«Κυβερνάν εστί προβλέπειν, όπως είπε ο Αλκιβιάδης, Θα μπορούσαμε να πούμε και κυβερνάν εστί «προνοείν». Πρόκειται για ένα ένα παλιό γνωμικό με διαχρονική αξία και μολονότι εκφράζεται με απαρέμφατα είναι ανάγκη να γίνει κατανοητό, απ΄όλους, με την προστακτική του έννοια. Αυτό ισχύει κυρίως για την εκάστοτε κυβέρνηση και το πλήθος των ειδικών συμβούλων που διαχειρίζονται την πολιτική εξουσία στη χώρα μας, αλλά και από όσους (ενδεικτικά αντιπολίτευση, ΜΜΕ, σύλλογοι, influencers κλπ) μπορούν να επηρεάσουν τη λήψη ή μη αποφάσεων με παρεμβάσεις, δημοσιεύματα ακόμα και με κινητοποιήσεις.
Η σοβαρή κατάσταση της υγείας του εκλιπόντος τέως Βασιλιά Κωνσταντίνου ήταν γνωστή πριν από αρκετό διάστημα. Όπως γνωστό ήταν ότι με τον θάνατο του θα ανέκυπταν αρκετά σοβαρά προβλήματα ως προς επισημότητα της τελετής της κηδείας, αλλά και της παραμέλησης συντήρησης του χώρου των βασιλικών τάφων στο Τατόι. Με λίγα λόγια ήταν γνωστό ότι επρόκειτο για προβλήματα που θα έπρεπε να λυθούν έγκαιρα, με γνώμονα το διεθνές πρωτόκολλο, τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις του λαού μας.
Επρόκειτο για ζητήματα που αφορούσαν και τη διαφύλαξη του διεθνούς κύρους της χώρας μας και έπρεπε να αντιμετωπιστούν όχι με μικροπολιτική αντιμετώπιση γιατί υπήρχε ο κίνδυνος το ζήτημα να εξελιχθεί σε πολιτικό, όπως συμβαίνει συνήθως για όλα τα θέματα στη χώρα μας.
Πιστεύω όμως ότι μεγάλο μέρος του λαού, ιδίως κάποιας ηλικίας και ανάλογα με τον τόπο καταγωγής, λυπάται, σέβεται και τιμά τον εκλιπόντα, σύμφωνα με τη θρησκεία μας και τις παραδόσεις του έθνους μας και δεν παρασύρεται στις άνευ νοήματος πολιτικές αντιπαραθέσεις, που φέρνουν τη χώρα δεκάδες χρόνια πίσω και έχουν προκαλέσει αρκετά δεινά. Ταυτόχρονα αυτή η μερίδα του πληθυσμού, δεν επείσθη από τις επιφυλάξεις της κυβέρνησης να μη δοθεί η δέουσα επισημότητα στην όλη τελετή της κηδείας του τέως Βασιλιά, όπως έγινε στο παρελθόν για άλλες περιπτώσεις .
Ο όρος ήθος σημαίνει το σύνολο των ψυχικών χαρακτηριστικών κάθε ανθρώπου. ΄Ηθη λέγονται ο αντιλήψεις ενός λαού για την ηθική και κοινωνική συμπεριφορά. Παράδοση είναι η μεταβίβαση από γενιά σε γενιά των ηθών, των δοξασιών, της πίστεως και των κανόνων κοινωνικής συμπεριφοράς, όπως είναι ο σεβασμός στους νεκρούς με συμμετοχή στην εξόδιο ακολουθία.
Η έννοια της παράδοσης περιλαμβάνει όχι μόνο τα προφορικά μεταδιδόμενα στοιχεία αλλά και αυτά που περιέχονται σε γραπτά κείμενα, που αποτελούν συνεκτικό δεσμό με το παρελθόν και δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να σχηματίσουν μια εικόνα για τις ιδέες, αντιλήψεις, απόψεις των προγόνων και να ρυθμίσουν ανάλογα την συμπεριφορά τους.
Η μη συμμόρφωση προς τις παραδόσεις μπορεί να επιφέρει κυρώσεις, πολλές φορές αυτόματα, όπως τη γενική κατακραυγή ή την ηθική καταδίκη από μεγάλο μέρος της κοινωνίας ή ακόμα και πολιτικές συνέπειες. Άλλωστε με τις παραδόσεις ανακαλύπτουμε τις ρίζες μας και τη φυσιογνωμία μας ως λαός και θωρακίζουμε τη συνέχιση του έθνους.
Φυσικά η επίκληση των παραδόσεων δεν πρέπει να γίνεται υποκριτικά a la carte για κομματικά οφέλη, αλλά πρέπει να είναι συνεχής και να τηρείται από όλους με κάθε κόστος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα έδωσε ο αρχιναύαρχος της Μεσογείου του αγγλικού στόλου κατά τον Β΄Π.Π. Sir Arthur Coningham κατά την μάχη της Κρήτης και την εκκένωση του αγγλικού στρατού, όταν λόγω των μεγάλων απωλειών του στόλου από τη δράση της Luftwaffe o Ουίνστον Τσώρτσιλ διέταξε τον Coningham να σταματήσει την εκκένωση, αλλά αυτός αρνήθηκε λέγοντας «αποτελεί παράδοση ο στόλος να βοηθάει τον στρατό, ένα πλοίο χρειάζεται τρία χρόνια να γίνει, ενώ μια παράδοση τριακόσια χρόνια».
***
Λέανδρος Τ.Ρακιντζής
Αρεοπαγίτης ε.τ.