NULL
                            

Σήμερα σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, μετά την ανάπτυξη των κρατών εθνών, που εξοβέλισαν σε μεγάλο βαθμό τις περισσότερες διαλέκτους και τα τοπικά έθιμα και τις τοπικές παραδόσεις, βλέπουμε να αναπτύσσονται – στην εποχή του διαδικτύου – εκ νέου, οι τοπικισμοί. Αυτό δεν σημαίνει τις περισσότερες φορές, πως υποθάλπονται τα κράτη, αλλά και η ΕΕ και ό,τι αυτή αντιπροσωπεύει, για τα ιδεώδη της ευρωπαϊκής ηπείρου και τον τρόπο διακυβέρνησης της.

Ιδιαίτερα για την Ελλάδα γίνεται αντιληπτό πως τα τελευταία χρόνια και με όλο και πιο γοργούς ρυθμούς τις δύο τελευταίες δεκαετίες, πραγματοποιείται μία θεαματική πολιτική αποκέντρωση, από το απαρχαιωμένο σύστημα του υδροκέφαλου κράτους των Αθηνών. Αγγίζει επίσης και τομείς που αφορούν τον πολιτισμό, τις μεταφορές, την παιδεία, την παροχή προϊόντων και υπηρεσιών και τα ΜΜΕ. Φυσικά η βεντάλια θα μπορούσε να ανοίξει και σε κάποια μέρη έχει ανοίξει – κυρίως στις περιοχές που ο τουρισμός έχει αυξήσει την οικονομία σε μεγάλο βαθμό – ακόμη περισσότερο, σε μεγαλύτερο πλήθος τομέων, κάνοντας τη ζωή των πολιτών, που διαμένουν στην επαρχία, ακόμη πιο ευχάριστη και χρηστική.

Προς την σωστή κατεύθυνση για μία πιο εύκαμπτη διακυβέρνηση είναι η κατάτμηση της Ελλάδας σε 13 περιφέρειες, συν της μακροβιότατης αυτοδιοίκητης περιοχής του Αγίου Όρους. Στα πρότυπα του ομοσπονδιακού συστήματος διακυβέρνησης αυτή η κατάτμηση θα έχει ως μορφή μία πιο χαλαρή μορφή ομοσπονδίας, σύμφωνα με τα ελληνικά δεδομένα και φυσικά μία πιο συγκεντρωτική κυβέρνηση και όχι τη δομή διακυβέρνησης που διαθέτει σήμερα η ομόσπονδη δημοκρατία της Γερμανίας. Ένα πιθανό μέτρο που θα έπρεπε να τεθεί υπό σοβαρή συζήτηση, ώστε να πραγματοποιηθεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, θα ήταν μία ευρεία μορφή αυτονομίας για τα δύο μητροπολιτικά κέντρα της Ελλάδας. Δηλαδή για τα πολεοδομικά συγκροτήματα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, στα πρότυπα της αυτονομίας που απολαμβάνει εντός της Μεγάλης Βρετανίας η μητροπολιτική περιοχή του Λονδίνου.

Μεγάλο βήμα για την αναβάθμιση της δημοκρατίας μας θα ήταν επίσης και η παροχή ψήφου στους μετανάστες που διαμένουν στην Ελλάδα, στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, τηρουμένου πάντα κάποιων προδιαγραφών, όπως η πλήρης εξοικείωση των μεταναστών με την ελληνική γλώσσα, καθώς και η ύπαρξη περιουσιακών στοιχείων και εργασίας των μεταναστών στην Ελλάδα. Επίσης είναι αναγκαίο τα παιδιά των μεταναστών να παρακολουθούν κανονικά την εκπαίδευση τους, που παρέχεται δωρεάν από το κράτος, ώστε την επομένη να ενταχθούν πλήρως στην ελληνική κοινωνία,. Πάρα ταύτα το βασικότερο κριτήριο ώστε κάποιος μετανάστης να έχει δικαίωμα ψήφου στις τοπικές εκλογές, είναι η συμπλήρωση κάποιου ελάχιστου χρόνου διαμονής στην πατρίδα μας.

Ένα μέτρο για την καλύτερη ενσωμάτωση των μεταναστών στην χώρα μας είναι η πρόσληψη αλλοδαπών, που διαμένουν στην Ελλάδα και τηρούν τα προαναφερθέντα κριτήρια, στην αστυνομία. Θα απασχολούνται αποκλειστικά με θέματα που άπτονται των ομοεθνών τους, στα πρότυπα της μητροπολιτικής αστυνομίας του Λονδίνου, που σήμερα είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης μεταναστών στην Μεγάλη Βρετανία.

Σε σχέση με την κοινοβουλευτική μας δημοκρατία είναι πιο συνετό να επιστρέψουμε ξανά στο παλαιό εκλογικό σύστημα, που ευνοεί τον δικομματισμό και τις μονοκομματικές κυβερνήσεις. Με αυτό το σύστημα δεν θα έχουμε κυβερνήσεις που θα παραπαίουν, με την πρώτη κρίση που θα αντιμετωπίζει ο τόπος μας. Σε αντίθεση με το σύστημα της απλής αναλογικής, που δίνει την ευκαιρία να μπουν εντός της ελληνικής Βουλής αναρχοαριστερά και ακροδεξιά κόμματα, με ριζοσπαστικές ιδέες, που μόνο κακό κάνουν στην χώρα μας, όπως επίσης και κόμματα που εκπροσωπούν ανθελληνικές, αποσχιστικές μειονότητες.

Εν κατακλείδι οι μορφωμένοι άνθρωποι αυτού του τόπου γνωρίζουν πως η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία συγχέονται. Οι βουλευτές σε πολλές περιπτώσεις είναι και υπουργοί. Μία πρόταση θα ήταν η μείωση των βουλευτών σε 200. Κατά αυτόν τον τρόπο η λειτουργία της Βουλής θα είναι πιο ευέλικτη και όλα τα μέλη της κυβέρνησης: υπουργοί και υφυπουργοί, θα είναι εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα, διορισμένα από τον πρωθυπουργό, που θα εκλέγεται απευθείας από τον λαό. Παράδειγμα ευέλικτου νομοθετικού σώματος, αποτελεί η Κνέσετ, με 120 μέλη, σε μία χώρα, το Ισραήλ, που δεν έχει σύνταγμα και είναι πρότυπο δημοκρατίας για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, με τον ίδιο περίπου πληθυσμό με αυτόν της Ελλάδας.

Όσο για τον ανώτατο πολιτειακό άρχοντα του τόπου μας: τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που αποτελεί σύμβολο ενότητας για όλους τους πολίτες της Ελλάδας, χωρίς πολιτικές και λοιπές διακρίσεις, πρέπει να εκλέγεται όπως και σήμερα, από αυξημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και να μην γίνεται όργανο μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων και πολιτικών χρωματισμών, όπως θα συμβεί στην περίπτωση που καθιερωθεί η εκλογή του απευθείας από τον λαό.