Ο μυστηριώδης, υποθετικός «Ένατος Πλανήτης», που ίσως υπάρχει, ίσως και όχι, στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος, ενδεχομένως να περιβάλλεται από ένα μικρό σμήνος φεγγαριών, σύμφωνα με νέα έρευνα- και αυτό ίσως να είναι το «κλειδί» για την ανακάλυψή του.
Αν ο πλανήτης αυτός υπάρχει, θα είναι πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα, σε μια παγωμένη περιοχή γνωστή ως Ζώνη Κάιπερ. Επιστήμονες είχαν παρουσιάσει την υπόθεση περί ύπαρξής του σε έρευνα του 2016 στο The Astronomical Journal. Χρησιμοποιούσαν τον υποθετικό πλανήτη ως ενδεχόμενη εξήγηση για τις ασυνήθιστες τροχιές μιας σειράς από μακρινά αντικείμενα, πέρα από τον Ποσειδώνα (ETNO- extreme trans-Neptunian objects), αστεροειδείς, κομήτες, φεγγάρια ή πλανήτες νάνους που βρίσκονται πάνω από 30 AU (αστρονομική ομάδα- 1 AU αντιστοιχεί στην απόσταση μεταξύ Γης και Ήλιου) από τον Ήλιο.
Η τροχιά των ΕΤΝΟ μπορεί να εξηγηθεί καλύτερα από τη βαρυτική δύναμη μιας άγνωστης μάζας, Με βάση αυτές τις τροχιές, ο Ένατος Πλανήτης είναι πιθανώς 5-10 φορές μεγαλύτερος από τη Γη και η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο είναι περίπου 250 φορές πιο μακριά από τη δική μας. Έχουν υπάρξει επίσης υποθέσεις ότι ίσως να πρόκειται για μια μικρή μαύρη τρύπα.
Μέχρι τώρα ωστόσο επιστήμονες που ψάχνουν σε αυτή την περιοχή δεν έχουν βρει ίχνη φωτός από τον Ένατο Πλανήτη- ωστόσο κάτι τέτοιο δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς θα ήταν πολύ μακριά για να φωτίζεται σωστά από τον Ήλιο, οπότε ο μόνος τρόπος εντοπισμού του θα ήταν εάν έκρυβε/ έμπαινε μπροστά από μια μακρινή πηγή φωτός, όπως ένας γαλαξίας ή άστρο εντός του Γαλαξία μας.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Live Science, σε επιστημονικό άρθρο που υποβλήθηκε στο The Astrophysical Journal και αναρτήθηκε στο arXiv, ένας ερευνητής παρουσιάζει την υπόθεση πως το «κλειδί» για τον εντοπισμό του Ένατου Πλανήτη θα ήταν οι δορυφόροι του. Ο Μα Χο Τσαν, αστρονόμος του The Education University of Hong Kong, χρησιμοποίησε υπολογισμούς πάνω στο μέγεθος και τη βαρύτητα του Ένατου Πλανήτη, σε συνδυασμό με τον αριθμό των πιθανών ΕΤΝΟ αρκετά κοντά για να βρίσκονται σε μόνιμη τροχιά γύρω από τον σκοτεινό πλανήτη, προκειμένου να υπολογίσει τον αριθμό των πιθανών φεγγαριών. Ο ερευνητής κατέληξε στο συμπέρασμα πως μέχρι και 20 δορυφόροι θα μπορούσαν να είναι σε τροχιά γύρω από τον υποθετικό πλανήτη, ο καθένας διαμέτρου 100 χλμ.
Ως προς το πώς κάτι τέτοιο θα βοηθούσε στην ανακάλυψη του πλανήτη, η απάντηση είναι ένα περίεργο βαρυτικό φαινόμενο γνωστό ως «tidal heating» (παλιρροιακή θέρμανση), που προκύπτει όταν η βαρυτική ενέργεια που ασκείται από το ένα σώμα εκλύεται ως θερμότητα στον ωκεανό στην επιφάνεια ή στο εσωτερικό ενός πλανήτη ή δορυφόρου (ή και στα δύο). Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται στην Ιώ, δορυφόρο του Δία και το πιο ηφαιστειακά ενεργό στο Ηλιακό Σύστημα- και θα μπορούσε να αυξήσει τη θερμοκρασία κάθε δορυφόρου του Ένατου Πλανήτη γύρω στους 0173 βαθμούς Κελσίου, που είναι αρκετά υψηλότερα από τη μέση θερμοκρασία του άδειου διαστήματος. Εάν κάποιος από τους πιθανούς δορυφόρους βρεθεί να έχει τέτοια θερμοκρασία, τότε πιθανότατα θα εκπέμπει κάποιο αχνό ραδιοσήμα το οποίο θα μπορούσε να εντοπιστεί από τηλεσκόπια που έχουν ρυθμιστεί κατάλληλα για την αναζήτησή τους, όπως έγραψε ο Τσαν- καταλήγοντας πως ο εν λόγω έμμεσος τρόπος θα μπορούσε να βοηθήσει στην επιβεβαίωση της υπόθεσης του Ένατου Πλανήτη και την αποκάλυψη των βασικών του ιδιοτήτων.