Μέσα στην δεύτερη καραντίνα είχα την τιμή και την χαρά να μιλήσω μέσω Skype με έναν από τους καλύτερους Έλληνες ορειβάτες, λίγες ημέρες πριν από την αναχώρηση του για την πιο δύσκολη αποστολή της ζωή του στο Πακιστάν, την χειμερινή ανάβαση στην κορυφή του Κ2 στα 8611 μέτρα.
Σε λίγες μέρες ο Αντώνης Συκάρης, ως μέλος μια διεθνούς αποστολής ξεκινά για το Κ2, γνωστό και ως «το φονικό βουνό» λόγω της δυσκολίας της ανάβασης του και του μεγάλου ποσοστού θνησιμότητας όσων ορειβατών επιχειρούν να το κατακτήσουν.
Το Κ2 βρίσκεται στην οροσειρά του Καρακορούμ στο Πακιστάν, με ύψος 8611 μέτρα είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό στον κόσμο. Στον πλανήτη μας υπάρχουν 14 κορυφές οι οποίες θεωρούνται «οχτάρες» δηλαδή είναι πάνω από 8000 μέτρα. Το Κ2 λοιπόν είναι μία απ’ αυτές. Η ελληνική κοινότητα της ορειβασίας παρακολουθεί με μεγάλο ενδιαφέρον την προσπάθεια του Αντώνη Συκάρη λόγω του γεγονότος ότι κανείς στον πλανήτη δεν έχει ανέβει ποτέ στην συγκεκριμένη κορυφή σε χειμερινή περίοδο.
Η αποστολή ξεκινάει στις 20 Δεκεμβρίου από το Ισλαμαμπάντ και αναμένεται να ολοκληρωθεί γύρω στο τέλος Φεβρουαρίου.
Ποιος είναι ο Αντώνης Συκάρης;
Ο Αντώνης Συκάρης είναι 58 ετών και είναι ένας από τους πιο έμπειρους Έλληνες ορειβάτες με ένα σημαντικό ορειβατικό βιογραφικό καθώς έχει καταφέρει να κατακτήσει κάποιες από τις πιο δύσκολες κορυφές του πλανήτη όπως το Everest, Kangchenjunga, Manaslu και Lhotse. Επίσης είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι έχει σκαρφαλώσει σε 54 από τις 82 κορυφές πάνω από 4000 μέτρα στις Άλπεις.
Τι έχει πετύχει έως τώρα ο Αντώνης Συκάρης;
60 Αποστολές
4 Κορυφές Πάνω Από 8.000 μέτρα
54 κορυφές πάνω απο απο 4.000μ στις Άλπεις
48 Κορυφές πάνω απο απο 3.000μ στις Άλπεις
27 Κορυφές πάνω απο τα 2.000μ στις Άλπεις
31 Χρόνια Εμπειρίας
Πετυχημένες Κορυφές πάνω από 8.000 μέτρα
Manaslu 8.163m
Lhotse 8.516 m
Manaslu 8.163m
Everest 8.848 m
Άλλες τρεις προσπάθειες που σταματήσαν στα 7.700m και 6.600μ στο Makalu 8.485m και στο Dhaulagiri 8.167m δυο φορές.
Δείτε όλες τις επιτυχίες του στο https://antonissykaris.gr/el/
Πείτε μου λίγο για τον εαυτό σας, πότε και γιατί ξεκινήσατε την ορειβασία;
Απο μικρό παιδί είχα μία έλξη για το φυσικό περιβάλλον, ήθελα να βρίσκομαι στα βουνά, ήθελα να ταξιδεύω μακριά από την πόλη και να έρχομαι σε επαφή με την φύση . Κάποια στιγμή από τα πολλά ταξίδια που έκανα με το αυτοκίνητο είχα βρεθεί στα Γιάννενα, σε ένα χωριό, το Κεράσοβο, εκεί κάποιος μου ανέφερε ότι στην περιοχή υπάρχει η δεύτερη μεγαλύτερη κορυφή της Ελλάδας, ο Σμόλικας. Για όποιον θεωρεί ότι είναι αργά να πραγματοποιήσει τα όνειρα του θα ήθελα να σας πω ότι ξεκίνησα την ορειβασία σε ηλικία 27 χρονών. Επιστρέφοντας στην βάση μου και στη δουλειά μου, τυχαία πάλι ένας συνεργάτης, μου ανέφερε ξανά για τον Σμόλικα και για την λίμνη που υπήρχε εκεί με την ονομασία Δρακολίμνη. Ο ίδιος μου πρότεινε και πήγαμε στην Πάρνηθα στις 8 Ιανουαρίου του 1990 για να κάνουμε μια μικρή ανάβαση στην χούνι σαν δοκιμαστικό ορειβασίας . Εκεί πάλι τυχαία μπροστά μου βρέθηκε μία φωτογραφία αυτής της λίμνης (Δρακόλιμνη). Αυτό με έκανε να θέλω να πάω εκεί με την πρώτη ευκαιρία. Η πρώτη μου προσπάθεια ανάβασης έγινε τον ίδιο χειμώνα χωρίς να καταφέρω να φθάσω στην κορυφή. Δοκίμασα να ξαναπάω και πάλι δεν κατάφερα να ανέβω. Το τρίτο κατά σειρά Σαββατοκύριακο στέφθηκε με επιτυχία . Ομολογώ ότι αυτό μου έδωσε τεράστια χαρά και ικανοποίηση. Ένιωσα ότι αυτός ο χώρος είναι δικός μου. Πραγματικά το βουνό με συνεπήρε, γενικά με μάγεψε όλη αυτή διαδικασία του να ανέβεις στην κορυφή όπως επίσης οι εικόνες που αντίκρυσα, τα χιόνια, τα βράχια και ο κρύος καιρός. Έτσι ξεκίνησα, έγινα μέλος του Φυσιολατρικού Ομίλου Πειραιά και στην συνέχεια του ΣΕΟ Αθηνών, στον οποίο για να ενταχθεί κάποιος έπρεπε να είχε στο βιογραφικό του πολλές και δύσκολες αναρριχήσεις. Η πρώτη μου αποστολή εκτός Ελλάδας ήταν στον Καύκασο σε μία κορυφή με ύψος 5642 m. Εκείνη ήταν η αρχή για να ερωτευτώ τα βουνά του εξωτερικού.
Ποιος είναι ο γενικός στόχος;
Δυο είναι τα κυρια project μου. Το πρώτο να σκαρφαλώσω και τις 14 κορυφές που βρίσκονται πάνω από 8000 μέτρα. Να αναφέρω ότι έχω ήδη καταφέρει τις τέσσερις από αυτές όπως το Everest, το Kangchenjunga, το Manaslu και τοLhotse. Δεν έχω καταφέρει να ανέβω στο Κ2 το οποίο τώρα θα επιχειρήσω. Επίσης ένας άλλος στόχος είναι να καταφέρω να ανέβω και τις 82 κορυφές των Άλπων που είναι πάνω από 4000 μέτρα. Μέχρι τώρα έχω κάνει τις54. Αυτά τα δύο projects δεν τα έχει κάνει κανένας άλλος ορειβάτης στον κόσμο και γνωρίζω πολύ καλά ότι χρειάζεται πάρα πολλή δουλειά και πάρα πολλή τύχη για να κατορθώσεις να πετύχεις αυτά τα δυο δύσκολα εγχειρήματα.
Ποια ήταν η στιγμή που υπήρξε το αίσθημα του κίνδυνου και του φόβου περισσότερο από ποτέ;
Εκεί που ξεπεράστηκαν τα όρια.
Υπήρξαν αρκετές στιγμές αλλά το αποκορύφωμα ήτανε το 2015 σε ένα βουνό της Ελβετίας όπου σκαρφαλώναμε με καλοκαιρινό εξοπλισμό. Μας έπιασε το απόγευμα μία πολύ σφοδρή χιονοθύελλα η οποία μας καθήλωσε πάνω στην ορθοπλαγιά. Ήταν γύρω στις έξι το απόγευμα και δεν μπορούσαμε να πάμε ούτε πάνω ούτε κάτω. Καθόμασταν και περιμέναμε σε ένα μικρό πατάρι 10-20εκατοστών. Θυμάμαι ότι κρυώναμε πάρα πολύ γιατί δεν είχαμε πολλά ρούχα ενώ μας έλειπαν μόνο 80 μέτρα για να βγούμε στην κορυφή
Δεν μπορούσε να πετάξει ελικόπτερο για να μας βοηθήσει λόγω κακοκαιρίας και περιμέναμε μέσα σε αυτή την αγωνία και το κρύο το τέλος μας Μια ομάδα διασωστών από την Ελβετία προσπάθησε να μας διασώσει απο την κορυφή αφού ήρθαν από την άλλη μεριά του βουνού απο την εύκολη πεζοπορική διαδρομή φθάνοντας απο πάνω μας ενώ χιόνιζε διαρκώς και ήταν σκοτάδι είδαμε τους φάκους τους που με έφεγγαν προς εμάς όμως μας πήραν τηλέφωνο και μας ενημέρωσαν ότι δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν γιατί κι αυτοί κινδύνευαν να πάθουν το ίδιο. Εκεί μας κόπηκαν τα πόδια. Η μόνη λύση ήταν να πετάξει το ελικόπτερο και να μας πάρει. Ήδη είχαμε αρχίσει να παθαίνουμε υποθερμία. Οι ώρες περνούσαν χωρίς να γνωρίζουμε αν θα επιζήσουμε. Όταν σταμάτησε η κακοκαιρία την επόμενη στις 10.00 το πρωί ήρθε ένα ελικόπτερο να μας διασώσει αλλά η προσπάθεια του ήταν ανεπιτυχής, λόγω του μεγάλου μεγέθους του δεν μπορούσε να προσεγγίσει την ορθοπλαγιά. Κάπου στις 11 αν θυμάμαι καλά ήρθε ένα μικρότερο ελικόπτερο και μας πήρε με σχοινί που έριξε από πάνω μας μας τράβηξε και σωθήκαμε μας μετέφερε κατευθείαν στο νοσοκομείο. Επιζήσαμε και όλο αυτό είναι μία ανάμνηση πλέον.
Το βουνό Κ2 γιατί λέγεται έτσι, που βρίσκεται; Πείτε μας λίγα λόγια καθώς και τις δυσκολίες που έχει.
Το βουνό αυτό δεν είχε όνομα. Έτσι το ονόμασαν οι τοπογράφοι που χαρτογράφησαν την περιοχή για την θέση του και έμεινε αυτή η ονομασία. Έχει αναφερθεί και ως Savage Mountain κατά καιρούς. Κάποιοι το χαρακτηρίζουν και ως «φονικό βουνό» η «άγριο βουνό» εξαιτίας των πολλών θανάτων που έχουν προκύψει κατά την κατάκτηση του. Για την ακρίβεια έχουν σκοτωθεί 89 άνθρωποι. Είναι η δεύτερη ψηλότερη κορυφή του κόσμου, βρίσκεται στο Πακιστάν και είναι η πιο δύσκολη από όλες, γιατί είναι ένα βουνό το οποίο δεν έχει σχεδόν καθόλου ομαλή κλίση και χρειάζεται συνεχώς αναρρίχηση για να σκαρφαλωθεί . Αποτελείται από πάγο και βράχο και έχει μία κόψη που συχνά βάλλεται από χιονοστιβάδες. Έχει πάρα πολύ κρύο και το χειμώνα οι δυσκολίες πολλαπλασιάζονται διότι τα Ιμαλάια του Καρακόρουμ που βρίσκονται στο Πακιστάν είναι πιο ψυχρά από τα κεντρικά Ιμαλάια που βρίσκονται στο Νεπάλ
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει ποτέ κατακτηθεί αυτή η κορυφή (Κ2) σε χειμερινή περίοδο. Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες από το 1988 και από διάφορες αποστολές αλλά κανένας δεν έχει καταφέρει να φθασει στην κορυφή .Οι προσπάθειες έως τώρα έχουν γίνει από εθνικές αποστολές, Ρώσοι και Πολωνοί συνήθως. Οι Πολωνοί έχουν εμπειρία στις χειμερινές αποστολές. Το βουνό Κ2 δημιουργεί ένα μικρό-κλίμα και η ατμοσφαιρική πίεση χαμηλώνει πολύ με αποτέλεσμα η αίσθηση στα 8.611μ m να είναι σα να βρίσκεσαι στα 9 .011m. Η θερμοκρασία έχει καταμετρηθεί αυτή την περίοδο μέχρι και – 75 βαθμούς Κελσίου αλλά αν υπολογίσεις και τον αέρα ,στο βουνό η αίσθηση του κρύου είναι πολύ μεγαλύτερη. Όλοι αυτοί οι παράγοντες έως τώρα έχουν καθορίσει τις ανεπιτυχείς προσπάθειες των ορειβατών. Εμείς ελπίζουμε να βρούμε ένα παράθυρο του καιρού ώστε να πετύχουμε μια θερμοκρασία γύρω στους – 45 βαθμούς Κελσίου και με αέρα μέχρι 50κμ. Απαραίτητο επίσης είναι να έχουμε προετοιμαστεί ανάλογα, με το σωστό εγκλιματισμό και με τον ανάλογο εξοπλισμό να κάνουμε την προσπάθειάμας. Ο εγκλιματισμός είναι πολύ σημαντικός.
Η διάρκεια της αποστολής θα είναι περίπου δύο μήνες στο bace camp στα 4.90 οι θερμοκρασίες είναι από – 19 έως -29βαθμούς Κελσίου. Είναι αρκετά σκληρό όλο αυτό και πολύ δύσκολο αλλά ελπίζουμε να τα καταφέρουμε γιατί έχουμε πολύ καλή ομάδα και είμαστε αισιόδοξοι. Για μένα είναι πάρα πολύ μεγάλη τιμή γιατί είμαι ο μόνος Έλληνας που θα συμμετέχει στην αποστολή. Η αλήθεια είναι ότι είναι η πρώτη φορά που Έλληνας συμμετέχει σε μία τέτοιου είδους αποστολή. Εδώ να επισημάνω ότι είναι μία διεθνής αποστολή και όχι μία εμπορική αποστολή.
Πώς ξεκίνησε η ιδέα για να πάτε σε αυτή την αποστολή;
Φέτος η εταιρεία Seven Summits Treks με έδρα το Νεπάλ ήθελε να στείλει μία αποστολή στο Κ2 την χειμερινή περίοδο. Έκανε λοιπόν πρόσκληση σε 15-20 κορυφαίους ορειβάτες, σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην αποστολή θα είναι μαζί μας επίσης 15 έμπειροι Sherpas . Στην αποστολή είναι Ευρωπαίοι από διάφορα μέρη, δύο Αμερικανοί και ένας Χιλιανός και ένας Καναδός Σε αυτό το σημείο θέλω να πω ότι χρειάζονται αρκετά χρήματα για τέτοιου είδους αποστολές. Ένα μέρος αυτών δίνει η SevenSummits και τα υπόλοιπα τα συγκεντρώνουμε από διάφορους χορηγούς που είναι ιδιωτικές εταιρείες , οι οποίοι είναι στήριγμα μας σε αυτή την μεγάλη προσπάθεια και τους ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό.
Ο στόχος δεν είναι η κατάκτηση αλλά η επιστροφή, τι συναίσθημα υπάρχει καθώς ακούγεται ότι η κατάβαση είναι δυσκολότερη;
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όταν ανέβεις κάτι πρέπει να το κατέβεις κιόλας. Ναι είναι πιο δύσκολη η κατάβαση από την άποψη ότι έχεις χαλαρώσει μετά την επιτυχία και από την άλλη πλευρά έχεις πολύ μεγάλο φόρτο κούρασης, αυτός ο συνδυασμός μπορεί να αποβεί μοιραίος στο παραμικρό λάθος. Έναντι των δύο μειονεκτημάτων που προανέφερα δηλαδή της κόπωσης και της χαλάρωσης υπάρχει το αντιστάθμισμα της ανεβασμένης ψυχολογίας κατά την κατάβαση που εξισορροπεί τα πράγματα. Η ορειβασία και γενικά οι κορυφές έχουν δύο σκέλη την ανάβαση και την κατάβαση. Δεν θεωρείται ολοκληρωμένη προσπάθεια αν κάποιος φτάσει στην κορυφή και χάσει τη ζωή του κατά την επιστροφή. Δεν λέμε ανέβηκα στην κορυφή λέμε «ανέβηκα και κατέβηκα» τουλάχιστον στο basecamp. Ακόμα κι αν χρησιμοποιήσεις ελικόπτερο για να φύγεις από το Camp 1 ή 2 δεν θεωρείται επιτυχημένη προσπάθεια.
Ποια είναι τα στάδια για την κατάκτηση του Κ2;
Στις 20 Δεκεμβρίου 2020, αναχωρούμε από Αθήνα για Ισλαμαμπάντ. Από εκεί έχουμε πτήση εσωτερική για Σκάρντου και έπειτα ένα δεκαήμερο trekking για την διάσχιση 73 χιλιομέτρων μέσα στον παγετώνα μέχρι να φτάσουμε στο basecamp. Εφόσον φτάσουμε εκεί αρχίζει η «πολιορκία» του βουνού, η προσπάθεια εγκλιματισμού και η προετοιμασία μας για τα διάφορα camps. Για όσους δεν γνωρίζουν είναι οι λεγόμενοι σταθμοί πρόχειρης διαμονής προς την κορυφή. Στα πλαίσια του εγκλιματισμού θα το κάνουμε πάνω κάτω πολλές φορές μέχρι το camp 3 περιμένοντας παράλληλα το παράθυρο του καιρού που προαναφέραμε για να ανέβουμε στην κορυφή και να κατέβουμε. Παράθυρα καιρού συνήθως έχει τον Σεπτέμβριο – Οκτώβριο ή Απρίλιο- Μάιο. Τώρα το χειμώνα ενδεχομένως να μη βρούμε κανένα παράθυρο καιρού. Ή να κάνει παράθυρο καιρού μία ή δύο μέρες , κάτι το οποίο δεν είναι αρκετό. Χρειάζεσαι 5-6 μέρες για να χτυπήσεις την κορυφή. Θέλει πολύ μεγάλη ψυχική δύναμη, τα ρίσκα είναι πολλά και χρειάζεται πάρα πολύ μεγάλη εμπειρία και μεγάλη θέληση να ανέβεις στην κορυφή.
Υπάρχουν άλλα ενδιαφέροντα στον ελεύθερο χρόνο;
Ως κύριο ενδιαφέρον μου είναι η ορειβασία αλλά εκτός από την ορειβασία έχω την Αναρρίχηση το τρέξιμο, το ποδήλατο, το Crossfit. Όλα αυτά βοηθάνε τη φυσική μου κατάσταση ώστε ανταπεξέλθω στις προκλήσεις της ορειβασίας. Παρακολουθώ επίσης videos στο διαδίκτυο που έχουν να κάνουν με το βουνό γιατί το θεωρώ μία σημαντική ψυχολογική προπόνηση. Για να πετύχεις κάτι πρέπει να αφοσιωθείς, αν δεν αφοσιωθείς σε αυτό ψυχή και σώματι δεν πας πουθενά. Η ζωή όσο άδικη και να είναι, σ’ αυτό είναι δίκαιη. Ότι δίνεις, παίρνεις. Εγώ έχω αφιερώσει τη ζωή μου στα βουνά και γ’ αυτό έχω καταφέρει κάποια πράγματα μέχρι σήμερα . Βέβαια είχα την τύχη και το μυαλό να είμαι ζωντανός μέσα από δύσκολες καταστάσεις στις οποίες έχω βρεθεί. Ευχαριστώ πάρα πολύ την οικογένειά μου που με στηρίζει σε ό,τι κάνω. Η επιτυχία στον τομέα μας είναι ένα πακέτο πολλών καλών πραγμάτων που συνδυάζονται και είμαι πολύ τυχερός γι’ αυτό.
Θα ήθελα μια αλήθεια, ένα απόφθεγμά που ακολουθάει τον Αντώνη Σύκαρη παντού.
«Μην εγκαταλείπεις ποτέ τα όνειρά σου, κάποια στιγμή θα πραγματοποιηθούν» αυτό είναι το δικό μου σλόγκαν ,το δικό μου απόφθεγμα. Έχει εμπνευστεί πάρα πολύς κόσμος από αυτό, όχι επειδή το λέω, αλλά επειδή το κάνω πράξη και το ακολουθώ πιστά. Είναι καλύτερο να δείχνεις με την δράση σου και τα έργα σου ένα πρότυπο και ένα είδος ανθρώπου στον κόσμο, από το να προτρέπεις λεκτικά κάποιον να κάνει κάτι.
Ολα τα νέα και η εξέλιξη της αποστολής θα καλύπτεται καθημερινά μέσω social media
Μπορετέ να ακολουθήσετε τις παρακάτω σελίδες στο Fb
και στο Instagram - Antonios _sykaris