Τα τελευταία χρόνια έχουν όντως γίνει αρκετά βήματα στον τομέα της ειδικής εκπαίδευσης και της προσέγγισης των ατόμων με αναπηρία. Θέλω να είμαι αισιόδοξος, το οφείλω στους μαθητές μου. Απλά, θα πρέπει η ειδική αγωγή να πλαισιώνεται από άτομα με πραγματική αγάπη και ψυχή γι' αυτήν. Όσο για την ύπαρξη δομών, εδώ έρχεται το οικονομικό κομμάτι και βαδίζουμε σ' άλλα μονοπάτια.

Δεν ξέρω πώς θα περιέγραφα την έννοια «ταλέντο». Δεν έχω κάτσει να σκεφτώ και να το αναλύσω. Ναι μεν υπάρχει το ταλέντο, αλλά για εμένα είναι κυρίως η σκληρή δουλειά. Αν δεν έδινα τα πάντα μου, όλο μου το είναι σ' αυτό που αγαπάω, δεν πιστεύω ότι θα υπήρχε κάποιο αποτέλεσμα, όσο ταλέντο κι αν είχα ή έχω. Χωρίς τη σκληρή προσπάθεια, τη θέληση, την υπομονή και την επιμονή κι αυτό το «ξανά και ξανά», να πέφτεις και να ξανασηκώνεσαι, δε θα υπήρχε εξέλιξη.

Ξέρετε, στο βουνό το σύμπαν συνωμοτεί και συνδέει πρόσωπα και καταστάσεις με έναν μοναδικό τρόπο. Το βουνό είναι ένα συνεχόμενο «σχολείο». Όμορφες στιγμές, επιχειρήσεις διάσωσης, υπέρβαση των ορίων σου, χιλιάδες φίλοι, χιλιάδες ιστορίες. Όπως αυτή ενός Γερμανού που έφτασε στο καταφύγιο του Ολύμπου και ζήτησε να κοιμηθεί στο πάτωμα επειδή δεν είχε χρήματα. Του προσφέραμε κρεβάτι και τον κάλεσα στο τραπέζι αφού αρνήθηκα φυσικά να πλύνει τα πιάτα για αντάλλαγμα, γιατί όπως του είπα στην Ελλάδα δεν αφήνουμε τους φιλοξενούμενους να πλένουν πιάτα. Καθώς τρώγαμε, μου εξομολογήθηκε ότι είναι εύπορος.

Δεν άλλαξε ο χαρακτήρας μου, αλλά σίγουρα άλλαξε η νοοτροπία και η οπτική μου γωνία για το πώς βλέπω τον κόσμο. Η γνώση, ταξιδεύοντας μ' αυτόν τον τρόπο είναι το πιο σπουδαίο Πανεπιστήμιο. Πλέον, έχω μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τον κόσμο μας κι αυτό για εμένα είναι κάτι ανεκτίμητο. Nομίζω ότι αυτό που λείπει απ' τις κοινωνίες μας σήμερα είναι η κατανόηση ανάμεσα σε διαφορετικούς ανθρώπους. Όχι μόνο σε διαφορετικές εθνικότητες, αλλά σ' όποιον είναι διαφορετικός από εμάς. Όταν ταξιδεύουμε κι έχουμε το μυαλό μας ανοιχτό, αποκτούμε πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τον κόσμο και κατανοούμε περισσότερο τους γύρω μας.

Έμαθα ότι η Ελλάδα και η Αργεντινή είναι «δίδυμες» χώρες. Ύστερα απ' τις τόσες ώρες κουβέντας και ταξιδιού με τα παιδιά και αφού μοιραστήκαμε τις σκέψεις και τις εντυπώσεις μας για την Ελλάδα και την Αργεντινή συνειδητοποίησα πόσο μοιάζουν αυτές οι δύο χώρες. Έμαθα επίσης ότι έχω τέσσερα αδέρφια στην Ελλάδα: Το Γιώργο, το Σάκη, τον Τέο και το Γιώργο junior, δηλαδή όλη την ομάδα του World Party! Φυσικά, έμαθα τη φιλοσοφία «You Only Live Once». Είναι απίστευτο, γιατί νιώθω ότι ταίριαξε τόσο πολύ στον τρόπο που πάντα ζούσα: να δοκιμάζω νέες εμπειρίες, να έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους, να ταξιδεύω!