Στις 7 Οκτωβρίου 2020 το σύστημα έχασε ένα γρανάζι του...
Στα πέτρινα χρόνια της Ελλάδας της βαθειάς κοινωνικής, ηθικής και (τελευταίας αλλά το ίδιο σημαντικής) οικονομικής κρίσης, πολλοί ήταν εκείνοι οι επώνυμοι άνδρες της πολιτικής ελίτ της χώρας (ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε) οι οποίοι πόνταραν μέχρι τέλους στην εκλογική άνοδο των Χρυσαυγιτών, για ευνόητους, φυσικά, πολιτικούς λόγους και για την εξυπηρέτηση των ιδιαιτέρων τους συμφερόντων.
Εν συνεχεία, οι ίδιοι είναι που ψήφιζαν στην Βουλή από κοινού με τους νεοναζί και συγχρωτίζονταν μαζί τους, θεωρώντας τους ως ένα «γνήσιο κίνημα» και νομιμοποιώντας τους τοιουτοτρόπως.
Άνοιγμα παρένθεσης:
Και όλα αυτά, για την εύρεση του απαραίτητου για αυτούς «ισοσταθμίσματος», ήτοι του πολυπόθητου αντίβαρου, σε κοινωνικό επίπεδο και στο πλαίσιο μίας ρευστής/ευμετάβλητης τότε περιόδου, απέναντι στο Αριστερό Κίνημα, την μόνη γνήσια αντίδραση απέναντι στις πανθομολογουμένως αντιλαϊκές πολιτικές των προηγούμενων ετών.
Πράγματι, είτε ασπαζόμαστε επί τω συνόλω ή εν μέρει την αριστερή ιδεολογία είτε όχι, οφείλουμε άπαντες γνώστες της Ιστορίας να ομολογήσουμε με ειλικρίνεια και αμέριστη αντικειμενικότητα την συστηματική και μεθοδευμένη χρήση της δήθεν «πατριωτικής» και κακώς νοούμενης εθνικιστικής Ακροδεξιάς από το εκάστοτε επικρατούν πολιτικό και οικονομικό σύστημα, ως κόλακα των μαζών, για την αποδυνάμωση της Αριστεράς.
Το PNF Ιταλίας του Μπενίτο Μουσολίνι, το NSDAP του Αδόλφου Χίτλερ, ακόμη και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι του Χασάν αλ Μπάννα, η «μήτρα της ισλαμιστικής ενόπλου βίας», με αφετηρία την Αίγυπτο... πλείστα τα παραδείγματα που εξακριβώνουν την παραπάνω θέση.
Παντού, η φασιστική φρασεολογία στάθηκε ως το εύκολο εργαλείο των λίγων για την χειραγώγηση των μαζών, των πολλών.
Κλείνει παρένθεση.
Τέλος, είναι όλοι αυτοί που σήμερα προκλητικά και υποκριτικά πανηγυρίζουν, για ψηφοθηρικούς καθαρά λόγους, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες ως ταπεινοί δικολάβοι και προβαίνουν σε εν ολίγοις τραγελαφικές κινήσεις για την παραπλάνηση του κοινού νου.
Ναι ακριβώς! Μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες των ίδιων καναλιών που, ενώ σήμερα προβάλλουν εν είδει «αφιερώματος» την υπόθεση μιας στυγνής δολοφονίας, εκείνης του αδικοχαμένου Παύλου Φύσσα, δεν έχαναν ποτέ την ευκαιρία να καθιστούν γνωστές στο πανελλήνιο τις ντροπιαστικές ενέργειες και τις βίαιες επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου της ΧΑ μέσω πολύωρων θεματικών εκπομπών και τηλεμαραθωνίων.
Είναι κοινός τόπος ότι ακόμη και η κακή διαφήμιση, δεν παύει να είναι διαφήμιση...
Σήμερα, το σύστημα δεν είναι ευχαριστημένο, όπως λαοφιλώς θέλει να δείχνει. Γιατί έχασε ένα τέκνο του, έχασε ένα πολύτιμο γρανάζι του.
Και γι’ αυτό είναι έτοιμο να τεκνοποιήσει το επόμενο μόρφωμά του, το οποίο τεχνηέντως θα παρουσιάσει (πάλι) ως γνήσιο «λαϊκό» κίνημα...
Ευτυχώς, ο Μπέρτολτ Μπρέχτ είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, πολύ καιρό πριν, τονίζοντας μετά τον Δεύτερο Μεγάλο Πόλεμο ότι:
«Μη χαίρεστε που σκοτώσατε το κτήνος. H σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό».
Αυτή η μικρή πλην χρήσιμη (όπως κρίνω) υποσημείωση για να μη ξεχνάμε την ηθική κατάντια μερικών καρεκλοκένταυρων αλλά και εγκάθετων διαχειριστών των σημερινών ιδεολογικών μηχανισμών. Καθώς και να μην επαναπαυόμαστε, αλλά να υποπτευόμαστε όλα όσα έπονται και καλούμαστε εμείς, οι Δημοκράτες πολίτες, να αντιμετωπίσουμε στο προσεχές μέλλον.
Ας χαρούμε σήμερα την ημέρα που η Δικαιοσύνη και η Δημοκρατία θριαμβεύουν, αλλά να θυμόμαστε ότι τώρα κερδήθηκε μία μάχη, αλλά όχι ο πόλεμος.