Η Ελλάδα οφείλει να περάσει το μήνυμα αυτό και να κάνει πράξη τη φράση: «Η ΑΟΖ της Ελλάδος είναι και ΑΟΖ της Ευρώπης» , καθώς και τα οφέλη που απορρέουν από αυτήν. Ο ρόλος της Τουρκίας στην προσφυγική κρίση, το εθνικιστικό ακροατήριο που αυτή έχει δημιουργήσει σε όλη την Ευρώπη καθώς και οι πρόσφατες έντονες λεκτικές συγκρούσεις της γείτονος με χώρες όπως η Ολλανδία, η Βουλγαρία, η Γερμανία, η Αυστρία κτλ. είναι το κατάλληλο όχημα που μπορεί να αγιάσει το σκοπό της ελληνικής διπλωματίας.
Από τα 2.026.000 Αρμενίους που ζούσαν πριν το 1914 στην Τουρκική Αρμενία, το τέλος του Α' Παγκ. Πολέμου βρήκε ζωντανούς μόνο 100.000 στην έκταση που σήμερα ονομάζουμε Τουρκία. Περίπου μισό εκατομμύριο άστεγοι και διωκόμενοι βρήκαν καταφύγιο στα εδάφη της σημερινής Σοβιετικής Αρμενίας και σε άλλες περιοχές της Μ. Ανατολής, της Ευρώπης και της Αμερικής. Τουλάχιστον 1,5 εκατ. Αρμένιοι βρήκαν το θάνατο από τα οργανωμένα πογκρόμ των Ιττιχαντιστών της Τουρκικής κυβερνήσεως και του μεθοδικότατου στις «εθνοκαθαρτήριες» σφαγές, του Τούρκου, τότε υπουργού των Εσωτερικών, Ταλαάτ Πασά.
Στην περιοχή γύρω μας, υπάρχουν χώρες που έχουν αποθρασυνθεί απέναντι σε μια πολιτική στάση που έχει μπερδέψει την καλώς εννοούμενη ανοχή με την απόλυτη ενδοτικότητα. Μια χώρα όπως η Ελλάδα που λειτουργεί και υπάρχει λόγω της ικανής αποτρεπτικής της δύναμης, αν αποχωρήσει/υποχωρήσει από αυτό, τότε θα βρεθεί πολύ σύντομα σε ένα σκηνικό απόλυτων πιέσεων που θα έχουν μορφή τελεσιγράφου. Θα είναι δηλαδή μια κλίμακα πιο κάτω από την απόλυτη απώλεια εδαφών. Πολύ απλά διότι ο φόβος της αποτρεπτικής ικανότητας θα έχει χαθεί και ουδείς θα φοβάται.