Happy Hacking Keyboard Professional 2, imported from Japan.I do look at the keys occasionally (thankfully, with black labels on black keys, it's not much), so I needed labels. Also, labels are vital because of so many keys that are in non-standard places and only available through the function key.The keys have a roughened texture (not a camera artifact). For some reasons, Topre-based HH keyboards don't photograph well.Color adjustment with GIMP, and depth-of-field effect added with Focus Blur filter." data-caption="My new Happy Hacking Keyboard Professional 2, imported from Japan.I do look at the keys occasionally (thankfully, with black labels on black keys, it's not much), so I needed labels. Also, labels are vital because of so many keys that are in non-standard places and only available through the function key.The keys have a roughened texture (not a camera artifact). For some reasons, Topre-based HH keyboards don't photograph well.Color adjustment with GIMP, and depth-of-field effect added with Focus Blur filter." data-credit="uıÉɾ Ê ÊÉɯÉs/Flickr">
Απαντήσεις αναφορικά με όσα έκαναν το γύρο του διαδικτύου αναφορικά με τα περί φόρου σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές και tablets, έδωσαν οι Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης.
Σύμφωνα με στελέχη των Οργανισμών αυτών είναι άλλο πράγμα η αποζημίωση και άλλο η αναπαραγωγή ενός πνευματικού έργου
«Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός στα οικονομοτεχνικά ή τα νομικά για να μπορεί ν’ αντιληφθεί τις βασικές διαφορές μεταξύ μιας φορολογίας που επιβάλλεται από το κράτος, από τη μια, και της αμοιβής που πρέπει να εισπράττει κάποιος δημιουργός πνευματικού έργου για το γεγονός ότι ο οποιοδήποτε μπορεί να αναπαραγάγει το έργο του για ιδιωτική χρήση», επισημαίνουν.
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές η Ελλάδα είναι μία από τις λίγε ευρωπαϊκές χώρες η οποία δεν αναγνωρίζει, σε νομικό επίπεδο, ότι ο ηλεκτρονικός υπολογιστής δεν χρησιμοποιείται για την αναπαραγωγή κειμένων.
Σχετικά με τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας για τον φόρο στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και τα tablets ως αντιστάθμισμα για τα πνευματικά δικαιώματα που χάνονται λόγω της πειρατείας, οι ίδιες πηγές επισημαίνουν:
-Δεν πρόκειται για φόρο που καταλήγει στο κράτος στην προσπάθειά του να αυξήσει τους πόρους του παντοιοτρόπως, αλλά για αμοιβές πνευματικών δικαιωμάτων που καταλήγουν σε δημιουργούς και εκδότες μέσω Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης. Μεταξύ αυτών, συγγραφείς, μεταφραστές, δημοσιογράφοι και εκδότες, βιβλίων, εφημερίδων και περιοδικών. Αφορά, λοιπόν, στην ιδιωτική αντιγραφή μουσικής, ταινιών, βιβλίων και εικόνων.
-Δεν είναι αντιστάθμισμα για τις απώλειες λόγω ηλεκτρονικής πειρατείας - θα ήταν εξωφρενικά ανόητο κάτι τέτοιο- αλλά ένα είδος αποζημίωσης του δημιουργού για την νόμιμη αναπαραγωγή έργων πνευματικής ιδιοκτησίας όταν αυτή γίνεται για ιδιωτική χρήση. Κάτι που δεν μπορεί να μετρήσει ο ίδιος ενώ ο νόμος δεν προβλέπει ότι για αυτού του είδους την αναπαραγωγή δεν χρειάζεται ειδική άδεια.
-Δεν είναι κάτι καινούργιο καθώς προβλεπόταν στον νόμο για την πνευματική ιδιοκτησία (2121/93) αλλά αφαιρέθηκε με μια αιφνιδιαστική κίνηση σε θερινό τμήμα της Βουλής του 2003, καθώς η τότε κυβέρνηση υπέκυψε στις πιέσεις των μεγάλων εταιρειών πληροφορικής,
-Δεν είναι ελληνικό φαινόμενο ούτε και εφεύρημα της σημερινής κυβέρνησης καθώς αποζημίωση από τους υπολογιστές εισπράττουν Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης σε τουλάχιστον 14 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
-Δεν θίγει τον καταναλωτή καθώς έναντι ενός πολύ μικρού, ίσως και αμελητέου τιμήματος, τού εξασφαλίζει τη δυνατότητα της νόμιμης και ελεύθερης πρόσβασης σε έναν τεράστιο πλούτο πληροφορίας.
-Η Ελλάδα καταλαμβάνει μία από τις τελευταίες θέσεις από την άποψη των εσόδων των Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης συγκριτικά με άλλες χώρες της Ευρώπης και ο Έλληνας δημιουργός πνευματικής εργασίας εισπράττει πενιχρά ποσά σε σχέση με άλλους Ευρωπαίους συναδέλφους του.
-Ο σεβασμός στα δικαιώματα των ανθρώπων του πνεύματος αποτελεί, σε άλλες χώρες, διαδικασία ισόβιας οικονομικής στήριξης καθώς και κίνητρο για την ίδια τη δημιουργία πνευματικών έργων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, τα έσοδα από την εύλογη αμοιβή στην Ελλάδα για την ιδιωτική αναπαραγωγή προστατευόμενων από τη νομοθεσία έργων δεν ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο ευρώ, ένα ποσό το οποίο διανέμεται σε πάνω από πέντε χιλιάδες δικαιούχους.
Η οδηγία που τα ρυθμίζει
Η οδηγία 2001/29 που ρυθμίζει τα θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας για όλες τις χώρες της Ευρώπης, παρέχει τη δυνατότητα να επιτραπεί από το νόμο κάθε κράτους μέλους της ΕΕ, η αναπαραγωγή έργων πνευματικής ιδιοκτησίας όταν αυτή γίνεται για ιδιωτική χρήση (π.χ. αντιγραφή ενός CD ή μίας ταινίας στον υπολογιστή ή η φωτοτυπία αποσπάσματος ενός βιβλίου), υπό την προϋπόθεση ότι καταβάλλεται εύλογη αποζημίωση στους δικαιούχους.
Υπόχρεος για την καταβολή της αποζημίωσης είναι ο ιδιώτης που προβαίνει στην αναπαραγωγή. Επειδή, όμως, κάτι τέτοιο είναι πρακτικά αδύνατον, δηλαδή να εντοπισθούν οι ιδιώτες, η αποζημίωση καταβάλλεται από όσους εμπορεύονται συσκευές και τεχνικά μέσα που χρησιμοποιούνται για την αναπαραγωγή.
Αυτό το σύστημα αποζημίωσης, δηλαδή των δικαιούχων μέσω εύλογης αμοιβής που καταβάλλεται από όσους εμπορεύονται μέσα αναπαραγωγής υπάρχει σε όλες τις χώρες της ΕΕ που έχουν υιοθετήσει το θεσμό της αναπαραγωγής για ιδιωτική χρήση.
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, συσκευές επί των οποίων υπολογίζεται η εύλογη αμοιβή θεωρούνται όσες «είναι πρόσφορες και χρησιμοποιούνται για την πραγματοποίηση ιδιωτικών αντιγράφων διότι μέσω αυτών προξενείται ζημία στους δικαιούχους». Οι υπολογιστές είναι κατ’ εξοχήν οι συσκευές που σήμερα χρησιμοποιούνται για την αναπαραγωγή για ιδιωτική χρήση, όπως είναι και τα MP3 players, οι οδηγοί εγγραφής CD και DVD, οι εξωτερικοί σκληροί δίσκοι, τα κινητά τηλέφωνα, οι ταμπλέτες, οι φωτοτυπικές συσκευές, οι σαρωτές και οι εκτυπωτές.
Οι τελικοί καταναλωτές αγοράζουν τις παραπάνω συσκευές ακριβώς λόγω της λειτουργίας τους ως συσκευές αναπαραγωγής έργων και μάλιστα το μεγαλύτερο μέρος της αποθηκευτικής τους χωρητικότητας καταλαμβάνεται κατά κανόνα από τραγούδια, ταινίες, βιβλία και εικόνες και μικρό ποσοστό της μνήμης καταλαμβάνεται από τις υπόλοιπες εφαρμογές. Κατά συνέπεια οι συσκευές πωλούνται και οι κατασκευαστές τους επωφελούνται ακριβώς επειδή αντιγράφουν έργα με κάθε δυνατό τρόπο, ακόμα και με τον απλούστερο και συνηθέστερο, τη φωτογραφική μηχανή ενός κινητού τηλεφώνου ή ενός τάμπλετ.
Σύμφωνα με τα ίδια στελέχη αμοιβή σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές ή και ταμπλέτες υπάρχει στις ακόλουθες χώρες: Βέλγιο, Κροατία, Γαλλία, Ιταλία, Λιθουανία, Ολλανδία, Ρουμανία, Σλοβακία, Γερμανία, Πορτογαλία, Αυστρία, Πολωνία, Ελβετία, Σουηδία.