Η στέβια μπορεί να προσφέρει περισσότερα από το να είναι ένα υποκατάστατο ζάχαρης χωρίς θερμίδες. Όταν υφίσταται ζύμωση με βακτήρια που έχουν απομονωθεί από φύλλα μπανάνας, το εκχύλισμα στέβιας σκοτώνει κύτταρα καρκίνου του παγκρέατος χωρίς να βλάπτει υγιή νεφρικά κύτταρα, σύμφωνα με ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου της Χιροσίμα.
Οι ερευνητές δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στις 28 Απριλίου στο περιοδικό International Journal of Molecular Sciences.
«Παγκοσμίως, η συχνότητα και η θνησιμότητα του καρκίνου του παγκρέατος συνεχίζουν να αυξάνονται, με ποσοστό πενταετούς επιβίωσης μικρότερο του 10%», δήλωσε ο Narandalai Danshiitsoodol, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Προβιοτικής Επιστήμης για την Προληπτική Ιατρική, στη Μεταπτυχιακή Σχολή Βιοϊατρικών και Υγειονομικών Επιστημών.
«Ο καρκίνος του παγκρέατος είναι ιδιαίτερα επεμβατικός και επιρρεπής σε μεταστάσεις, παρουσιάζοντας σημαντική ανθεκτικότητα στις υπάρχουσες θεραπείες, όπως η χειρουργική επέμβαση, η ακτινοθεραπεία και η χημειοθεραπεία. Ως εκ τούτου, υπάρχει επείγουσα ανάγκη για την ανακάλυψη νέων και αποτελεσματικών αντικαρκινικών ενώσεων, ιδιαίτερα εκείνων που προέρχονται από φαρμακευτικά φυτά.»
Προηγούμενες μελέτες από άλλους ερευνητές είχαν δείξει ότι το εκχύλισμα φύλλων στέβιας παρουσιάζει αντικαρκινικές ιδιότητες, αλλά η απομόνωση και εφαρμογή των συγκεκριμένων βιοδραστικών συστατικών που προστατεύουν από τα καρκινικά κύτταρα παραμένει δύσκολη, σημείωσε ο Danshiitsoodol. Ωστόσο, η ζύμωση με βακτήρια μπορεί να αλλάξει τη δομή του εκχυλίσματος και να παράγει βιοδραστικούς μεταβολίτες, δηλαδή ενώσεις που επιδρούν στους ζωντανούς οργανισμούς.
«Για την ενίσχυση της φαρμακολογικής δράσης των φυσικών φυτικών εκχυλισμάτων, η μικροβιακή βιομετατροπή έχει αναδειχθεί ως αποτελεσματική στρατηγική», δήλωσε ο Masanori Sugiyama, καθηγητής στο ίδιο τμήμα και αντίστοιχος συγγραφέας της μελέτης. Το εργαστήριό του έχει απομονώσει και αξιολογήσει τα οφέλη από περισσότερα από 1.300 στελέχη βακτηρίων γαλακτικού οξέος (LAB) από φρούτα, λαχανικά, άνθη και φαρμακευτικά φυτά.
«Σε αυτή τη μελέτη, στοχεύσαμε να συγκρίνουμε εκχυλίσματα στέβιας που έχουν υποστεί ή όχι ζύμωση με LAB, για να εντοπίσουμε τα βασικά συστατικά που ενισχύουν τη βιοδραστικότητα, συμβάλλοντας τελικά στην αποτελεσματικότητα της φυτικής ιατρικής στην πρόληψη και θεραπεία του καρκίνου.»
Συγκεκριμένα, η ομάδα ζύμωσε εκχύλισμα φύλλων στέβιας με το φυτικής προέλευσης στέλεχος Lactobacillus plantarum SN13T (FSLE) και συνέκρινε τις επιδράσεις του στα καρκινικά κύτταρα παγκρέατος PANC-1 και στα μη καρκινικά ανθρώπινα εμβρυϊκά νεφρικά κύτταρα HEK-293, με αυτές του μη ζυμωμένου εκχυλίσματος. Τα κύτταρα που χρησιμοποιήθηκαν αποκτήθηκαν από καθιερωμένες εμπορικές κυτταρικές σειρές.
«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι το FSLE παρουσιάζει σημαντικά μεγαλύτερη κυτταροτοξικότητα από το μη ζυμωμένο εκχύλισμα στις ίδιες συγκεντρώσεις, γεγονός που υποδηλώνει ότι η διαδικασία ζύμωσης ενισχύει τη βιοδραστικότητα του εκχυλίσματος», είπε ο Sugiyama. «Αξιοσημείωτα, το FSLE έδειξε χαμηλότερη τοξικότητα στα κύτταρα HEK-293, με ελάχιστη αναστολή ακόμη και στις υψηλότερες συγκεντρώσεις που δοκιμάστηκαν.»
Πρόσθετες αναλύσεις εντόπισαν τον μεθυλεστέρα του χλωρογενικού οξέος (CAME) ως τη δραστική αντικαρκινική ένωση. Όταν το εκχύλισμα υφίστατο ζύμωση, η συγκέντρωση χλωρογενικού οξέος μειωνόταν έξι φορές, γεγονός που υποδηλώνει μικροβιακό μετασχηματισμό, σύμφωνα με τον Danshiitsoodol.
«Αυτός ο μετασχηματισμός πιθανότατα οφείλεται σε συγκεκριμένα ένζυμα του βακτηριακού στελέχους που χρησιμοποιήθηκε», είπε. «Τα δεδομένα μας δείχνουν ότι το CAME εμφανίζει ισχυρότερη τοξικότητα και προ-αποπτωτικές επιδράσεις—που ενθαρρύνουν τον κυτταρικό θάνατο—στα κύτταρα PANC-1 σε σύγκριση με το ίδιο το χλωρογενικό οξύ.»
Επόμενο βήμα για την ερευνητική ομάδα είναι η μελέτη των επιδράσεων σε ζωικά μοντέλα (ποντίκια), ώστε να κατανοηθεί καλύτερα η αποτελεσματικότητα διαφόρων δόσεων σε ολόκληρο τον οργανισμό.
«Η παρούσα μελέτη ενίσχυσε σημαντικά την κατανόησή μας για τον μηχανισμό δράσης του στελέχους Lactobacillus plantarum SN13T στη ζύμωση φυτικών εκχυλισμάτων, ενώ παράλληλα προσφέρει πολύτιμη προοπτική για την πιθανή εφαρμογή των προβιοτικών ως φυσικών αντικαρκινικών παραγόντων», δήλωσε ο Danshiitsoodol.
Στην εργασία συνέβαλαν επίσης οι Rentao Zhang και Masafumi Noda (Τμήμα Προβιοτικής Επιστήμης για την Προληπτική Ιατρική, Πανεπιστήμιο Χιροσίμα), καθώς και οι Sayaka Yonezawa και Keishi Kanno (Τμήμα Εσωτερικής Παθολογίας, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Χιροσίμα).
Πηγή: Medicalxpress
