευρώπης, Οι Έλληνες να εγκαταλείψουμε τον καναπέ και να συνειδητοποιήσουμε την ιστορική κρισιμότητα.
Η χώρα έχει ανάγκη όραμα. Όραμα πολιτικό, πνευματικό, πολιτιστικό, παραγωγικό, εθνικό. Ένα όραμα, εδώ και τώρα. Όραμα που θα συνέχει όλο τον ελληνισμό, ενοποιητικό, εθνικό και ταυτόχρονα οικουμενικό.