yeese

Πατσαβουρόπιτα, εχμ... πιστεύω αδικείται πολύ αυτή η λαχταριστή και υπέροχη πίτα με αυτό το όνομα, γι΄αυτό την «στόλισα» από τα δίπλα με την εμβληματική λέξη μπουγάτσα και για την ακρίβεια εύκολη μπουγάτσα!
Η γαλατόπιτα είναι η χαρακτηριστική πίτα της Θεσσαλίας και των παιδικών μας χρόνων! Ποιος δεν έχει φάει για πρωινό ή απογευματινό ένα «μπαμπάτσικο» κομμάτι γαλατόπιτας, το οποίο έβγαζε όλη την γλύκα και την αγάπη της φροντίδας, η γαλατόπιτα μύριζε και μυρίζει «μανούλα»!
Σε μία κατσαρόλα βάζουμε το ρύζι με το νερό να βράσει, βράζουμε μέχρι να σωθεί το νερό.Βάζουμε σε μία κατσαρόλα τα 700 ml. από το γάλα με την ζάχαρη, το ξύσμα, την βανίλια και το μέλι να πάρουν μία βράση. Προσθέτουμε στην κατσαρόλα με το γάλα, το βρασμένο ρύζι. Χαμηλώνουμε την φωτιά και βράζουμε για 15′ λεπτά, ανακατεύοντας τακτικά.
Η ρετσίνα είναι ένα από τα πιο γνωστά παραδοσιακά προιόντα που παράγει και διαθέτει η Ελλάδα. Ειναι οίνος με ένδειξη «ονομασίας κατά παράδοση», αυτό σημαίνει πως νομοθετικά η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που μπορεί να το παράγει. Ενώ, στην αρχή για την παρασκευή της χρησιμοποιούνταν κρασιά δεύτερης ποιότητας με σκοπό τη χαμηλή τιμή αλλά και αμφίβολη ποιότητα, τα τελευταία χρόνια αυτό έχει αλλάξει ριζικά.
Πρόκειται για νηστίσιμους κουραμπιέδες λαδιού, ουσιαστικά δεν έχουν καμία σχέση με τους κλασικούς κουραμπιέδες, φτιάχνονται με ελάχιστα υλικά, δεν περιέχουν αμύγδαλο και είναι ελαφρά σιροπιασμένοι, παρόλαυτα η γευση τους μοιάζει μ΄αυτή του κουραμπιέ!
Είναι αυτό που λένε, μερικοί το προτιμούν καυτό. Στην πόλη Madras της Ινδίας από όπου και προέρχεται αυτή η παραλλαγή του κάρυ, το έχουν τερματίσει το ζήτημα. Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν είμαστε οι καυτερο-καπνισμένοι Ινδοί, οπότε take it easy με το τσίλι. Προσωπικά το παράκανα. Κοκκίνισα, πήρα βαθιές ανάσες, βούρκωσα. Αλλά τι να κάνουμε μπρος στο κάρυ τι είναι ένα δάκρυ.