Τις τελευταίες μέρες η γαλλική κοινωνία βιώνει μία από τις μεγαλύτερες κοινωνικές κρίσεις στη σύγχρονη ιστορία της. Το γαλλικό κράτος, ένα από τα καλύτερα συγκροτημένα και δημοκρατικά οργανωμένα κράτη της Ευρώπης, κυριολεκτικά παρέλυσε μπροστά στην τυφλή βία ομάδων αποτελούμενων κυρίως από μουσουλμάνους μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς, με αφορμή τον φόνο ενός νεαρού μουσουλμάνου από αστυνομικό.
Η εγκληματική ενέργεια του αστυνομικού αποτέλεσε τη θρυαλλίδα για να ξεσπάσουν πρωτοφανείς για τα κοινωνικά δεδομένα της Γαλλίας καταστροφές, οι οποίες ανάγκασαν τον πρόεδρο Μακρόν να προβεί σε δημόσιες δηλώσεις περί υποστήριξης και υποκίνησης των αναταραχών, υπονοώντας μεταξύ άλλων την εκμετάλλευση του προβλήματος από μία μερίδα του πολιτικού κόσμου της Γαλλίας και όχι μόνο.
Η μελέτη των κοινωνικών δεδομένων τέτοιων αναταραχών στον ευρωπαϊκό χώρο, διέπονται από ένα κοινό γνώρισμα: ακολουθούν πάντοτε μετά από αστυνομική βία σε βάρος ατόμων με διαφορετικά εθνοτικά, φυλετικά ή θρησκευτικά χαρακτηριστικά, γεγονός που πρέπει να απασχολήσει σοβαρά τις κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών κρατών, κυρίως δε αναφορικά με την εκπαίδευση των αστυνομικων σωμάτων.
Πολλά από τα ευρωπαϊκά κράτη άσκησαν κατά το παρελθόν αποικιοκρατική πολιτική, απόρροια της οποίας υπήρξαν οι αθρόες ροές μεταναστών, οι οποίες με την πάροδο του χρόνου επεκτάθηκαν σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη λόγω της πολιτικής των ανοικτών συνόρων που υιοθέτησε η Ευρωπαϊκή Ένωση για εύρεση φθηνού εργατικού δυναμικού, σε συνδυασμό και με την προσδοκία της άμβλυνσης του ευρωπαϊκού δημογραφικού προβλήματος.
Είναι γεγονός ότι ένα μεγάλο ποσοστό από τους πρώτους μετανάστες μουσουλμάνους που έφθασαν στην Ευρώπη και ένα ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό εξ αυτών της δεύτερης και τρίτης γενιάς, οι οποίοι παρότι γεννήθηκαν σε ευρωπαϊκά κράτη και έλαβαν την εκπαίδευση του δυτικού πολιτισμού, δεν ενσωματώθηκαν στις δυτικές κοινωνίες απορρίπτοντας αξίες, ήθη, έθιμα και αντιλήψεις του σύγχρονου τρόπου της δυτικής ζωής. Ωστόσο σε καμία απολύτως περίπτωση δεν προτίθενται να επιστρέψουν σε μουσουλμανικές χώρες γνωρίζοντας ότι οι ατομικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα είναι ανύπαρκτα.
Το ιδιαιτέρως ανησυχητικό εν προκειμένω είναι ότι πολλοί εξ΄αυτών αμφισβητούν τους δημοκρατικούς θεσμούς και είναι γεμάτοι οργή, μια οργή έτοιμη να εκφραστεί ,όπως είδαμε τις τελευταίες ημέρες, με αγριότητες και βιαιότητες καταστρέφοντας και λεηλατώντας δημόσια και ιδιωτική περιουσία, καταλύοντας έτσι το κράτος δικαίου και προκαλώντας την απόλυτα δικαιολογημένη ανησυχία των πολιτών και τη διάχυση του φόβου στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.
Η κατάσταση, λοιπόν, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό χώρο είναι μη αναστρέψιμη και συνεπώς οι ευρωπαϊκές κοινωνίες οφείλουν να αποδεχθούν ότι η κοινωνική σύνθεση τους έχει αλλάξει για πάντα.
Συνεπώς, η ομοιομορφία που διέπει σήμερα τις λειτουργικές δομές των ευρωπαϊκών κοινωνιών προεξάρχοντος του στοιχείου της πολυφυλετικότητας, η ομοιότητα των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων που πλήττουν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη και η ταχύτητα διάδοσης της πληροφορίας σε πραγματικό χρόνο ένεκα της σύγχρονης τεχνολογίας, δημιουργούν πάντα τις προϋποθέσεις, όταν ξεσπούν τέτοιες αναταραχές, για πιθανή επέκταση της βίας και σε άλλες χώρες, στο πλαίσιο της υποτιθέμενης αλληλοϋποστήριξης και έκφρασης αλληλεγγύης.
Τούτων δοθέντων, λοιπόν, οι καταστροφικές αναταραχές των τελευταίων ημερών στη Γαλλία πρέπει να σηματοδοτήσουν την έναρξη διεργασιών στα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου να διερευνηθούν οι γενεσιουργοί παράγοντες, να επανεξεταστεί η πολιτική ανοικτών συνόρων, καθότι έχει επέλθει κορεσμός των ευρωπαϊκών κοινωνιών ως προς την απορρόφηση μεταναστών και να καταρτιστούν ενιαίες πολιτικές ενσωμάτωσης των μεταναστών, με απώτερο σκοπό την αποτροπή τέτοιων μελλοντικών αναταραχών που καταλύουν την κοινωνική συνοχή και την έννομη τάξη.-
*Ο κ. Ευάγγελος Στεργιούλης είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και Υποστράτηγος ε.α. της Ελληνικής Αστυνομίας.
https://m.facebook.com/evangelos.stergioulis