Χρόνια τώρα -δεκαετίες ολόκληρες- το ελληνικό κράτος και οι εκάστοτε κυβερνήσεις έδιναν το μήνυμα στους πολίτες, ιδιώτες, ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρηματίες ότι αν «θέλουν» μπορούν να φοροαποφύγουν (κυρίως) και να εισφοροαποφύγουν (δευτερευόντως). Δηλαδή είχαν τη δυνατότητα όσοι δούλευαν παράγοντας περισσότερο και αποκόμιζαν επιπλέον εισοδήματα και κέρδη, και γνώριζαν τα νόμιμα παραθυράκια ή τα τερτίπια του νόμου, να έχουν ευνοϊκότερη μεταχείριση αναντίστοιχη και δυσανάλογη της φορολόγησης των υπολοίπων με χαμηλά εισοδήματα και μη ικανών φοροδοτικά συμπολιτών μας.
Μεταξύ άλλων, ποιος δεν θυμάται τη φοβερή διαδικασία της αυτοπεραίωσης με την οποία το επίσημο κράτος σου έλεγε, δεν μπορώ, δεν θέλω βρε αδερφέ να σε ελέγξω, δεν παν να έχεις περάσει στα έξοδα σου κουρτίνες, σαλόνια, ψυγειοκαταψύκτες και κάθε λογής άλλη μη συναφή δαπάνη με τη δραστηριότητά σου, μη σκας, δε θέλει κόπο θέλει τρόπο. Κάνεις έναν αυτοέλεγχο, μια «αυτοδιάγνωση» και δίνεις το κατιτίς σου στην εφορία, άσχετο αν το κράτος έχει χάσει σε φορολογία εισοδήματος και σε ΦΠΑ τα μαλλιοκέφαλά του.
Να σημειωθεί ότι μιλάμε μόνο για τις έννοιες της φοροαποφυγής και εισφοροαποφυγής και όχι της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής οι οποίες τελευταίες άλλωστε είναι παράνομες και ποινικά κολάσιμες πράξεις. Ακόμα και αν οι δυνατότητες αποφυγής φόρων και εισφορών λόγω της κρίσης και των μνημονίων έχουν εκμηδενιστεί, η ποικιλότροπη διαφυγή θα συνεχίσει να βασιλεύει παρά το γεγονός ότι κάθε αξιωματική αντιπολίτευση πριν αναλάβει τις τύχες της χώρας υπόσχεται την πάταξή της! Πραγματικά τέτοια συνταύτιση αριστερής, σοσιαλιστικής και δεξιάς «αποτυχίας» ούτε μετά από συνεννόηση δεν θα μπορούσε να υπάρξει.
Βέβαια για να λέμε την πλήρη αλήθεια και να βλέπουμε τη συνολική εικόνα, όσο και να προσπαθεί κάθε κυβέρνηση και κάθε Υπουργός, αν ο εκτελεστικός βραχίονας του κράτους χωλαίνει είτε γιατί το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής, είτε γιατί συχνά πυκνά το πνεύμα δεν είναι και πάντα τόσο πρόθυμον, όπως επίσης και αν δεν αποκτήσει φορολογική συνείδηση ο καθένας από εμάς, το πρόβλημα δεν θα λυθεί ποτέ.
Ή μάλλον, η επαναλαμβανόμενη «λύση» του προβλήματος θα είναι αδύνατη για τους δυνατούς, και δυνατή για τους αδυνάτους. Και αυτό το αξίωμα τελικά διαφεντεύει την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου προ και μετά μνημονίων και προ και μετά πρώτης φοράς αριστερά.
Μιας όμως και είναι γιορτινές ημέρες, ας δούμε το φετινό Χριστουγεννιάτικο ή μάλλον καλύτερα το Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα της αριστερής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ προς τον Έλληνα πολίτη. Καταρχάς για το πόσο έχουν αυξηθεί οι κάθε λογής άμεσοι και έμμεσοι φόροι προς όλους είναι γνωστό, το πόσο έχει αυξηθεί η φορολογία για τα φυσικά πρόσωπα και ιδιαίτερα για τους ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρηματίες μετά την άνοδο των συντελεστών, την προκαταβολή φόρου, τα τέλη επιτηδεύματος κ.ο.κ., όλα αυτά είναι χιλιοειπωμένα. Άλλωστε η χαρά της Βουλγαρίας και της Κύπρου δεν περιγράφεται από τις αθρόες μεταναστεύσεις εκεί μηχανικών, δικηγόρων και άλλων επιστημόνων και επαγγελματιών.
Όμως το κερασάκι στην τούρτα ή πιο σωστά το φλουρί (κάλπικη λίρα) στη βασιλόπιτα, έρχεται με την αναμενόμενη εγκύκλιο του Υπουργείου Εργασίας για την εφαρμογή του νέου ασφαλιστικού ή μάλλον του νέου «φορολογικού ultra plus» νομοσχεδίου. Γιατί για φορολογία πρόκειται και μάλιστα υπέρμετρη και τίποτε άλλο, μια κίνηση που έχει οδηγήσει ήδη χιλιάδες επαγγελματίες να κλείσουν τους τελευταίους μήνες τα μπλοκάκια τους.
Εδώ ας μου επιτραπεί μια μετα-ερμηνεία αυτού του «εορταστικού» μηνύματος της Κυβέρνησης, ενός μηνύματος το οποίο εκπέμπεται εδώ και καιρό και από άλλες πολιτικές και πρακτικές της, όπως στον χώρο της Παιδείας. Και ποιο είναι αυτό το μήνυμα: «Μην προσπαθείς, μην παράγεις, μην δουλεύεις περισσότερο, μην προοδεύεις, μην αριστεύεις, σου αρκεί, μας αρκεί η ελάσσονα προσπάθεια». Δυστυχώς αυτό είναι το χειρότερο μήνυμα-σύνθημα που εμφυσάται στην ελληνική κοινωνία και κυρίως στους νέους ανθρώπους και τους επιστήμονες, και είναι ό,τι το πιο καταστροφικό κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κουλτούρα του Έλληνα.
Άραγε ποιος θα «τρέξει» να αναλάβει κάποιο επιπλέον έργο, μια επιπλέον δουλειά όταν ξέρει ότι ένα ακόμη 40% θα του τα πάρει το κράτος ως ασφαλιστικές εισφορές, όταν ήδη είτε ως ελεύθερος επαγγελματίας δίνει πολλά και όταν ήδη ως δημόσιος και ως ιδιωτικός υπάλληλος έχει καλύψει τις εισφορές του. Είναι ανταποδοτικό όλο αυτό; Όχι. Ποιος λοιπόν ο λόγος ένας επιστήμονας και ένας επαγγελματίας να κάτσει να απασχοληθεί σε ερευνητικά και άλλα έργα όταν δεν θα τον συμφέρει; Θα του λένε, θέλεις να συμμετέχεις, και θα λέει όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω, θα μου τα πάρουν!
Εδώ θα πει κανείς «να η μεγάλη ευκαιρία που δίνει η Κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστερά να πάρουν και άλλοι από την πίτα»...Ναι αλλά υπάρχουν δουλειές και έργα που κάποιοι πρέπει να έχουν την απαιτούμενη πείρα και την αντίστοιχη τεχνογνωσία για να τις κάνουν και αυτό δεν είναι κακό, δεν είναι μεμπτό. Οι μόνοι που δεν το αντιλαμβάνονται αυτό είναι είτε ιδεοληπτικοί, είτε πλούσιοι (βλ. πόθεν έσχες), είτε αδαείς. Άλλωστε ο σκοπός μιας κυβέρνησης δεν είναι να αναδιανέμει τα μερίδια μιας συρρικνούμενης αγοράς, αλλά να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να μεγαλώσει η αγορά και να συμμετέχουν ακόμη περισσότεροι.
Στην τελική αν ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι όλοι είναι ίδιοι (προς τα κάτω βέβαια) ας επιλέξει και στην ανάθεση των έργων και των εργασιών, τη διαδικασία της κλήρωσης, όπως άλλωστε έπραξε και για την είσοδο στα πειραματικά σχολεία. Έτσι με κλήρωση θα αναλαμβάνει κανείς να κάνει ό,τι του τύχει, και για το αποτέλεσμα ποιος νοιάζεται, αξιολόγηση δε χρειάζεται, είναι κακή λέξη, έτσι όλοι θα είμαστε ευχαριστημένοι.
Θέλοντας να «προκαλέσω», θα έκανα την εξής «ρηξικέλευθη» πρόταση, τη διαδικασία της κλήρωσης να την υιοθετήσουμε και στη διαδικασία της επιλογής των βουλευτών, νομίζω τουλάχιστον σε αυτήν την περίπτωση οι πιθανότητες θα είναι με το μέρος της κοινωνίας, καθώς η θεά τύχη θα διαλέξει σίγουρα σε σημαντικό αριθμό καλύτερους αντιπροσώπους από αυτούς που εκλέγονται μέσω των μηχανισμών και των κομματικών σωλήνων στα κόμματα εξουσίας. Αλλά τι λέω, ποιο από τα μεγάλα ή τα παλιά κόμματα θα άφηνε τη διακυβέρνηση της χώρας σε «τυχαίους»...