Στην αρχή αυτής της πανδημίας, τίποτα δεν φαινόταν αληθινό. Ημασταν μπερδεμένοι, αγχωμένοι και δυσκολευόμασταν να αποδεχτούμε αυτό που μας συνέβαινε. Πολλοί από εμάς παλέψαμε με όλη αυτή την αβεβαιότητα.
Τώρα όμως βαρεθήκαμε με την όλη κατάσταση. Βαρεθήκαμε να μην βλέπουμε τους φίλους μας. Βαρεθήκαμε να ψάχνουμε να βρούμε κάτι να γεμίσουμε την μέρα μας. Βαρεθήκαμε να είμαστε κλεισμένοι μέσα. Βαρεθήκαμε να μην έχουμε κίνητρο για το οτιδήποτε. Μα πάνω απ ′ όλα βαρεθήκαμε να κοιτάζουμε τους τέσσερις τοίχους.
Και μέσα από αυτή την πλήξη δημιουργείται το αίσθημα της ενοχή. Όχι μόνο γιατί φοβόμαστε πως επιβεβαιώνεται η ρήση «μόνο βαρετοί άνθρωποι βαριούνται», αλλά επειδή οι εργαζόμενοι της πρώτης γραμμής - εκείνοι που ασχολούνται με τους ασθενείς που δίνουν την μάχη με τον COVID-19 καθημερινά - θα έκαναν οτιδήποτε προκειμένου να κάθονται στο σπίτι τους και να βαριούνται. Διακινδυνεύουν τη ζωή τους κάθε μέρα για τους άλλους.
Για πολλούς από εμάς το αίσθημα της πλήξης είναι δύσκολο να το διαχειριστούμε, ιδίως αν η κοινωνική μας ζωή στην προ-κορονοϊού εποχή ήταν ιδιαίτερα έντονη και δραστήρια.
Το ερώτημα που τίθεται είναι ανα πραγματικά βαριόμαστε η απλά δυσκολευόμαστε με την καινούργια μας ζωή.
Η πλήξη, σύμφωνα με την ερευνήτρια Δρ.Τερέζα Μπέλτον, προέρχεται από την έλλειψη ψυχικής διέγερσης όταν τίποτα στο περιβάλλον μας ή στις σκέψεις μας, προκαλεί το ενδιαφέρον μας. Μας δημιουργεί την αίσθηση πως έχουμε βαλτώσει. Αλλά δεν πρέπει να συγχέεται, όπως συμβαίνει συχνά, με την αίσθηση πως δεν έχουμε τίποτα να κάνουμε.
Οταν η πλήξη συνεχίζεται, τείνουμε να ισορροπούμε ανάμεσα στην ανησυχία και τον λήθαργο, ενώ ότι και να κάνουμε μας φαίνεται αδιάφορο, υποστηρίζει ο αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γιορκ και συγγραφέας του βιβλίου, «Out Of My Skull, The Psychology Of Boredom», Τζον Ίστγουντ.
Η πλήξη δεν πρέπει να συγχέεται, όπως συμβαίνει συχνά, με την αίσθηση πως δεν έχουμε τίποτα να κάνουμε.
Δρ. Τερέζα Μπέλτον
Οπως μας λέει όμως ο ακαδημαϊκός Ανδρέας Ελπιδόρου, είμαστε τυχεροί που έχουμε την δυνατότητα να αντιληφθούμε και να βιώσουμε την αίσθηση της πλήξης.
«Φανταστείτε την ζωή μας χωρίς να μπορούμε να βιώσουμε και να αντιληφθούμε αυτό το συναίσθημα, λόγω κάποιας νευρολογικής διαταραχής. Θα καταλήγαμε να βαριόμαστε χωρίς να μπορούμε να το αιτιολογήσουμε με αποτέλεσμα να μην κάνουμε το παραμικρό για να αντιστρέψουμε την κατάσταση».
Πως οριοθετούμε την πλήξη;
Η υπερβολική πλήξη μπορεί να είναι καταστροφική ισχυρίζεται η Μπέλτον, με τον Τζον Ίστγουντ να διαφωνεί.
«Η δυσφορία που μας προκαλεί η πλήξη μας κάνει καλό, όπως ο πόνος. Αυτά του είδους τα συναισθήματα μας κρατούν ασφαλείς και μας βοηθούν να καλύψουμε τις ανάγκες μας».
Η ανάγκη μας να ξεφύγουμε από την δυσφορία αυτή μπορεί να μας ωθήσει να δοκιμάσουμε νέα πράγματα ή να κάνουμε συνηθισμένα πράγματα με καινούργιους τρόπους. Ενώ είμαστε αναγκασμένοι να #Μένουμε_Σπίτι, το να έχουμε περιόδους χωρίς απαιτήσεις, είναι ευεργετικό για την συνηθισμένη, υπερβολικά δραστήρια, επικεντρωμένη στην παραγωγικότητα, συνεχώς ενεργή κουλτούρα μας, λέει η Μπέλτον.
Εάν μπορούμε να αφήσουμε αυτή την «προσδοκία», του να είμαστε όλη την ώρα ενεργοί, να διασκεδάζουμε και να ασχολούμαστε συνεχώς με κάτι και να κάνουμε ένα διάλειμμα, αφήνωντας το μυαλό μας να περιπλανηθεί, μόνο καλό θα μας κάνει και θα είναι ευεργετικό για την ψυχική μας λειτουργία.
Άλλωστε δεν είναι λίγοι αυτοί που εξυμνούν την πλήξη. Η Σάντι Μαν, που έγραψε βιβλίο για τα ευεργετήματα της πλήξης, ισχυρίζεται πως είναι απαραίτητη στην δημιουργικότητα.
«Αυτή περίοδος κατά την οποία #Μένουμε_Σπίτι, θα μπορούσε να αποδειχθεί η πιο δημιουργική περίοδος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Οταν βαριόμαστε, η αναζήτησή μας για νευρική διέγερση μπορεί να μας κάνει ονειροπόλους και κατ′ επέκταση δημιουργικούς. Εχω κάνει έρευνα πάνω σε αυτό και μπορώ να το αποδείξω», λέει μιλώντας στην HuffPost.
Πως μπορούμε να το αποδεχτούμε
Οπως μας λέει η Σάντι Μαν, για να μπορέσουμε να αποδεχτούμε την πλήξη, πρέπει με κάποιο τρόπο να αντιδράσουμε. Επομένως, κάτω τα κινητά, κλέινουμε πάσης φύσεως υπολογιστές και απολαμβάνουμε την ίδια την ζωή.
«Αφήνουμε το μυαλό μας να ταξιδέψει. Βγαίνουμε για ένα περίπατο. Καθόμαστε στο μπαλκόνι, στον κήπο ακόμα και δίπλα στο παράθυρο του σπιτιού μας και χαζεύουμε τον ουρανό, τα δέντρα, τα σύννεφα. Αυτή η διαδικασία είναι το κλειδί στην δημιουργικότητα».
Αντιμετωπίζουμε τον χρόνο ως προνόμιο. Κάτι σαν κέρδος. Σαν δώρο, μας συμβουλεύει η Τερέζα Μπέλτον.
«Είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να χαμηλώσουμε τους ρυθμούς της καθημερινότητας μας. Οι περιορισμοί που μας έχουν επιβληθεί στην παρούσα φάση, μας προσφέρουν την ευκαιρία να ασχοληθούμε με δραστηριότητες, που δεν ολοκληρώνονται άμεσα, αλλά απαιτούν περισσότερο από το συνηθισμένο χρόνο. Θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε ένα νέο χόμπι. Κατ′ αυτόν τον τρόπο περνάει και η ώρα γρηγορότερα».
Κάτι όμως που επισημαίνει η Τερέζα Μπέλτον, είναι πως αντιμετωπίζοντας την πλήξη εν μέσω κορονοϊού, δεν είναι εύκολο για όλους, καθώς υπάρχει πληθώρα συναισθημάτων που μας διακατέχει αυτή την περίοδο, όπως φόβος, θλίψη, άγχος, οικονομικές δυσκολίες, μοναξιά, κατάθλιψη, θυμός, εκνευρισμός».
Αυτά μπορεί να μας δυσκολέψουν να βρούμε το κίνητρο που χρειαζόμαστε, την συγκέντρωση ή την αυτοπεποίθηση για να δοκιμάσουμε κάτι νέο. Αλλά αν καταφέρουμε να αφοσιωθούμε στη νέα μας δραστηριότητα, αυτό θα μας προσφέρει την τέλεια απόδραση από τις τρέχουσες δυσκολίες.
Την επόμενη φορά που βαριόμαστε
«Μένουμε ήρεμοι», μας συστήνει ο Τζον Ίστγουντ.
«Μην βιαστούμε να απαλαγούμε από αυτό το άβολο συναίσθημα, χωρίς να βρούμε τι μας το προκαλεί. Πρέπει να θυμόμαστε πως, η πλήξη υπάρχει για να μας παρακινεί να πάρουμε την ζωή στα χέρια μας και να γίνουμε εμείς αυτοί που θα γράψουμε τα κεφάλαια της».
«Αποφεύγουμε την ψυχαγωγία που δεν μας προσφέρει το παραμικρό και δίνουμε βάρος σε πράγματα που θα εκφράσουν το πάθος μας, την δημιουργικότητα μας, την περιέργεια, την φαντασία μας»
Και όπως πολύ σωστά μας λέει ο Ανδρέας Ελπιδόρου, «Αντι να κοιτάζουμε τον εαυτό μας απ′ έξω προς τα μέσα, τώρα είναι η ώρα να κάνουμε το ανάποδο. Να προσεγγίσουμε την ζωή μας από μία διαφορετική σκοπιά. Αλλωστε, Όταν νιώθουμε πλήξη τότε γνωρίζουμε πως ήρθε η ώρα να βγούμε από αυτή. Αυτό αποτελεί το πρωτό βήμα στην όλη διαδικασία».
Πολίτες που ανησυχούν ότι πάσχουν από λοίμωξη του αναπνευστικού (πυρετό ή/και βήχα ή/και δύσπνοια) και ήρθαν σε επαφή με πιθανό ή επιβεβαιωμένο κρούσμα ή έχουν ιστορικό ταξιδιού σε πληττόμενες χώρες θα πρέπει να επικοινωνούν με τον ΕΟΔΥ στο τηλ. 1135.
Προσοχή: Δεν θα πρέπει να επισκέπτονται ιδιωτικά ιατρεία, εφημερεύοντα νοσοκομεία, εξωτερικά ιατρεία κ.λπ. Ο ΕΟΔΥ θα μεριμνήσει για την διακομιδή τους σε νοσοκομεία αναφοράς του κορονοϊού. Χρήσιμες πληροφορίες εδώ.