Ότι γράφει κανείς είναι ιστορία. Αρκεί να μην αποτελεί ευκαιρία για επίδειξη. Να είναι γνήσιο και επιβεβαιωμένο. Και με μεγάλο αίσθημα ευθύνης για ό,τι είναι δημοσιευμένο. Κάποτε αντί να γράψω «ο Ξέρξης έκανε μια στάση στο ύψος τής σημερινής Θεσσαλονίκης» έγραψα «στη Θεσσαλονίκη». Ελπίζω να μην μού έχει ξεφύγει έκτοτε παρόμοιο λάθος. Την εποχή του Ξέρξη υπήρχαν 26 πολίχνες εκεί που είναι σήμερα η Θεσσαλονίκη. Μάλιστα η μία ονομαζόταν Πολίχνη! Πολύ σωστά, με διόρθωσε ένας αναγνώστης μου. «Λάθη είμαστε ανθρώπους κάνουμε» έλεγε ο φίλος μου ο αείμνηστος Γιώργος Σεβαστίκογλου.
Όμως συμβαίνει να είναι τόσο τρομερή, τόσο απίστευτη η άγνωστη αλήθεια που γράφεις που βάζει σε σκέψεις τον αναγνώστη. Παράδειγμα. Όλοι γελάνε όταν λέω ότι χάρις στον Στάλιν το Ισραήλ έγινε κράτος. Το παίρνουν για ανέκδοτο. Καί περιέργως είναι. Γραμματικά! Δηλαδή η πληροφορία μοιάζει ανέκδοτη. Δεν έχει ακόμα «εκδοθεί» από τους σημερινούς ιστορικούς. Κανείς δεν την ξέρει. Και όμως έτσι έγινε. Το ιστορικό της είναι μακροσκελές. Θα είμαι σύντομος.
Η Αγγλία πολεμώντας τους Τούρκους στην Παλαιστίνη, στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, «έκανε το λάθος» να αποδεχτεί το αίτημα των Εβραίων «να έχουν μια στέγη στην Παλαιστίνη». Λάθος γιατί όταν οι Άγγλοι απέκτησαν την Παλαιστίνη είδαν να καταφθάνουν χιλιάδες Ισραηλίτες και πριν και κυρίως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι οποίοι κατέληξαν να απαιτούν να γίνουν Κράτος!
Οι Άραβες βέβαια ήταν καταδικασμένοι σε σιγή γιατί υπήρξαν άκρως χιτλερόφιλοι στον Πόλεμο. Οι αντιστασιακές αιματηρές επιχειρήσεις των Εβραίων κατά των Άγγλων είχαν ανάγκη από οπλισμό. Θα τους τον δώσουν οι Ρώσοι μέσω της κομμουνιστικής Τσεχοσλοβακίας (1947- 1948).
Τα όπλα τα έπαιρνε η Γκόλντα Μάιερ. Στην ταινία μου «Ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος» θα ακούσετε τον Χαρίλαο Φλωράκη να λέει: «Βλέπαμε τα σοβιετικά αεροπλάνα να περνούν πάνω από την Ελλάδα, νομίζαμε ότι ερχόταν σε μας, είχαμε ετοιμάσει και αεροδρόμιο στο βουνό, αλλά αυτοί πήγαιναν να βοηθήσουν τον αγώνα των Εβραίων στην Παλαιστίνη». Όταν ο Στάλιν αργότερα είδε τρια εκατομμύρια Σοβιετικούς Εβραίους να θέλουν να εγκαταλείψουν την «Σοβιετική Πατρίδα» και να μεταναστεύσουν στο Ισραήλ (χώρια τις αμερικανικές φιλίες τους), έγινε έξαλλος.
Οι Άγγλοι απαγόρευαν στα καράβια τών μεταναστών να προσεγγίσουν στην Παλαιστίνη και τα έστελναν πίσω στην... Κύπρο. Αλλά στο τέλος απεχώρησαν. Ο ΟΗΕ πρότεινε να γίνουν δύο κράτη στην Παλαιστίνη αλλά στο τέλος έγινε ένα. Βλ. «Το Δίκαιον του Ισχυροτέρου». Είναι ο τίτλος του βιβλίου μου για το Ισραήλ.
Το Κυπριακό. Το καλοκαίρι τού 1955 Στον ΟΗΕ εκκρεμούν δύο μεγάλα ερωτήματα. Το ένα αφορά άμεσα στην Ελλάδα. Τελικά και το δεύτερο. Το πρώτο: Σε μια πρώιμη ψηφοφορία στον ΟΗΕ οι ΗΠΑ υποστήριξαν την ελληνική Προσφυγή του Παπάγου. Στην δεύτερη ψηφοφορία έκαναν το αντίθετο. Γιατί; Την απάντηση την δίνει μία έκθεση του Καναδού αντιπροσώπου στον ΟΗΕ προς τον Καναδό Υπουργό Εξωτερικών, που βρήκα στο διαδίκτυο. Κι΄έτσι έμαθα γιατί θάφτηκε το Κυπριακό. Και τι γύρευε ο Τσιάνκ Καϊ Σέκ στο Συμβούλιο Ασφαλείας.
Στην πρόσφατη συνάντηση του Αϊζενχάουερ και τον Άγγλο Πρωθυπουργό ΜακΜίλαν, σχετικά με την διαφορά τους στο Κυπριακό, ο Καναδός γράφει: ”they changed horses”! (Αλλαξαν άλογα). Δηλαδή αποδέχτηκαν και οι δύο την πολιτική θέση τού άλλου. Ο Αϊζενχάουερ να μην ξαναυποστηρίξει το Κυπριακό του φίλου του τού Παπάγου και ο ΜακΜίλαν να δεχτεί την εκπροσώπηση της Κίνας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ από τον έκπτωτο Τσιάνκ Καϊ Σέκ παρόλο ότι 6 χρόνια νωρίτερα η Αγγλία είχε αναγνωρίσει επίσημα την Λαϊκή Κίνα του Μάο Τσετούνγκ! Για να μην χάσει το Χονγκ Κονγκ...
Πώς να πεις τώρα στον Κυπριακό λαό ότι ο Μάο Τσετούνγκ ευθύνεται για το Κυπριακό; Χάρις στο οποίο ο άλλωστε ο Τσιάνκ Καϊ Σέκ παρέμεινε 6 χρόνια στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εκπροσωπώντας την Ταϊβάν, ονομάζοντάς τη «αληθινή Κίνα». Κινεζικός ο πληθυσμός της νήσου βέβαια αλλά αποικία επί αιώνες, η νήσος πότε της Πορτογαλίας (ως Φορμόσα) και πότε της Ιαπωνίας.
Το 1966 έχω σταλεί στην Αμερική για να κάνω διαλέξεις για τον Ελληνικό Πολιτισμό σε μερικά πανεπιστήμια. Μιλάω με ένα φίλο μου Αμερικανό για την πολιτική δολοφονία του Κένεντι. «Πολιτική όχι – μου΄λέει – δεν γίνονται αυτά τα πράγματα στην Αμερική». Ύστερα από ένα μήνα μού στέλνει ένα έντυπο που κυκλοφορούσε κρυφά στην Αμερική γεμάτο ντοκουμέντα που δεν άφηναν καμιά αμφιβολία για την στόχευση των πολιτικών ευθυνών την δολοφονία.
Μαθαίνουμε για παράδειγμα, από έγγραφο του FBI ότι, ο Τζακ Ρούμπι, ο δολοφόνος τού «δολοφόνου» τού Κένεντι Λη Όσβαλτ, 20 περίπου χρόνια πριν όταν ανήκε στην Μαφία του Σικάγου, υπήρξε πληροφοριοδότης του Βουλευτή Νίξον για το αριστερό ποιόν σημαίνων συμπολιτών του. Εν τω μεταξύ, νωρίτερα, διαβάζουμε σε μια εφημερίδα του Λος Άντζελες μια αγγελία της Τράπεζας του Πρέσκοτ Μπους (του παππού) που ζητάει «νέο ωραιο με άσπρα δόντια» να να τον βοηθήσει να βγει Βουλευτής. Επιλέγεται ο... Νίξον.
Ο κατάλογος είναι μακρύς. Βέβαια γραπτή εντολή «σκοτώστε τον τάδε» δεν υπάρχει ποτέ. Υπάρχουν μόνο ένα εκατομμύριο καταγραφές στο διαδίκτυο σχετικές με την δολοφονία του Κένεντι. Ανάμεσά τους, πολλές που περιέχουν ή αναφέρονται στην διάσημη εξομολόγηση του Χάουαρντ Χαντ, στελέχους των ειδικών υπηρεσιών, για σοβαρές πολιτικές ευθύνες.
Φυσικά,ό,τι φτάνει στο φως της δημοσιότητας δεν είναι πάντα 100% εξακριβωμένο. Υπάρχουν εικασίες. Νόμιμες και αθέμιτες.