Σε καιρούς οικονομικοπολιτικής αστάθειας και έντονης εσωτερικής αλλά και διεθνούς κρίσεως, οι ακατάσχετες προγραμματικές δηλώσεις και η εκτός σαφών υλοποιήσιμων ορίων υποσχεσιολογία που αδυνατεί να βρει ελάχιστο αντίκρισμα στα αμείλικτα δεδομένα της υπαρκτής πραγματικότητας, αλλά και τα διατακτικά αιτήματα των υπερεθνικών αγορών, που όχι μόνο φαίνεται να θέτουν πλέον τους όρους του παιχνιδιού αλλά και που τείνουν ανησυχητικώς να υπερβούν σε ισχύ και επιρροή τα ανά τον κόσμο εθνοκρατικής προελεύσεως θεσμικά πολιτικά όργανα, αποτελούν επικίνδυνα στοιχεία ενός - υπό άλλες συνθήκες ικανού και πολλά υποσχόμενου - πολιτικού προσώπου.
Ειδικότερα, η επικινδυνότητα και η βλαπτική φύση αυτών των στοιχείων έγκειται στο γεγονός ότι η πιθανή ύπαρξή των οδηγεί αβίαστα και νομοτελειακά σε μία χαοτικών καταβολών και εκ προοιμίου δυσοίωνη πολιτική πρακτική, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον της χώρας που ο πολιτικός καλείται να υπηρετεί και του έθνους από το οποίο ο ίδιος έχει εκλεγεί με θεμελιώδη σκοπό την προάσπιση του εθνικού ζωτικού συμφέροντος και της κρατικής βιωσιμότητας.
Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι η κρισιμότητα της συγκαιρινής περιόδου επιτάσσει, όσο ποτέ άλλοτε, τον στυγνό πολιτικό ρεαλισμό και, ει δυνατόν, την εκλογίκευση της συλλογιστικής πορείας των ιθυνόντων ενώ, σε άλλη περίπτωση, απαιτεί την άμεση απομάκρυση και αντικατάσταση όσων αναγάγουν συνειδητά, κατ’επιλογή και κατ’εξακολούθηση το «όνειρο του ανέφικτου», με τη συνοδεία μιας πλέριας απερίσκεπτων, ασαφών και αβέβαιων επιλογών που συνθέτουν την εικόνα της ελλειμματικής στρατηγικής, σε πολιτική σημαία και, εν συνεχεία, σε επίσημο πρόγραμμα (αυτο)καταστροφής…
Επί του τρέχοντος ζητήματος και δοθείσης της ιστορικής μητροπολιτικής υπόστασης του αγγλοσαξονικού γίγνεσθαι στον οικουμενικό χώρο, η παρούσα προβληματική κατάσταση περιδίνησης στο εσωτερικό του διαδραματίζοντος επί σειρά ετών καταλυτικό ρόλο Συντηρητικού Κόμματος και, εν γένει, στο Ηνωμένο Βασίλειο, νοούμενο ως την πάλαι ποτέ ακμάζουσα και κυρίαρχη Βρετανική Αυτοκρατορία που ακόμα πασχίζει να ανακαλύψει τη δέουσα θέση της στη μετά-BREXIT εποχή καταδεικνύει προς πάσα κατεύθυνση και με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο την ευρύτερη παθογένεια εντός των τειχών του Δυτικού Κόσμου.
Συγκεκριμένα, προτάσσει πασιφανώς την αδήριτη ανάγκη επανεύρεσης του ορθολογικού βηματισμού όχι μόνο των εκλεγμένων αντιπροσώπων αλλά και, ιδίως και πρωταρχικώς, των ίδιων των εκλογικών σωμάτων, ήτοι των κλονισμένων και σε ιλιγγιώδη τροχιά ηθικοπνευματικής αποσύνθεσης και αξιακής κατάπτωσης μαζικών κοινωνιών.
Τέλος, κατόπιν μίας δεύτερης, βαθύτερης και αποϊδεολογικοποιημένης ανάγνωσης των εν εξελίξει γεγονότων κρίνεται αναγκαία και επιβεβλημένη συνάμα η επίστηση της προσοχής του σκεπτόμενου κόσμου όχι τόσο στα πρόσωπα τα οποία απαρτίζουν την πλοκή της παρούσας υπόθεσης αλλά, τουναντίον, στην υπόθεση αυτή καθ’αυτή, θεωρούμενη ως χαρακτηριστική περίπτωση εδραίωσης και παγίωσης ενός καθεστώτος άμεσου παρεμβατισμού εκ μέρους υπερεθνικών κέντρων λήψεως οικονομικών αποφάσεων στα ζητήματα της εσωτερικής πολιτικής πραγματικότητας ενός ανεξάρτητου κράτους.
Ιδίως εάν ληφθεί υπόψιν ότι σε μία χώρα των προδιαγραφών της Μεγάλης Βρεττανίας, ήτοι το γεγονός ότι σε μία χώρα με σημαίνουσα κοινοβουλευτική παράδοση ετών και με υποδειγματικό σεβασμό προς τα θεσμικά της όργανα η κεκαλλυμένη, υπό τον επικοινωνιακό μανδύα της γενικευμένης κοινωνικής δυσαρέσκειας, ανάμειξη και άσκηση εντονότατων πιέσεως εκ μέρους των υπερεθνικών αγορών εναντίον μιας, κατά κοινή ομολογία, ανορθόδοξης δημοσιονομικής πολιτικής για τα ισχύοντα δεδομένα της εποχής με συνέπεια την αναπόδραστη καθαίρεση ή ανάδειξη προσώπων, έχει ως αναπόφευκτη συνέπεια την σιωπηρή αποδοχή/νομιμοποίηση της αγοράς - συνεπαγόμενων και των όρων της - από τον εγχώριο πολιτικό χώρο σε ρόλο ρυθμιστικού παράγοντα και, εν τέλει, την έναρξη μιας εξόφθαλμης ανακατανομής ισχύος και στυγνής παρεμβολής στο πολιτικό σύστημα, εις βάρος της πολιτικής έναντι του αδίστακτου κόσμου της οικονομίας.
Αναντίλεκτα, οι τελευταίες πληροφορίες υποδεικνύουν πως το Ηνωμένο Βασίλειο οδεύει σε μία ζοφερή περίοδο βαθύτατης θεσμικής κρίσεως και έντονης κοινωνικής αμφισβήτησης• σε μία περίοδο επικίνδυνη όχι μόνο για την ίδια τη χώρα και το λαό της αλλά και για ολόκληρο τον δυτικό δημοκρατικό κόσμο και τους θεμέλιους λίθους του.